“จะไม่ใช่แค่เคราะห์หนักน่ะสิ ฉันว่าคนต่างถิ่นคนนี้น่าจะถึงฆาด แค่พี่ไฉบอกพี่หยางคำเดียว คนต่างถิ่นคนนี้ต้องถูกจับมัด และถูกทรมานแสนสาหัสแน่”
“แต่สะใจมากที่ได้ดูพี่ไฉถูกอัด ปกติจะเห็นแต่เขากลั่นแกล้งคนอื่น แต่คราวนี้ได้เห็นถูกอัดบ้าง”
ขณะที่เจ้าของร้านกำลังพูดคุยกัน หลี่โม่ก็พากู้หยุนหลานหันหลังเดินจากไป เฝิงจื่อไฉนอนอยู่ที่พื้นและต้องการที่จะยืนขึ้น แต่เขาไม่สามารถยืนขึ้นได้ เพราะเอวของเขาไม่สามารถใช้การได้
เฝิงจื่อไฉโกรธเกรี้ยวพร้อมตะโกนใส่เจ้าของร้านที่อยู่ไม่ไกล "พวกแกรอดูฉันคลานไปที่ถนนหรือไง! รีบมาช่วยพาฉันไปโรงพยาบาลสิโว้ย!"
เจ้าของร้านต่างวิ่งไล่ตามกัน ช่วยพยุงเฝิงจื่อไฉลุกขึ้นและขับรถพาเฝิงจื่อไฉไปส่งที่โรงพยาบาล
…
ในห้องของโรงพยาบาลอันดับหนึ่งในจิ่นไห่
เมื่อเฝิงจื่อไฉทำการตรวจเอวเสร็จ ก็นอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
เฝิงจื่อไฉไม่คิดจะพูดอะไรกับฮั่วเจี้ยนเฟิงแต่ติดต่อหาจางจงหยางทันที
จางจงหยางพาลูกน้องกลุ่มหนึ่งมาที่โรงพยาบาล
ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ ผู้ป่วย หรือสมาชิกในครอบครัวในโรงพยาบาล เมื่อเห็นจางจงหยางทุกคนก็หลีกทางให้ทันที
ไม่นานจางจงหยางก็มายืนอยู่หน้าเตียงคนไข้ของเฝิงจื่อไฉ มองไปที่เฟิงจื่อไฉซึ่งกลัวการขยับตัวอยู่บนเตียง จางจงหยางก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“ต่อให้ไปพาตัวมาก็ไม่มีประโยชน์อะไร มันอัดผมเละขนาดนี้ ผมต้องการทำให้มันอับอาย! มันมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานประมูลหยกในคืนนี้ ถึงเวลานั้นเราจะทำให้มันอับอายในงานประมูลก่อน หลังจากนั้นเราค่อยลากเมียมันมาต่อหน้ามันเลย!”
ตอนที่เฝิงจื่อไฉกำลังพูดอยู่เขาก็ตกอยู่ในห้วงแห่งจินตนาการ จินตนาการว่าเขาและจางจงหยางข่มขืนกู้หยุนหลานด้วยกัน ในขณะที่หลี่โม่ได้แต่ยืนมองและร้องไห้อยู่ข้างเตียง
จางจงหยางยิ้ม มือขวาแตะไปที่มือซ้ายและปรบมือเบา ๆ "น่าตื่นเต้นมากที่คิดได้แบบนี้ ทำตามที่แกพูด ฉันจะไปสมทบแกในตอนกลางคืน ถ้าแกเห็นลูกสาวทายาทเศรษฐีสวย ๆ ก็พาออกมาพร้อมกันเลย จะได้ให้ไอ้พวกนั้นขายหน้าไปพร้อม ๆ กันซะ”
"การเสนอราคาประมูลยังสามารถทำให้ขายหน้าได้อีกด้วย ใช่แล้ว ในช่วงท้ายจะมีการประมูลหยก ในนั้นมีหยกแต่ก็จะมีผู้ทรงคุณวุฒิสถาบันธรณีวิทยาและการเหมืองแร่ต่างก็อยากได้หยกชิ้นนี้ แกลอง ๆ ประมูลแข่งกับไอ้พวกขยะนั้นดู ดูว่าใครจะประมูลหยกนี้ได้ในราคาที่สูงที่สุด"
"แค่แกสามารถเอาของที่นักผู้เชี่ยวชาญจ้องอยู่ลงมาได้ ก็จะฉีกหน้าไอ้ขยะพวกนั้นได้ในทันที ดูสิฉันหวังดีกับแกมากขนาดไหน"
หลังจากที่จางจงหยางพูดจบเขาก็หัวเราะอย่างมีชัย เฝิงจื่อไฉพยักหน้า เหล่ตาของเขาและหยิบโทรศัพท์มือถือที่ข้างเตียง "ตกลงตามนั้น!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...