หวังจงฉวนครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และรู้สึกว่าคำแนะนำของหวังจงเหิงค่อนข้างน่าสนใจ แต่ถ้าจะให้เขาโทรหาหลี่โม่ หวังจงฉวนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะโทรหาหวังฟาง
“เรื่องโทรหาหลี่โม่เอาไว้ก่อน ฉันจะลองโทรหาคุณน้า”
หวังจงฉวนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และกดหมายเลขของหวังฟาง
หลังจากรับสายแล้ว หวังจงฉวนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณน้าครับ"
"จงฉวนเป็นยังไงบ้าง ไอ้หลี่โม่ได้พาหลานไปพบเจ้าของบริษัทหยุนจงหลานไหม" หวังฟางถามด้วยความวิตกกังวล
“เรื่องนี้ ยังไม่ได้พบเลยครับ”
หวังฟางยืนขึ้นอย่างหงุดหงิด ความโกรธพุ่งตรงไปที่หัวของเธอ และเธอก็ด่าหลี่โม่อย่างเลือดเย็นในใจ "นี่ไอ้ขยะนี้มันกำลังทำอะไร เกิดอะไรขึ้นกับหลาน จงฉวน?"
"ไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณน้า เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เมื่อกี้เราก็มีเรื่องขัดแย้งเล็กน้อยกับไอ้หลี่โม่ ตอนนี้ไอ้หลี่โม่มันได้เข้าไปในห้องทำงานของเจ้าของบริษัทหยุนจงหลาน แต่ว่าพวกเราไม่ได้เข้าไปครับ"
หวังฟางถอนหายใจเฮือกใหญ่ และอารมณ์กังวลของเธอก็สงบลง "อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง ไอ้ขยะนี่มันทำอะไรของมัน ทำไมมันปล่อยให้พวกหลานรออยู่ข้างนอก นี่มันหมายความว่ายังไง"
หวังจงฉวนชะงักไปครู่หนึ่ง และไม่รู้ว่าหลี่โม่กำลังจะทำอะไร แต่คิดว่าหลี่โม่กำลังหาทางเล่นงานพวกเขาอย่างแน่นอน
"ผมคิดว่ามันคงต้องการแก้แค้นพวกผม ตอนนี้ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโทรหาไอ้หลี่โม่ แล้วขอให้ไอ้หลี่โม่มันยอมช่วยพวกผม และหยุดสร้างปัญหา" หวังจงฉวนกล่าว
“ขอโทษมันทำไม น้าแค่จะบอกว่าพวกหลานนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเอาซะเลย!”
หวังฟางพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย โดยคิดว่าหลานชายคนโตของเธอดูฉลาดมาก ทำไมจิตใจของเขาถึงไม่ยืดหยุ่นในตอนนี้ เขาอาจจะคิดถึงการที่จะขอโทษหลี่โม่อย่างเดียว
'จะขอโทษขยะอย่างไอ้หลี่โม่ไปทำไม พวกแกควรจะมาที่นี่เพื่อขอบคุณฉันต่างหาก!' ยิ่งหวังฟางคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งเบื่อมากขึ้น และเธอพูดอย่างขมขื่นว่า "แค่นี้นะ น้าจะบอกไอ้หลี่โม่ให้"
หลังจากวางสาย หวังฟางก็โยนโทรศัพท์ทิ้งและพูดเสียงต่ำว่า "ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหัวฉัน ฉ้นจะโทรหาไอ้หลี่โม่ให้โง่น่ะสิ ปล่อยให้ไอ้ขยะนั้นจัดการพวกแกเถอะ"
หวังจงฉวนฟังเสียงที่วุ่นวายของการถูกวางสายจากโทรศัพท์มือถือ เขายิ้มอย่างขมขื่นและพิงกำแพงพลางหยิบบุหรี่ออกมาแล้วคาบไว้ในปาก เขาหยิบไฟแช็กออกมาและกำลังจะจุดมัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...