คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 729

หลี่โม่ถลึงตาจนแทบถลนด้วยความโกรธ มือขวาคว้าคอเสื้อของฉินจี้เย่เอาไว้และยกตัวฉินจี้เย่ขึ้นมา

“นายพูดอะไรนะ? นายให้คนไปลักพาตัวซีซี?!”

“คุณหลี่ใจเย็นก่อน ใจเย็นก่อนครับ คนของผมไม่ได้ทำอะไรกับซีซีเลยครับ ผมสำนึกผิดแล้ว โปรดยกโทษให้ผมด้วย คุณไปหาซีซีพร้อมกับผมเลยก็ได้ ถ้าหากซีซีผมร่วงไปแม้แต่เส้นเดียว คุณก็ฆ่าผมได้เลย”

ฉินจี้เย่ร้องขอความเมตตาด้วยความตื่นตระหนก หวังเพียงว่าหลี่โม่จะไม่ลงมือฆ่าตน อย่างน้อยก็ให้โอกาสตนสักครั้ง

"ได้ ถ้าซีซีผมร่วงไปแม้แต่เส้นเดียว ฉันจะทำลายล้างตระกูลฉินของนายซะ" หลี่โม่เอ่ยด้วยสีหน้าดุร้าย

ฉินจี้เย่แอบอธิษฐานในใจ หวังว่าลูกน้องของเขาจะไม่ทำอะไรเกินขอบเขตไป ไม่อย่างนั้นหลี่โม่คงจะล้างบางตระกูลฉินจริง ๆ แน่

เย่จงเทียนพาคนเดินเข้ามา

เมื่อเห็นหลี่โม่มองฉินจี้เย่ด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร เย่จงเทียนก็รู้สึกใจหวิวไปเล็กน้อย

"คุณหลี่ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ? มีอะไรก็พูดคุยกันดี ๆ เถอะครับ”

เย่จงเทียนกับตระกูลฉินมีมิตรภาพอันดีต่อกัน เมื่อได้เห็นสภาพของฉินจี้เย่ในตอนนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะช่วยพูดไกล่เกลี่ยให้

“เขาส่งคนไปจับตัวลูกสาวผม”

หลี่โม่พูดพลางปล่อยมือลง ฉินจี้เย่ก็ล้มลงกับพื้นโดยไม่ทันตั้งตัว

เมื่อได้ยินว่าฉินจี้เย่ทำสิ่งเรื่องร้ายแรงขนาดนั้น สีหน้าของเย่จงเทียนก็ย่ำแย่ลงทันที

"เสี่ยวฉิน สิ่งที่นายทำมันไม่ถูกต้อง นายให้คนไปจับตัวลูกสาวของคุณหลี่ได้ยังไง! ถ้าเกิดอะไรกับลูกสาวของคุณหลี่ขึ้นมา ฉันจะยิงนายก่อนซะ"

เย่จงเทียนยกปืนขึ้นส่ายไปมาที่หน้าผากของฉินจี้เย่ ท่าทางราวกับว่าจะยิงทันทีหากเขาพูดอะไรไม่เข้าหู

ฉินจี้เย่ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า "ผมหน้ามืดตามัวไปชั่วขณะ ผมสำนึกผิดแล้ว คุณหลี่เราไปหาเด็กโรงพยาบาลกันก่อนเถอะครับ"

เมื่อผลักประตูห้องฝู้ป่วยเปิดออก เห็นซีซีกำลังนั่งอยู่ท่ามกลางกองตุ๊กตาและเล่นกับชายวัยกลางคนแปลกหน้าสองคนอย่างสนุกสนาน หลี่โม่ถึงได้วางใจลงไปได้

ฉินจี้เย่เองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแอบรู้สึกโชคดีที่ลูกน้องที่ส่งมาที่นี่ล้วนเป็นคนที่เก่งในการหลอกล่อเด็ก ๆ ทั้งนั้น หากเป็นพวกที่เห็นเด็กแล้วหงุดหงิดล่ะก็ น่ากลัวว่าตอนนี้หัวของตนคงจะทิ่มพื้นไปแล้ว

เมื่อเห็นหลี่โม่เข้ามา ซีซีก็ทิ้งตุ๊กตาที่ถืออยู่แล้ววิ่งไปหาหลี่โม่อย่างรวดเร็ว

“คุณพ่อขา คุณลุงสองคนนี้เล่านิทานให้หนูฟัง แล้วก็พาหนูออกไปเที่ยว ซื้อของอร่อย ๆ และของเล่นสนุก ๆ ให้หนูเยอะแยะเลยค่ะ”

หลี่โม่อุ้มซีซีขึ้นมา แล้วมองซีซีด้วยรอยยิ้มพริ้ม "ซีซีเล่นสนุกไหมคะ?"

“สนุกมาก ๆ แน่นอนอยู่แล้วค่ะ พวกเขาบอกว่าเป็นเพื่อนของพ่อ แต่หนูไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อนเลย”

“อืม พวกเขาเป็นเพื่อนของพ่อเอง”

หลี่โม่มองไปทางฉินจี้เย่ แล้วโบกมือให้ส่งสัญญาณฉินจี้เย่พาคนให้รีบไสหัวไป