คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 678

จางเจียต้งนั้นเข้าใจดี เขารู้ว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเขา ถ้าหลี่โม่ทำตามสัญญาได้

“นาย นายรับประกันได้ไหมว่านายจะทำตามที่นายพูด” จางเจียตงถามอย่างระมัดระวัง

“เครดิตของฉันดีกว่าของคนส่วนใหญ่แน่นอน ถ้านายไม่เชื่อ ฉันจะส่งนายไปก่อน” คำพูดของหลี่โม่ทำให้จางเจียต้งไม่มีทางเลือก

"ได้! ฉันหวังว่าเครดิตของนายจะดีจริง ๆ แล้วกัน!" จางเจียต้งหันกลับมาอย่างกะทันหันและเห็นระเบิดหลายลูกลอยเข้าหาเขา

“เข้ามาเลยไอ้เวร!”

จางเจียต้งคำรามด้วยความโกรธ สองมือของเขาตบระเบิดย้อนกลับไปหาพวกนั้น

หลงเทียนสิงและคนอื่น ๆ รู้สึกถึงรางร้ายในใจ พวกเขารีบหมอบลงบนพื้น กลิ้งหลบและมองหาโขดหิน

วิลล่านี้เป็นพื้นที่โล่ง ไม่มีโขดหินเลย ระเบิดลอยกลับมาและระเบิดตู้มกลางอากาศ

สะเก็ดระเบิดจำนวนมากกระจายไปทุกทิศทางพร้อมกับเสียงกรีดร้อง ศิษย์ของหลงเทียนสิงส่วนมากก็โดนสะเก็ดระเบิดเข้า

เมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของเหล่าลูกศิษย์ หลงเทียนสิงก็ตะโกนอย่างเดือดดาน "ยิงมัน ฆ่าไอ้เวรนั่นให้ตายซะ!"

เสียงปืนดังขึ้นสนั่น และประกายไฟก็พ่นออกมาจากปากกระบอกปืน

จางเจียต้งที่เตรียมพร้อมด้วยความเร็วเต็มพิกัด หลบกระสุนอย่างว่องไวและพุ่งเข้าหาหลงเทียนสิงและคนอื่น ๆ อย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางนั้นเขาถูกยิงอีกหลายนัด เลือดไหลออกมาจากร่าง

จางเจียต้งรีบพุ่งไปเผชิญหน้ากับพวกลูกศิษย์ที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างไม่รีรอ ฆ่าพวกเขาอย่างรวดเร็วและคว้าปืนหนีไปอย่างว่องไว

ส่วนหลงเทียนสิงและคนอื่น ๆ จางเจียต้งไม่ได้ตั้งใจที่จะจัดการกับพวกเขา พวกเขาได้รับบาดเจ็บขนาดนี้แล้ว จางเจียต้งแค่อยากจะหนี หนีไกลเท่าไรได้ยิ่งดี

เมื่อเห็นร่างของหลี่โม่ หลงเทียนสิงก็เล็งปืนไปที่หลี่โม่ และพูดว่า "เอามือวางไว้บนหัวแล้วหมอบลงซะ!"

พวกลูกศิษย์ที่ไม่ได้รับบาดเจ็บต่างก็เล็งปืนไปที่หลี่โม่และล้อมเขาไว้

ในวิลล่าหวูผิงผิงและคนอื่นๆ หลบอยู่หลังหน้าต่าง กลั้นหายใจและมองออกไปนอกหน้าต่าง

เสียงปืนและระเบิดเมื่อกี้ทำให้หวูผิงผิงและคนอื่น ๆ บางคนเสียชีวิตไปครึ่งหนึ่ง เมื่อเฝ้าดูจางเจียต้งวิ่งฝ่าออกไปจากห่ากระสุน จู่ ๆ หลี่โม่ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังหลงเทียนสิง คนอื่น ๆ ตอนนี้กำลังเฝ้าดูหลี่โม่ที่ถูกปืนจ่ออยู่ การเต้นของหัวใจของหวูผิงผิงและคนอื่น ๆ เต้นแรงขึ้นไปอีก

"ให้ตายเถอะนี่มันยิ่งกว่าหนังฮอลลีวูดอีก พวกเรา พวกเราคงจะไม่ตายกันใช่ไหม"

“รีบโทรศัพท์เร็วเข้า รีบแจ้งตำรวจให้มาช่วยพวกเรา สถานการณ์ยากลำบากขนาดนี้ต้องพึงตำรวจ!”

หวูผิงผิงและคนอื่น ๆ โทรออกด้วยความตื่นตระหนกตกใจ ขณะที่กู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่อย่างเป็นกังวล