คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 77

ไวน์ที่ขวดละร้อยกว่าล้าน และรอบขวดฝังด้วยเพชรอัญมณี!

หนึ่งในไวน์ชั้นสูง

จะให้หลี่โม่ในเวลานี้จริง ๆ เหรอ?

ยอมลงทุนเอาราคาของภัตตาคารอาหารหรูออกมา เถ้าแก่ใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังกำลังพยายามอย่างมากที่จะประจบประแจงหลี่โม่!

“คุณ… คุณว่าไงนะ?!”

หวังฟางอึ้งไปในทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน แล้วมองหวูเต้าเหวินอย่างไม่อยากเชื่อ พลางถาม “ผู้จัดการหวู คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า นี่ทำไมถึงได้เตรียมไว้สำหรับไอคนไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่ได้ล่ะ? เถ้าแก่ของพวกคุณคงสับสนใช่ไหม? มันชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นเทียนไห่ เทียนไห่เป็นแขกวีไอพีนะ”

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

หวังฟางเหลือบไปมองหลี่โม่ ก็พบว่าเขาเองก็ยังมีสีหน้าที่เคร่งขรึมเช่นกัน

เวลานี้สีหน้าของหลี่โม่ไม่ดีเอามาก ๆ เขามองมาที่หวูเต้าเหวิน ผู้ชายคนนี้ ก่อนหน้านี้ไม่ได้เข้าใจความหมายของเขาเลยหรือไง?

ฉวีเทียนไห่โกรธจนหน้าแดง เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้น จะหยิบมาก็ไม่หยิบ จะนั่งก็ไม่นั่ง รู้สึกกระอักกระอ่วนเอามาก ๆ

เดิมที่แล้วเขาคิดไว้ว่า จะแสร้งทำเป็นเก่งต่อหน้าคนของตระกูลกู้ ตอนนี้พอเป็นแบบนี้แล้ว เขากลับกลายเป็นคนที่ขายหน้าที่สุด

หลี่โม่ เพราะเจ้าหลี่โม่ทั้งนั้น!

แล้วก็ยังเจ้าหวูเต้าเหวินกับเถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลังมันอีก สมองกลวงกันไปแล้วหรือไง?

ไวน์แพงขนาดนี้ อยู่ ๆ จะมาให้ไอ้คนขี้แพ้แบบหลี่โม่นั่นทำไม?!

บ้ากันไปแล้วหรือไง!

“ผู้จัดการหวู คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้เข้าใจผิด? หลี่โม่มันเป็นแค่ขยะตั้งแต่หัวจรดเท้า คนในเมืองฮั่นกว่าครึ่งเขาก็รู้กันทั้งนั้น มันเป็นลูกเขยที่แต่งเข้ามาอยู่กินกับครอบครัวฝ่ายหญิง เพื่อมาเกาะเมียกินโดยเฉพาะ คุณเอาไวน์ขวดนี้ให้มัน มันจะรู้เรื่องไหม? งั้นแล้วมันจะต่างอะไรกับการเทให้หมากินงั้นเหรอ?

ความคับแค้นใจที่ฉวีเทียนไห่ได้อัดอั้นไว้ เวลานี้ได้ปลดปล่อยออกมาแล้ว

หวูเต้าเหวินหันเพียงครึ่งหน้ากลับมา แล้วเหลือบมองฉวีเทียนไห่ด้วยสายตาที่เย็นชา

ฉันเป็นนายน้อยแห่งแดนมังกร แล้วก็ยังเป็นว่าที่ราชามังกรในอนาคตอีกด้วย!

ร้านอาหารนี้ แค่ฉันดีดนิ้ว ก็สามารถซื้อได้?

ถ้าพูดออกไป กู้หยุนหลานและพวกแม่ยายจะเชื่อเหรอ?

ในครั้งนี้ หวูเต้าเหวินก็ยิ้มพลางพูดแทรกมาว่า “คุณหลี่ คุณอาจจะลืมไปแล้วนะครับ ครั้งที่แล้วที่ทางเข้าโรงพยาบาลในเมือง คุณได้ช่วงเถ้าแก่ของพวกเราไว้ เถ้าแก่พวกเราเลยสั่งไว้ว่า หากเพียงเจอคุณในร้านของเรา จะต้องให้การต้อนรับอย่างดีที่สุด ห้องอาหารห้องนี้เราเห็นแก่หน้าของคุณ จึงได้เชิญพวกคุณมา”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกไป หวังฟางที่ก่อนหน้านี้เอาแต่ประจบประแจงฉวีเทียนไห่ ใบหน้าถึงกับถอดสีในพริบตาเดียว!

เธอถามอย่างแปลกใจ “อะไรนะ? ผู้จัดการหวู ที่คุณบอกว่าห้องอาหารนี้เห็นแก่หน้าของหลี่โม่ถึงได้เชิญพวกเรามา? ไม่ใช่เพราะเทียนไห่?”

นี่ นี่ตกลงว่ามันเรื่องอะไรกัน?

ฉวีเทียนไห่เองก็งงไม่แพ้กัน ความรู้สึกที่แสร้งทำมาตั้งแต่ต้นจนจบ ทั้งหมดนี้ล้วนยืมมาจากหน้าของคนอื่น!

บ้าจริง!