คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 702

“อ๋อ เอ่อ ฉันจะมาถามว่าซิ่งเหว่ยอยู่ที่นี่กับเธอหรือเปล่า หรือว่าพวกเธอเห็นซิ่งเหว่ยบ้างไหม?”

กู้เจี้ยนกั๋วถามอย่างกินปูนร้อนท้อง

“ผมเจอเขาในช่วงก่อนเที่ยงคืนนะครับ แต่เขาถูกกลุ่มเพื่อนของเขาพาไปแล้ว ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาไปที่ไหน”

หลี่โม่กล่าวด้วยรอยยิ้มบาง

“เพื่อนของเขา? ไอ้เจ้าเด็กนั่นมันไปเถรไถลที่ไหนอีก? ไม่รู้จักบอกกันสักคำ”

กู้เจี้ยนกั๋วบ่นพึมพำเล็กน้อยทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

กู้เจี้ยนกั๋วหยิบมือถือออกมาดูหมายเลขโทรเข้าเล็กน้อย มันเป็นหมายเลขหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย

“สวัสดีครับผมกู้เจี้ยนกั๋ว ไม่ทราบว่าใครโทรมาครับ”

"จากโรงพยาบาลศูนย์ค่ะ คุณกู้ซิ่งเหว่ยเป็นลูกชายของคุณใช่ไหมคะ?”

“ใช่ครับ ลูกชายผมเอง เขาไปอยู่โรงพยาบาลศูนย์ได้ยังไง เขาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”

กู้เจี้ยนกั๋วถามอย่างเคร่งเครียด

“เขามีเลือดออกภายในรุนแรงมาก จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดด่วน คุณรีบมาที่โรงพยาบาลเพื่อเซ็นยินยอมก่อนการผ่าตัดด่วนเลยค่ะ มาให้เร็วที่สุดเลยนะคะ

“ทำไมถึงมีเลือดออกภายในได้? มันคงไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตใช่ไหมครับ?”

กู้เจี้ยนกั๋วตื่นตระหนกอย่างสมบูรณ์

“ไม่มีใครรับประกันเรื่องนี้ได้ค่ะ คุณรีบมาที่นี่ให้เร็วที่สุดจะดีกว่าค่ะ แล้วไปหาคุณหมอหวังที่ห้องผ่าตัดฉุกเฉินนะคะ”

อีกฝ่ายวางหูโทรศัพท์ไปแล้ว เหงื่อเย็นผุดขึ้นที่หน้าผากของกู้เจี้ยนกั๋ว

หลี่โม่ค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของกู้หยุนหลาน

กู้หยุนหลานแย้มยิ้มพลางเอ่ยเสียงเบา “ฉันไม่ได้บอบบางขนาดนั้นซะหน่อย ก็แค่อดนอนคืนหนึ่งเท่านั้นเอง ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คืนนี้ฉันแค่ต้องนอนหลับให้สบายก็ได้แล้ว คุณกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนดีกว่านะคะ แล้วค่อยมารับฉันตอนกลางคืน”

หลี่โม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นจึงพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณถึงเที่ยงแล้วกัน ตอนเที่ยงผมจะไปซื้ออาหารกลางวันที่มีประโยชน์ให้คุณ เวลาเหนื่อยคุณควรกินอาหารบำรุงสักหน่อย”

กู้หยุนหลานโอบกอดหลี่โม่ด้วยมือทั้งสองข้าง ซบอยู่ในอ้อมแขนของหลี่โม่ “มีคุณอยู่นี่ดีจริง ๆ ยังมีเวลาอีกสักพักถึงจะเข้าทำงาน คุณกอดไว้แล้วให้ฉันนอนหลับสักงีบดีไหม”

“ไม่มีปัญหา อ้อมกอดของผมคือที่นอนที่ดีที่สุดของคุณ”

หลี่โม่ปิดประตูห้องทำงานแล้วดึงกู้หยุนหลานไปนั่งบนโซฟา ปล่อยให้กู้หยุนหลานนอนพักผ่อนอยู่ในอ้อมแขนของตน

กู้หยุนหลานหลับไปในอ้อมแขนของเขาอย่างรวดเร็ว หลี่โม่ถอดเสื้อคลุมของเขาออกมาคลุมให้ภรรยาแล้วหลับตาคิดถึงเรื่องการร่วมมือกับฉินจี้เย่

“หวังว่าพวกเขาจะพอมีฝีมืออยู่บ้างนะ ไม่อย่างนั้นถ้าอยากจะจับท่านปา ก็คงจะยากแล้วล่ะ”