คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 666

หลงเทียนสิงกำลังนั่งทำสมาธิอยู่บนเบาะสาน หลังจากที่ชายหนุ่มเข้ามาในห้องเขาก็เดินไปหาหลงเทียนสิงอย่างเงียบ ๆ แล้วพูดว่า “ท่านเจ้าสำนักครับ มีคนมาเยี่ยมเยียน เขามีผู้ติดตามมาด้วยหลายคน ผมมองเจตนาของเขาไม่ออกครับ”

หลงเทียนสิงลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ แล้วขยับคอไปมา กระดูกส่วนคอส่งเสียงดังกร๊อบแกร๊บ

“พาเข้ามาสิ”

“ครับผม”

ชายหนุ่มเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว แล้วพาหม่าเต๋อฝูกับพ่อบ้านชราเข้ามา

หลังจากที่หม่าเต๋อฝูเข้าไปข้างในแล้วเขาก็เริ่มมองพินิจหลงเทียนสิง เมื่อเห็นดวงตาของหลงเทียนสิงวูบวาบเป็นประกาย ทั่วร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น สีหน้าดูดุดัน ในใจก็พลันเกิดความคาดหวังขึ้นมาเล็กน้อย

“ได้ยินมาว่าเจ้าสำนักหลงเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ ผมเลยอยากเห็นความสามารถที่แท้จริงของเจ้าสำนักหลง"

หม่าเต๋อฝูกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“มันก็ใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่ให้คนอื่นดูง่าย ๆ หรอกนะ”

หลงเทียนสิงเอ่ยอย่างราบเรียบ

“ขอเพียงเจ้าสำนักหลงมีความสามารถจริง และสามารถช่วยผมฆ่าคนคนหนึ่งได้ เรื่องเงินย่อมไม่ใช่ปัญหาอย่างแน่นอน”

หม่าเต๋อฝูเอ่ยอย่างแค้นเคือง

หลงเทียนสิงเริ่มสนใจขึ้นมาทันใด เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง บนโลกนี้ไม่มีใครที่ผมหลงเทียนสิงฆ่าไม่ได้ ผมจะแสดงความสามารถที่แท้จริงให้คุณดูเดี๋ยวนี้แหละ”

การปั้นน้ำเป็นตัวนั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับหลงเทียนสิงเลย ตราบใดที่เขาสามารถทำเงินได้ ต่อให้ต้องโกหกไปทั้งชีวิตหลงเทียนสิงก็ยอม

หม่าเต๋อฝูพยักหน้า “ดูเหมือนว่าจะเป็นหินจริง ๆ อย่างนั้นก็ขอรบกวนเจ้าสำนักหลงสาธิตให้ดูสักหน่อยแล้วกัน”

หลงเทียนสิงเองก็ไม่ได้คุยโว เขาก้าวไปที่ก้อนหินและกดฝ่ามือลงบนก้อนหินอย่างแผ่วเบา

ก้อนหินพลันเกิดเสียงแตกและถูกปกคลุมไปด้วยรอยแตกร้าวเล็ก ๆ ในพริบตา จากนั้นมันก็ระเบิดออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน

หม่าเต๋อฝูและคนอื่น ๆ จ้องมองจนลูกตาแทบถลนออกมา

“เป็นยังไงบ้าง? กังฟูของผมเรียกได้ว่ายอดเยี่ยมที่สุดในโลก ไม่ทราบว่าพวกคุณต้องการจะฆ่าใคร? ขอเพียงมีที่อยู่ที่ชัดเจน ผมจะทำให้เขาไม่ได้เห็นแสงตะวันของวันพรุ่งอีกเลย”

หลงเทียนสิงกล่าวท่าทางมั่นใจเต็มเปี่ยม

หม่าเต๋อฝูเชื่ออย่างสมบูรณ์แล้วว่าหลงเทียนสิงเป็นยอดฝีมือ เขายกมือขึ้นคารวะ “เจ้าสำนักหลงทรงพลังยิ่งนัก พวกเรามานั่งลงคุยอย่างละเอียดกันดีกว่า”