คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 489

ซิการ์ในมือของซูเหวินปินตกลงสู่พื้น และเขาจ้องมองไปที่ตงผิงเย่ที่ถูกหลี่โม่เหยียบย่ำอย่างตกตะลึง

ความโกรธสะท้านของตงผิงเย่ในเมื่อครู่นี้โดนหลี่โม่ทลายไปเสียแล้ว จากนั้นเขาก็ถูกหลี่โม่เหยียบย่ำเหมือนสุนัข

เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไรกัน?

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้!

ซูเหวินปินไม่เห็นแม้แต่การเคลื่อนไหวของหลี่โม่แม้แต่นิด เห็นแต่ตงผิงเย่วิ่งเข้าใส่อย่างอุกอาจ และในพริบตาเดียวตงผิงเย่ก็ล้มลงกับพื้น และถูกหลี่โม่เหยียบลงที่ใบหน้า

หัวหน้าบอดี้การ์ดกลืนน้ำลายอย่างเมามัน เขาคิดว่าตัวเองเคยเห็นคนที่โหดเหี้ยมมานักต่อนักแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนที่โหดเหี้ยมมากแบบนี้

ขาของเขาสั่นเบา ๆ และมือที่ถือปืนก็สั่นอย่างรุนแรง หัวหน้าบอดี้การ์ดรู้สึกว่าปืนในมือของเขาเหมือนชิ้นเหล็กทองแดงที่ร้อนผ่าวอย่างนั้นเลย

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหลี่โม่ที่ว่องไวจนมองแทบไม่เห็น แล้วแบบนี้จะสามารถยิงเขาด้วยปืนนี้ได้จริงเหรอ?

หัวหน้าบอดี้การ์ดรู้สึกว่าความเป็นไปได้ที่จะยิงถูกนั้นต่ำเกินไป เว้นแต่เขาจะโชคดีมากพอ

แบบนี้จะสู้ได้อย่างไรกัน!

ในสมองของหัวหน้าบอดี้การ์ดมีความคิดที่จะยอมจำนน

“คุณชายซู สถานการณ์ดูไม่ปกติ ผมว่าผมพาท่านถอยจะดีกว่า”

หัวหน้าหน่วยคุ้มกันพูดด้วยเสียงเบา

คิ้วของซูเหวินปินขมวดชนกันแน่น จะให้ถอยยิ่งเป็นไปไม่ได้ !

ที่นี่เป็นเมืองหลวงของจังหวัด เป็นหน้าตาของตระกูลซู !

หากพวกเขาถอยตอนนี้ ตระกูลซูจะเสียหน้า และสหายคนอื่นจะไม่สามารถวางใจตระกูลซูได้อีกในอนาคต !

"ยิงมันซะ!"

ซูเหวินปินพูดด้วยโทสะ

หัวหน้าบอดี้การ์ดตกใจเล็กน้อย "ผมเกรงว่าจะยิงไม่โดน ไอ้หมอนี่มันเร็วเกินไป หายตัวได้อย่างกับผี!"

ขณะที่ซูเหวินปินกำลังคุยกับหัวหน้าบอดี้การ์ด หลี่โม่ก็กำลังเตะซี่โครงของตงผิงเย่อย่างบ้าคลั่งด้วย

กร๊อบแกร๊บ กร๊อบแกร๊บ

มีเสียงกระดูกหักแหละเป็นท่อน ๆ กระดูกฝ่ามือของตงผิงเย่ก็ถูกหลี่โม่บดขยี้

ตงผิงเย่ล้มลงจนแทบจะสลายไป ต่อให้เขาจะร้องขอความเมตตา แต่หลี่โม่แท้จริงต้องการอะไรกันแน่!

"เจ็บ! พี่ใหญ่ พี่บอกมาต้องทำยังไง ผมจะฟังพี่ทุกอย่าง พี่จะให้ผมไถ่โทษยังไงผมจะทำอย่างงั้น พี่จะให้ผมทำอะไรผมก็จะทำอย่างนั้น จะให้ผมไปฆ่าซูเหวินปินก็ได้ ทั้งหมดเป็นเพราะมันสั่งผม!"

ตงผิงเย่ถูกกดดันจนเริ่มขายเพื่อนตัวเองแล้ว เพื่อความอยู่รอดนั้นตงผิงเย่สามารถทำได้ทุกอย่าง

"ก็พอฟังได้"

หลี่โม่ยิ้มเบา ๆ "ไม่ต้องฆ่ามัน แค่หักกระดูกทุกส่วนของมันก็พอ"

"ขอบคุณพี่ใหญ่ที่ให้โอกาสผม ผมจะหักกระดูกของมันทุกส่วนอย่างแน่นอน"

ตงผิงเย่ทนความเจ็บปวดไว้ และรีบดิ้นรนไปหาซูเหวินปิน

"เจ้านาย ฉันต้องขอโทษด้วยนะ ฉันแค่ต้องการมีชีวิตรอด ฉันไม่มีทางเลือกน่ะ"