คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 449

มีน้ำตาอยู่ในดวงตาของกู้หยุนหลาน เธอถูกตระกูลวังตำหนิมาตลอดทั้งวัน ในใจของเธอรู้สึกผิดจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของคุณปู่หวัง กู้หยุนหลานก็เช็ดน้ำตาและทำได้แต่เม้มปากอย่างดื้อรั้นโดยไม่พูดอะไร

เวลานี้จะให้หลี่โม่ยอมรับผิดนั้นกู้หยุนหลานทำไม่ได้ เมื่อมองดูกู้หยุนหลานไม่พูดอะไร คุณปู่หวังก็ยิ่งเดือดขึ้น ชายชรายกไม้เท้าขึ้นแล้วตะคอกใส่กู้หยุนหลาน "แกยังมีหน้ามาปกป้องไอ้สารเลวนี้อีกเหรอ!"

"หยุนหลาน เธออยากให้ไอ้สารเลวนี่ทำลายปู่ของเธอหรือไง? เธอเองก็เป็นคนมีการศึกษาสูงนะ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ทำไมเธอถึงเลือกไอ้ไร้ประโยชน์นี่!" หวังจินไห่กล่าวหากู้หยุนหลาน

เมื่อเห็นว่าตระกูลกู้กำลังเล็งเป้าไปที่กู้หยุนหลาน หลี่โม่ก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และยืนอยู่ตรงหน้าหวังจงเหิง

"ฉันขอโทษ เมื่อกี้เป็นความฺผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรลงไม้ลงมือ ช่วยยกโทษให้ฉันด้วย"

หลี่โม่พูดอย่างไร้ความรู้สึก

หวังจงเหิงจ้องไปที่หลี่โม่อย่างเย็นชา ตั้งใจจะให้หลี่โม่คุกเข่าลงและขอโทษ แต่กังวลว่าหากยังทวีความรุนแรงขึ้น คุณปู่หวังจะยิ่งโกรธ

"คนไม่เอาไหนอย่างแกรู้จักคุกเข่าขอโทษด้วยเหรอ? เมื่อกี้แกงงอะไรอยู่ล่ะ กล้าต่อยฉันใช่ไหม ตอนนี้ยังจะกล้าอยู่หรือเปล่าล่ะ?"

หวังจงเหิงพูดไปพลาง ในขณะที่ยื่นมือออกไปตบแก้มของหลี่โม่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและการดูถูกเหยียดหยาม

"ไม่กล้า"

หลี่โม่กัดฟันตอบ

"ฮ่าฮ่า แกนี่มันไร้ประโยชน์ซะจริง วันนี้เพื่อเห็นแก่หน้าของคุณปู่ ฉันจะไม่เอาเรื่องคนไม่เอาไหนอย่างแก ต่อไปถ้าฉันเจอแกอีก ฉันจะตีขาแกให้หักเลย!"

หลี่โม่ก้มหน้าไม่พูดอะไร ปล่อยให้หวังจงเหิงตบแก้มเขาต่อไป

หลังจากหวังจงเหิงพูดจบก็เริ่มเย็นชาลง เขาตบหน้าหลี่โม่อย่างแรงอีกที "จำไว้ฉันตบแกครั้งนี้เพื่อเป็นการเตือน ต่อไปเมื่อแกเจอฉันก็ช่วยมีมารยาทกว่านี้ด้วย"

เมื่อความโกรธของคุณปู่หวังสงบลงมาก ก็เห็นว่าผู้คนรอบ ๆ ตัวเขากำลังดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความสนุกสนาน เขารู้สึกตัวเองน่าเกลียดขึ้นมาทันที

"คุณมาที่นี่ทำไม?"

กู้หยุนหลานถามอย่างกระอึกกระอัก

หลี่โม่ก้มหน้าลงอย่างกับเด็กน้อยที่ทำความผิด "ผมเป็นห่วงคุณ ทุกอย่างเป็นเพราะผมเองที่ไม่ดี"

"ไม่ใช่ ไม่ไช่เลย"

กู้หยุนหลานส่ายหัว มือทั้งสองข้างกุมมือของหลี่โม่ไว้ "เป็นเพราะพวกเขาไม่ดี เรากลับกันดีไหม ไม่ต้องอยู่ที่นี่แล้ว เรากลับบ้านกันนะคะ"

ในใจกู้หยุนหลานเต็มไปด้วยความคับข้องใจ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อหลี่โม่

หลี่โม่ไม่ได้ทำอะไร ไม่ได้พูดอะไร แต่เขาต้องทนกับความอัปยศอดสูและความยากลำบากของตระกูลหวัง

ยิ่งไปกว่านั้น หลี่โม่เพียงแค่ต้องการป้องกันภรรยาของเขาเอง แต่ตระกูลหวังกลับไม่ถามอะไรสักคำ ต้องการแค่ให้หลี่โม่ขอโทษ แถมยังบังคับให้หลี่โม่คุกเข่าลง สิ่งนี้ทำให้กู้หยุนหลานรู้สึกไม่มีเหตุผล