คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 435

“แม่คะ ทำไมแม่ต้องเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่นด้วยคะ ถ้ามีคนซื้อเครื่องบินเจ็ตและเรือยอชต์ส่วนตัวให้ลูกสะใภ้ด้วย จะเทียบยังไง แม่จะไม่โกรธพวกเขาด้วยหรือไงคะ”

กู้หยุนหลานพูดอย่างหมดหนทาง

หวังฟางโกรธมากจนพูดไม่ออก เธอยื่นมือออกไปและพยักหน้าสองครั้งไปที่หลี่โม่และกู้หยุนหลานและพูดอย่างขมขื่น "พวกแกรีบเก็บของเถอะ! ขึ้นรถของป้ารองไปที่งานเลี้ยงวันเกิด ถ้าถึงในงานเลี้ยง หลี่โม่ แกไปหานั่งหลบมุมซะ อย่าให้ใครเห็นดีที่สุด และอย่าทำให้ฉันเสียหน้าอีก!"

กู้หยุนหลานดูหวังฟางเดินออกไปและถอนหายใจเบา ๆ เธอจับมือหลี่โม่แล้วเดินออกจากห้องไปด้วยกัน

กู้เจี้ยนหมินยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยใบหน้าที่มืดมน จับตามองหลี่โม่อย่างแข็งกร้าว และพูดด้วยเสียงดุดันว่า "ไปกันเถอะ อย่าเสียเวลาเลย"

หวังเหม่ยเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มและพาครอบครัวของกู้หยุนหลานออกไป เธอเดินไปที่ข้างถนนแล้วชี้ไปที่รถ BMW 2 คันของเธอแล้วพูดว่า "ดูสิครอบครัวของเราเป็นรถ BMW นำเข้าทั้งสองคันเลย BMW ที่ผลิตในประเทศไม่มีคันไหนเทียบได้เลยแหละ"

หานจือเต๋อยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เขาเงยหน้าขึ้นและพูดว่า "เทคโนโลยีการประกอบรถของ BMW ในประเทศไม่ได้มาตรฐาน และมีอันตรายด้านความปลอดภัยมากมาย เทียบกับของนำเข้าไม่ได้เลย นี่คือโรงงาน BMW ของแท้ของดั้งเดิม ซึ่งดีกว่า BMW สาขานำเข้ามาก"

"ไม่ว่าจะเป็นด้านความปลอดภัยหรือการจัดการ ล้วนเป็นระดับสูงสุด ในการที่จะซื้อรถ BMW สองคันนี้ ผมไม่เพียงแต่จองล่วงหน้า 3 เดือนเท่านั้น แต่ยังเพิ่มเงินอีก 200,000 หยวนสำหรับรถแต่ละคัน แต่มันก็แค่เงินเล็กน้อยถ้าเทียบกับประโยชน์ที่สูงสุดที่ได้”

เมื่อฟังคำโอ้อวดของหานจือเต๋อที่ภาคภูมิ หวังเหม่ยก็เชิดหน้าเชิดคางขึ้นแทบจะชี้ฟ้า

"มาทำความรู้จักกันดีกว่า จือเต๋อของเราเป็นเด็กติดดินที่ทำงานเป็นผู้จัดการแผนกในบริษัทที่ติด 500 อันดับของโลก ผลงานของเขาดีและเงินเดือนก็สูง ฉันได้ยินมาว่าเขาจะไปต่างประเทศเพื่อศึกษาต่อ ถ้าอยากเลื่อนตำแหน่งอีกในอนาคตอาจมีเงินเดือนปีละหมื่นล้านเลยก็ได้”

หวังฟางมีใบหน้าที่เศร้าหมอง เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหัวเราะสองสามครั้ง "คุณหานช่างมีความสามารถมากแท้ ครอบครัวของฉันช่างไร้ประโยชน์ ฉันโกรธมากจริง ๆ ฉันหวังว่าเขาจะออกไป"

หวังฟางและกู้เจี้ยนหมินเข้าไปในรถของหานจือเต๋อ ส่วนหลี่โม่และกู้หยุนหลานเข้าไปในรถของโจวชุ่ยฮวา รถทั้งสองคันสตาร์ทรถและออกจากหมู่บ้านกู้หยุนหลานไป

โจวชุ่ยฮวากำลังขับรถและมองไปที่กู้หยุนหลานซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะหลังผ่านกระจกมองหลังด้วยใบหน้าที่เยาะเย้ย

"หยุนหลาน ในสมัยก่อนเธอเป็นผู้หญิงในฝัน เธอทั้งสวยและเรียนเก่ง มีชายหนุ่มน้อยใหญ่ที่ร่ำรวยตั้งกี่คนที่ไล่ตามจีบเธอ คิดถึงฉากในตอนนั้นเนอะ จุ๊จุ๊ ฉันล่ะอิจฉาเธอจริง ๆ"

กู้หยุนหลานยิ้มจาง ๆ "มีอะไรต้องอิจฉาล่ะ ฉันคิดว่าตอนนั้นมีแต่ปัญหาเข้ามามากกว่า"

โจวชุ่ยฮวากระตุกริมฝีปากของเธอ คิดว่ากู้หยุนหลานค่อนข้างเก่งในเรื่องเสแสร้ง ในอดีตไม่ว่ากู้หยุนหลานจะมีชื่อเสียงแค่ไหนและเป็นที่สะดุดตาเท่าไหร่ นั่นก็เป็นเพียงอดีต ตอนนี้กู้หยุนหลานเป็นเพียงนกฟีนิกซ์ที่ไม่มีขน ไม่ได้เก่งเท่าไก่ แล้วทำไมยังเสแสร้งอยู่ตรงนี้อีก