คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 752

แม้ว่าปากจะบอกว่าไม่ใช่หมารับใช้ แต่กุ่ยอี้ก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่นั้นแท้จริงแล้วคือหมารับใช้

"ฮ่าฮ่า แค่เห็นสภาพแบบนี้ของนายก็รู้แล้ว ฉันไม่รู้ว่าเจ้านายของนายคือใคร? แต่ฉันอยากรู้มากว่าใครกันที่คิดอยากจะทำร้ายฉัน" หลี่โม่พูดอย่างสงบนิ่ง

“รอนายกลายเป็นศพแล้ว ฉันจะบอกให้ฟังแน่นอน ยอมรับซะเถอะ!”

กุ่ยอี้อ้อมมือทั้งสองข้างไปข้างหลัง แล้วมีดสั้นสองเล่มก็ปรากฏขึ้นในมือ

หลี่โม่ยิ้มพลางโยนปืนพกทิ้ง เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้อย่างกุ่ยอี้ ปืนพกก็เหมือนของเล่น มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย

"เข้ามาเลย"

หลี่โม่กระดิกนิ้วให้กุ่ยอี้

กุ่ยอี้หรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องไปที่หลี่โม่อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนขยับเข้าไปใกล้หลี่โม่ด้วยระยะก้าวสั้น ๆ

ในระยะทางสั้น ๆ เพียงสิบกว่าเมตร กุ่ยอี้กลับใช้เวลาเดินถึงสองนาที ในช่วงสองนาทีนี้กุ่ยอี้คอยสังเกตช่องโหว่ของหลี่โม่อยู่ตลอด แต่หลี่โม่นั้นไม่มีช่องโหว่อะไรเลยแม้แต่น้อย

เมื่ออยู่ห่างจากหลี่โม่เพียงสามเมตร สองขาของกุ่ยอี้ก็ออกแรงอย่างฉับพลัน แล้วพุ่งเข้าใส่หลี่โม่ด้วยความเร็วสูง แทงมีดสั้นสองเล่มในมือเล็งไปที่ลำคอและหัวใจของหลี่โม่

ด้วยแรงส่งอันมหาศาลของกุ่ยอี้ ทำให้ระยะห่างสามเมตรถูกข้ามผ่านไปในพริบตา มีดสั้นทั้งสองเล่มวาบประกายแสงเย็นก่อนปรากฏขึ้นที่ตำแหน่งลำคอกับหัวใจของหลี่โม่

กุ่ยอี้แสยะยิ้มเย็นที่มุมปาก

เสร็จฉันล่ะ!

การจู่โจมอย่างกะทันหันด้วยพลังที่ไร้เทียมทานก่อนที่ฝ่ายตรงข้ามจะทันตอบสนอง เป็นหนึ่งในทักษะพิเศษของกุ่ยอี้

เห็นมีดสั้นทั้งสองเล่มเจาะเข้าที่คอและหัวใจของหลี่โม่อยู่ตรงหน้า แต่มือของกุ่ยอี้ไม่รู้สึกถึงแรงเสียดทานในการแทงเข้าไปในเนื้อเลย ทำให้กุ่ยอี้เกิดความตื่นตระหนกขึ้น

ไม่ถูก ความรู้สึกนี้ไม่ถูกต้องแน่ ๆ !

กุ่ยอี้ไม่เข้าใจว่าหลี่โม่ที่ดื่มหนักขนาดนั้นยังสามารถทำตัวเหมือนไม่เป็นอะไรเลยได้อย่างไร

“หึหึ มีอะไรเป็นไปไม่ได้มากขนาดนั้นที่ไหนกัน ความสามารถในการเผาผลาญแอลกอฮอล์ของฉันมันเหนือจินตนาการของแกยังไงล่ะ"

ขณะที่หลี่โม่พูดอยู่เขาก็เหวี่ยงหมัดใส่หน้าของกุ่ยอี้

กุ่ยอี้ตื่นตระหนกและคิดที่จะหลบ แต่ความเร็วของเขาช้ากว่าหลี่โม่มาก เพียงแค่ตั้งท่าจะหลบ หมัดของหลี่โม่ก็มาถึงตัวแล้ว

ปัง!

หลี่โม่ต่อยดั้งจมูกของกุ่ยอี้อย่างแรง กุ่ยอี้รู้สึกว่าที่จมูกเจ็บแสบเกินบรรยาย

ทันทีหลังจากนั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็เกิดขึ้น สันจมูกของกุ่ยอี้ถูกหลี่โม่ต่อยจนยุบลงไป เลือดกำเดาไหลทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“ตีกันให้ละเว้นหน้าแกไม่รู้หรือไง จมูกฉัน!”