คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 483

กู้หยุนหลานมองพวกกู้เจี้ยนกั๋วเดินจากไป แล้วจับมือของหลี่โม่เอาไว้ แววตาจ้องมองหลี่โม่ด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง

“คุณแก้ไขมันได้จริง ๆ เหรอ?”

“ต้องได้สิ” หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“อย่านั้นคุณก็ต้องระวังตัวด้วยนะ บริษัทกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว พวกคุณลุงไปกันหมดแล้ว ฉันต้องรับผิดชอบจัดการปัญหาที่ตามมา อย่างน้อยที่สุดก็ต้องทำให้บริษัทฟื้นกลับมาเป็นปกติ”

กู้หยุนหลานยังคงกังวลเกี่ยวกับกิจการของบริษัท ในตอนนี้หากกู้หยุนหลานเองก็ล้มเลิกไม่แยแสไปด้วยล่ะก็ อย่างนั้นทั้งบริษัทก็คงต้องปิดตัวลง ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อธุรกิจของบริษัท

เพื่อทำให้บริษัทที่ใกล้จะล้มละลายมาได้ถึงตอนนี้ กู้หยุนหลานทุ่มเทลงแรงไปไม่น้อย ย่อมไม่หวังให้แรงที่ทุ่มเทไปนั้นเปล่าประโยชน์อยู่แล้ว

หลี่โม่พยักหน้าเบาๆ “งั้นผมไปก่อนนะ เรื่องบริษัทคุณค่อย ๆ จัดการไปไม่ต้องรีบร้อน”

“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะรอคุณกลับมานะคะ”

กู้หยุนหลานดันหลี่โม่เบา ๆ เล็กน้อย หลี่โม่หมุนตัวเดินออกไปข้างนอก

เมื่อมองแผ่นหลังที่เดินจากไปของหลี่โม่ กู้หยุนหลานก็ประนมสองมือขึ้นมาพลางในใจอธิษฐานต่อเทพเจ้าและพระพุทธองค์บนสวรรค์อย่างเงียบงัน

การไปครั้งนี้ กู้หยุนหลานไม่รู้ว่าหลี่โม่จะต้องประสบกับอุปสรรคมากน้อยเพียงใด แต่กู้หยุนหลานรู้ว่า หลี่โม่ไปครั้งนี้ เป็นการหาญบุกโดยไม่หวนมองกลับเพื่อตนเอง

หลังจากเช็ดน้ำตาที่หางตาออกไปแล้ว กู้หยุนหลานก็ออกจากสำนักงาน จัดเตรียมคนงานเก็บกวาดทำความสะอาด ซื้อเครื่องใช้สำนักงานที่พังเสียหายใหม่เป็นต้น

หลี่โม่ออกจากบริษัท เมื่อเดินผ่านประตูบริษัทไปเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายหาเฉียนฝู

“นายน้อย ทางผมเริ่มเตรียมการแล้วครับ ราชินีมังกร เธอ......”

เฉียนฝูพูดร่ำไรต้องการรายงานเรื่องของราชินีมังกร แต่หลี่โม่ก็เอ่ยตัดบทคำพูดของเขาในทันที “ตรอจสอบข้อมูลทั้งหมดของตระกูลซูในเมืองหลวง แล้วก็ตรวจสอบตำแหน่งปัจจุบันของซูเหวินปินให้ที”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงเย็นเยียบของหลี่โม่ เฉียนฝูก็พลันใจเต้นระส่ำชั่วขณะ

“นายน้อยรอสักครู่นะครับ ทางฝั่งผมเพิ่งจะได้ข้อมูลมาเดี๋ยวนี้เอง”

ประตูใหญ่ของคลับเฮาส์หลงถิงอันโอ่อ่าเหลืองอร่าม มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหน้าตาดุดันยืนอยู่สองแถว

ในมือของพวกรปภ.ต่างกำกระบองยางเอาไว้แน่น ทำท่าทางเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูอย่างนั้น

หลี่โม่ลงจากรถแล้วเดินไปยังคลับเฮาส์หลงถิง สายตาของรปภ.ทั้งสองแถวมองมายังหลี่โม่เป็นตาเดียว ถ้าหากเป็นคนอื่นก็คงกลัวจะหมุนตัวถอยหนีไปนานแล้ว ทว่าหลี่โม่นั้นไม่แยแสสายตาของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นหลี่โม่เดินมุ่งตรงมา รปภ.คนหนึ่งก็สาวเท้าก้าวออกมาโบกมือให้หลี่โม่

“หยุดก่อน วันนี้แขกวีไอพีเหมาไว้หมดแล้ว ตอนนี้คนอื่นห้ามเข้าไปข้างใน”

“ถ้าฉันจะเข้าไปให้ได้ล่ะ?”

หลี่โม่ถามอย่างราบเรียบ

รปภ.ทั้งสองแถวต่างหัวเราะลั่นขึ้นมา ทุกคนล้วนรู้ว่าหลี่โม่มาเพื่อหาเรื่อง แต่ก็คิดว่าการที่หลี่โม่เพียงคนเดียวกล้าเมินเฉยต่อการมีอยู่ของรปภ.สิบกว่าคน ช่างเป็นเรื่องไร้สาระที่สุดในโลกนี้เลยจริงๆ