คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 50

ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงห้องรับประทานอาหาร

ขณะที่กำลังเปิดประตู เฉาฉ่วงก็เห็นคนสองคนยืนอยู่ข้างใน และสายตาของเขามองตรงไปที่หลี่โม่ซึ่งหันหลังให้กับพวกเขา

นั่นเขาเหรอ?

บ้าจริง!

ไอ้บ้านี่มันใครกันวะ เสื้อผ้ารุ่มร่ามไปหมด มันแต่งตัวอะไรของมันวะ?

นี่คือนักลงทุนในวันนี้เหรอ?

นี่มันคนทำงานสุขาภิบาลที่กวาดขยะข้างถนนชัด ๆ !

เฉาฉ่วงรู้สึกไม่พอใจมากยิ่งขึ้น มุมปากของเขาเผยให้เห็นการเยาะเย้ย

หลังจากที่เฉาหงรุ่ยเดินผ่านประตูเข้ามา เขาก็เดินไปหาอย่างรวดเร็ว เขาทำความเคารพ และเดินไปหาเฉียนฝูซึ่งยืนใช้ไม้เท้าเท้าอยู่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“เหล่าเฉียน คุณคงรอมานานแล้ว”

เฉียนฝูยิ้ม เขายืน และยื่นมือออกไปรอให้อีกฝ่ายจับมือ

ในขณะเดียวกัน สายตาของเฉาหงรุ่ยก็จ้องไปที่ชายหนุ่มข้าง ๆ เฉียนฝู และถามว่า "คนนี้คือ?"

“นี่คือนายน้อยของแดนมังกร หลี่โม่ และเป็นนักลงทุนในครั้งนี้ด้วย” เฉียนฝูแนะนำด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

น้อย… นายน้อย?

นายน้อยของแดนมังกรมาที่นี่ด้วยตัวเอง!

หัวใจของเฉาหงรุ่ยสั่นรัวมาก เขาไม่ได้คาดหวังว่า เขาจะได้เจอนายน้อยของแดนมังกร!

แดนมังกร ช่างเป็นสิ่งที่สง่างาม และน่าเกรงขามนัก!

ในโลกนี้มีอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าแดนมังกรอีกอย่างนั้นหรือ?

ไม่มี!

เฉาหงรุ่ยเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง และก้มลงด้วยความเกรงกลัวทันที แล้วพูดว่า "ผมชื่อ เฉาหงรุ่ย ผมตาไม่ถึงเอง ถึงจำคุณชายหลี่ไม่ได้ ผมขออภัยเป็นอย่างยิ่งครับ คุณชายหลี่"

หลี่โม่หันไปมอง และยิ้มบาง "ประธานเฉา ยินดีต้อนรับครับ เรามาคุยเรื่องยาว ๆ ให้สั้นกันเถอะ นี่เป็นงานที่แดนมังกรมอบหมายให้ผมด้วย ผมได้ยินมาว่า คุณกำลังมองหาเงินลงทุนอยู่ เท่าไหร่เหรอ พูดมาได้เลย"

เฉาหงรุ่ยเหลือบไปมองที่เฉียนฝู และพบว่าอีกฝ่ายหลับตาลงราวกับว่าเขาไม่ได้ต้องการจะเข้าไปมายุ่งเกี่ยว เขาจึงพูดอย่างเคารพ "คุณชายหลี่ ผมกำลังจะเปิดช่องทางค้าขายทางการแพทย์ระหว่างสหรัฐอเมริกาและซาอุดีอาระเบีย ต้องใช้งบประมาณทางการเงินสามหมื่นล้าน คุณวางใจได้เลยครับ เราสามารถที่จะบรรลุผลกำไรห้าหมื่นล้านภายในสองปีข้างหน้าได้อย่างแน่นอน!"

“สามหมื่นล้าน...”

หลี่โม่พึมพำ คิ้วของเขากระตุกเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

สิ่งนี้ทำให้เฉาหงรุ่ยประหม่ามาก สามหมื่นล้านมากเกินไปหรือไม่?

ก็จริง ใครจะยอมทำสัญญาการลงทุนสามหมื่นล้านภายในคราวเดียวกัน

“เพิ่ม… เพิ่มอีก?”

เฉาหงรุ่ยตกตะลึงและพูดแทบไม่ออก เขาจึงรีบพูดว่า “ไม่ครับ ๆ ห้าหมื่นล้านก็เพียงพอแล้ว”

หลังจากการปรึกษาหารือกันสั้น ๆ เฉาหงรุ่ยก็รีบเรียกให้ผู้ช่วยเข้ามา พร้อมกับถือกล่องสีทองอันประณีตอยู่ในมือ

เขาเอื้อมมือหยิบแผ่นมังกรหยกออกจากกล่อง แล้วยื่นให้หลี่โม่ด้วยความเคารพ "นายน้อยหลี่ นี่เป็นแผ่นมังกรหยก มันเป็นเครื่องประดับของจักรพรรดิอู่แห่งราชวงศ์ฮั่น ผมได้เก็บรวบรวมมันไว้เป็นเวลาหลายปีแล้ว ผมขอมอบให้นายน้อยหลี่ครับ"

ในฐานะนักสะสมของประเทศ เฉาหงรุ่ยไม่มีปัญหาการขาดแคลนโบราณวัตถุ

แผ่นมังกรหยกนี้แกะสลักอย่างประณีต โดยเฉพาะอย่างยิ่งมังกรหยกบนแผ่นหยกขาวมรกต มันเหมือนจริงมาก และมีสีเขียวมรกตที่ด้านล่าง ซึ่งมองแค่แวบแรกก็รู้ว่ามันต้องมีค่ามาก!

หยกมังกรหยกชิ้นนี้ ในตลาดมีมูลค่าเริ่มต้นถึงร้อยล้านบาท!

หลี่โม่เหลือบมองอย่างแผ่วเบา เขาพยักหน้าและพูดว่า “ขอบคุณมาก ประธานเฉา”

พูดจบ เขาก็หยิบนแผ่นมังกรหยกกับกล่องออกมา แล้วออกจากห้องอาหารไปกับเฉียนฝู

ทันทีที่เขาออกจากห้องอาหาร เสียงที่ไม่คุ้นเคยก็ดังขึ้นด้วยความประหลาดใจ และการดูถูกเล็กน้อย

“หลี่โม่ นายมาที่นี่ได้อย่างไร?”

หลี่โม่หันไป เขาเห็นฉวีเทียนไห่ซึ่งสวมชุดสูท และรองเท้าหนังเดินเข้ามา