คำพูดของหลี่โม่ทำให้กู้หยุนหลานเขินจนหน้าแดง เธอมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ยั่วยวน และความกังวลในใจของเธอก็ถูกชะล้างด้วยความเขินอายไปจนหมด
กู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่อย่างเงียบ ๆ แทนที่จะพูดห้ามปราม เธอตัดสินใจว่าหากมีอะไรเกิดขึ้น เธอจะแบกรับมันร่วมกับสามีของเธอ
ในห้องว่างถัดจากห้องประมูลใหญ่ไป มีเครื่องตัดหินขนาดใหญ่พร้อมแล้ว ชูจงเทียนและลู่เจี้ยนปินยืนอยู่ข้างเครื่องตัดหิน และพึมพำด้วยเสียงต่ำ
"พระเจ้าช่วย ท่านเห็นสิ่งนี้ไหมครับ? หยกชิ้นนี้ที่คุณชายหลี่ประมูลแย่ที่สุด ในไม่ช้าเขาคงพ่ายแพ้"
ชูจงเทียนยิ้มเล็กน้อย ในใจคิดว่าคนที่ทำให้นายน้อยแห่งแดงมังกรแพ้ได้ น่าจะไม่มีโอกาสได้เกิดใหม่
"คุณเชื่อในปาฏิหาริย์ไหม เจี้ยนปิน" ชูจงเทียนถามด้วยเสียงต่ำ
“ปาฏิหาริย์? ส่วนมากผมคิดหาทางออกได้ด้วยตัวเอง สำหรับปาฏิหาริย์ ผมไม่อยากจะคิดถึงมัน คุณคงไม่คิดว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นกับคุณชายหลี่หรอกนะครับ ตลกเกินไป"
ลู่เจี้ยนปินเขามีประสบการณ์เรื่องแปลก ๆ มากมาย แต่เรื่องแปลก ๆ เหล่านั้นไม่เกี่ยวกับโชค ส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น
ดังนั้นชูจงเทียนจึงถามเขาว่า เขาเชื่อในปาฏิหาริย์หรือไม่ ในใจของลู่เจี้ยนปินนั่นคือไม่เชื่อ แต่เนื่องจากสีหน้าของชูจงเทียนทำให้ลู่เจี้ยนปินไม่สามารถพูดได้ตามตรง
"อีกหน่อยก็จะได้เห็นปาฏิหาริย์ คุณชายหลี่ไม่ใช่แค่คนธรรมดานะ" ชูจงเทียนพูดพร้อมยิ้ม
ลู่เจี้ยนปินไม่ได้พูดอะไร ในใจคิดว่าถ้าไม่ใช่คนธรรมดาแล้วจะเป็นพระเจ้าหรือไง?
ในโลกนี้มีพระเจ้าซะที่ไหนกัน ที่บอกว่าพระเจ้าเป็นอมตะล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ พระเจ้าคงไม่ได้ถูกชายหนุ่มคนนี้ล้างสมองและหลอกหรอกนะ
เฝิงจื่อไฉนำกลุ่มคนไปยืนตรงข้ามกับชูจงเทียนและลู่เจี้ยนปิน
เครื่องตัดหินแยกหยกที่เจียระไนออกทั้งสองด้าน เผยให้เห็นส่วนหยกที่เจียระไนแล้ว
แววตาของทุกคนเป็นสีเขียวมรกต ซึ่งเป็นมรกตหยาบที่มีสีเขียวสาดส่องดุจแสงอาทิตย์
"พระเจ้าช่วย แถบสีกว้างอะไรขนาดนี้ ลามเข้าไปในหยกจนหมด หากเริ่มต้นเจียระไนด้วยแถบสีนี้ จะได้จี้สร้อยกำไลข้อมือหลายอันที่เต็มไปด้วยสีเขียวราวกับแสงแดด ซึ่งจะทำเงินได้มากมายอย่างแน่นอน "
"เมล็ดเหนียวใช่ได้เหมาะสำหรับปลูกในน้ำ แต่มันไม่ใช่เมล็ดน้ำแข็ง หากเป็นสายพันธุ์น้ำแข็ง หยกที่ตัดเป็นชิ้นนี้สามารถซื้อขายได้ในราคานับสิบล้าน และตอนนี้คาดว่าสิบล้านก็น่าจะไม่มีปัญหา"
“ในชีวิตท่านประธานเฝิงมีแต่ชนะ ครั้งนี้ไม่เพียงแต่จะได้หน้าครั้งใหญ่เท่านั้น ยังสามารถชนะการพนันในครั้งต่อไปได้อีกด้วย ฉันว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องตัดหินหยกชิ้นต่อไปแล้วล่ะ ไม่ว่าใครก็ตามคงทำได้เพียงแค่ก้มหัวให้ท่านประธานเฝิงและยอมรับความพ่ายแพ้”
ผู้คนที่กำลังทานผลไม้คุยกันอยู่ครู่หนึ่ง และเปลี่ยนประเด็นไปที่หลี่โม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...