คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 487

ตงผิงเย่เป็นคนชอบนอนในที่เงียบ แม้จะอยู่ในสภาวะหลับลึก แต่หากมีการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย นั่นก็สามารถปลุกเขาให้ตื่นได้ทันที

นี่คือกังฟูที่ฝึกฝนเมื่อถูกตามล่า มิฉะนั้น ตงผิงเย่คงตายตั้งแต่ถูกตามล่าแล้ว

เมื่อตื่นขึ้นจากการสนทนาระหว่างซูเหวินปินและหัวหน้าผู้คุ้มกันในยามหลับ ตงผิงเย่ก็ลืมตาขึ้นและเห็นการแสดงผลบนหน้าจอทีวีของกล้องวงจรปิด

หลังจากมองดูสองครั้งอย่างไม่ตั้งใจ รอยยิ้มเหยียดหยามก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของตงผิงเย่

"เจ้านาย การแก้แค้นของท่านมาถึงแล้วเหรอ? ลูกน้องที่ท่านเลี้ยงไว้ช่างไม่เอาไหนจริง ๆ ท่านควรจะเอาเงินที่ท่านจ้างพวกมันทั้งหมดมาให้ผมดีกว่า ผมจะบริการท่านอย่างดีเลย"

ซูเหวินปินยิ้มขึ้นมา เขาโยนซิการ์ไปที่ตงผิงเย่อย่างตั้งใจ

"เงินไม่ใช่ปัญหา ขอแค่นายแสดงความสามารถให้ฉันได้เห็น ไอ้สารเลวนี่คือบททดสอบของฉันสำหรับนาย"

ตงผิงเย่พยักหน้าเบา ๆ พูดพร้อมกับยิ้ม "บททดสอบนี้ช่างง่ายดาย เจ้านายคอยดูผมจะเตะหัวของมันออกมาได้เลย"

ตงผงเย่รู้สึกมั่นใจในตัวเองมาก และเต็มไปด้วยการดูถูกหลี่โม่

แม้ว่าภาพจากกล้องวงจรปิดจะแสดงพละกำลังมหาศาลของหลี่โม่ แต่ในมุมมองของตงผิงเย่นั้น ระดับของหลี่โม่ไม่คู่ควรที่เขาจะยกรองเท้าขึ้น แต่ถ้าจะให้เลียก็น่าจะได้อยู่

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า งั้นฉันจะคอยดูการแสดงของนาย ถ้านายเตะหัวมันได้ เงินเดือนนายจะเพิ่มเป็นสองเท่า"

"ขอบคุณเจ้านาย"

ตงผิงเย่ยืนขึ้นหลังจากพูดจบ และเริ่มจัดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างพิถีพิถัน วางแผนที่จะเล่นให้ฉลาดและหล่อในภายหลัง เพื่อให้ซูเหวินปินเห็นถึงคุณค่าของตัวเขาเอง

ในกล้องวงจรปิด หลี่โม่ได้ผ่านบอดี้การ์ดทั้งหมดมาแล้ว และบอดี้การ์ดทั้งหมดก็นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น มองลงไปเหมือนสุสานคนตายอย่างนั้นเลย

หลี่โม่เงยหน้าขึ้นช้า ๆ ส่งสายตามองไปที่ กล้องวงจรปิด ยิ้มและหันหน้าไปที่เครื่องตรวจสอบพร้อมกับตรวจสอบคอของตัวเอง

ประตูห้องถูกเปิดออก หลี่โม่เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง

ซูเหวินปินนั่งบนโซฟาด้วยความมุ่งมั่น และมองไปที่หลี่โม่ที่เดินเข้ามาในห้อง

“แกนี่มันช่างไม่รู้อะไรเลย กล้าบุกเข้ามาที่นี่ คิดว่าจะชนะเหรอ ? แกบุกเข้ามาในนรก และฉันก็คือยมบาล ผู้ควบคุมชีวิตและความตายของแก ถ้าแกไม่อยากตายก็แค่คุกเข่าลง”

หลี่โม่ยิ้มอย่างเย็นชา เพ่งมองไปที่ซูเหวินปินด้วยสายตาที่ดูถูก "ใครแต่งตั้งแก ?"

"ฮ่าฮ่า วัยรุ่นก็ใจร้อนแบบนี้สินะ ไม่ดูให้ดีก่อนจะทำอะไรโง่ ๆ ที่นี่คือเมืองหลวง ไม่ใช่พื้นที่ชนบทของแก แกคิดว่าข้างกายฉันมีแค่บอดี้การ์ดธรรมดา ๆ เหรอไง ? ไอ้อ่อนเอ๊ย!"

ซูเหวินปินชี้ไปที่ตงผิงเย่และพูดอย่างหงุดหงิด "นี่คือตงผิงเย่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น เขาชนะมาแล้วทั่วตะวันออก แกคิดว่าแกจะเก่งกว่าตงผิงเย่หรือไง ? ตงผิงเย่เป็นคนที่ฆ่าปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นยี่สิบคนด้วยความโกรธเลยนะ"

"ฮ่าฮ่า เก่งขนาดนั้นเชียว แล้วยอมมาเป็นหมารับใช้ของแกทำไมกันล่ะ?"