คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 663

เมื่อเห็นท่าทางจำใจของครัฟต์ ฉินเจี้ยนจางก็ดีใจจนแทบกระโดดโลดเต้น คราวนี้นับว่าเขารอดตัวไปได้อย่างราบรื่นแล้ว

ตราบใดที่ทีมของแอ็งเคอร์ไม่มา ฉินเจี้ยนจางรู้สึกว่าตนนั้นไร้ซึ่งคู่ต่อกรแล้วในประเทศนี้

“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าพวกคุณจะโชคไม่ดีเท่าไหร่นะ ถ้าทีมของแอ็งเคอร์ไม่มา ในโลกนี้ก็ไม่มีใครที่เอาชนะผมได้แล้ว พวกคุณเตรียมตัวแพ้และล้มละลายได้เลย”

กู้เจี้ยนกั๋วหน้าถอดสีซีดเผือดทันที เขารู้สึกว่านี่คือเวลาจบเห่ของตระกูลกู้แล้ว

"ทำทั้งหมดนี่ไปเพื่ออะไรกันแน่? ทำไมพวกคุณต้องหมายหัวตระกูลกู้ของเราด้วย พวกเราไปทำให้ใครขุ่นเคือง!"

กู้เจี้ยนเจียงถามอย่างอดไม่ได้

“ในพวกคุณใครที่ไปทำให้คนอื่นขุ่นเคืองก็น่าจะรู้ตัวเองดี ผมขอไม่พูดให้มากความ ขอให้สนุกกับช่วงเวลาสุดท้ายของพวกคุณให้ดีแล้วกัน งานแถลงข่าวอาจจะจัดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้”

ฉินเจี้ยนจางพูดอย่างลำพองใจ ราวกับเป็นแม่ทัพที่มีชัยในศึกใหญ่ก็ไม่ปาน หลังจากจึงหันหลังกลับไปอย่างหน้าเชิดอกผึ่ง เตรียมจะพาลูกน้องของตนกลับไปเพื่อแจ้งข่าวดีแก่หม่าเต๋อฝู

กู้หยุนหลานเหลือบมองหลี่โม่เล็กน้อย ริมฝีปากของเธอกระตุกเบา ๆ คิดอย่างจะพูดอะไรบางอย่างกับหลี่โม่ แต่ท้ายที่สุดเธอก็ไม่ได้พูดออกมา

หลี่โม่เข้าใจความคิดของกู้หยุนหลานจึงกุมมือของกู้หยุนหลานเอาไว้แล้วตบเบา ๆ เป็นสัญญาณให้กู้หยุนหลานไม่ต้องกังวล

“ผมให้คุณไปแล้วเหรอ?”

หลี่โม่กล่าวอย่างเรียบเฉย

ฉินเจี้ยนจางชะงักฝีเท้า เขามองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตางงงวย “ทำไม คุณจะทำร้ายผมจริง ๆ งั้นเหรอ?”

“ผมไม่ได้จะทำร้ายคุณ ผมแค่จะหารือเรื่องกฎหมายกับคุณสักหน่อยเท่านั้น”

หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้มจาง

หลี่โม่พูดด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แต่กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ นั้นฟังด้วยความสับสนงุนงง แม้ว่าพวกเขาจะเข้าใจสิ่งที่หลี่โม่พูดทุกถ้อยคำ แต่เมื่อเอามาเชื่อมเข้าด้วยกันแล้วกลับไม่เข้าใจความหมายเลยแม้แต่น้อย

ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของฉินเจี้ยนจางแล้ว ทุกคนก็ต่างรู้ว่าคำพูดของหลี่โม่นั้นได้ผล

หลังความประหลาดใจนั้นก็ตามมาด้วยความตื่นตระหนก กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ มองไปยังหลี่โม่ด้วยสายตาตื่นตระหนกราวกับเห็นสัตว์ประหลาดยุคก่อนประวัติศาสตร์อย่างไรอย่างนั้น

หลี่โม่ที่เป็นขยะไร้ค่าในสายตาของทุกคนนั้น ตอนนี้กลับกำลังคุยเรื่องกฎหมายกับทนายความชั้นแนวหน้าของประเทศอยู่ ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็ทำให้ทุกคนก็รู้สึกแปลกประหลาดจนถึงขั้นพิศวงเลยทีเดียว

กู้หยุนหลานมองหลี่โม่ด้วยสายตาปีติยินดี ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไรแต่ในทุกเมื่อที่กู้หยุนหลานตกอยู่ในอันตรายสิ่งที่กู้หยุนหลานนึกถึงในชั่วพริบตาแรกนั้นล้วนเป็นหลี่โม่

ในตอนนี้หลี่โม่ได้มอบความรู้สึกปลอดภัยอันหาที่เปรียบไม่ได้แก่กู้หยุนหลานอีกครั้ง ราวกับว่าหลี่โม่เป็นภูเขาที่สูงใหญ่ที่สุดในโลกที่สามารถต้านทานพายุอันไม่อาจคาดเดาได้ทั้งหมด

ครัฟต์พูดอย่างค่อนข้างเกินจริง “โอ้ พระเจ้า ผมคิดว่าพระเจ้าต้องยกย่องคุณหลี่แน่ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณหลี่จะมีความสามารถโดดเด่นในด้านกฎหมายด้วย ช่างทำให้ผมเซอร์ไพรส์จริง ๆ ”