คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 79

เสียงคำรามด้วยความโกรธนี้ ทำให้แขกทั้งภัตตาคารอาหารต่างพากันตกใจและยังดึงดูดสายตาของพนักงานเสิร์ฟทั้งหมดอีกด้วย

หวูเต้าเหวินรีบก้าวยาว ๆ ลงมาจากชั้นบน เพียงแค่เห็นกู้ชิงหลินพาคนมาพูดจาเย้ยหยันต่อหน้าหลี่โม่ด้วยถ้อยคำที่ต่ำช้าแบบนี้ ในใจก็นึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!

นี่เป็นถึงแขกวีไอพีของเถ้าแก่ใหญ่เชียวนะ!

จะต้องให้การต้อนรับอย่างดีที่สุด

คนพวกนี้ กล้าดียังไงมาทำแบบนี้?!

“ผู้… ผู้จัดการหวู” พนักงานเสิร์ฟสองสามคนรีบวิ่งไปยืนด้านข้างอย่างเคารพยำเกรง

หวูเต้าเหวินก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เย็นชา และใช้สายตามองกู้ชิงหลินตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเหยียดหยาม แล้วหมุนตัวกลับมากล่าวกับหลี่โม่อย่างนอบน้อม “คุณหลี่ครับ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”

คุณหลี่?

การที่หวูเต้าเหวินปฏิบัติต่อหลี่โม่อย่างนอบน้อมแบบนี้ ทำให้ภายในห้องโถงต่างพากันตื่นตระหนกไม่น้อย!

กู้ชิงหลินเวลานี้ราวกับแมวพองขน ใบหน้าของเธอไม่มีความมั่นใจหลงเหลืออยู่

มันเนี่ยนะ คุณหลี่งั้นเหรอ?

เล่นตลกอะไรกัน!

“นี่ แกเป็นใครฮะ ฉันจะคุยกับลูกเขยขยะ ๆ ของตระกูลกู้ของฉันแบบนี้มันจะทำไม? แกกล้าดียังไงที่อยู่ ๆ มาด่าฉันแบบนี้?”

อารมณ์ของคุณหนูกู้ชิงหลินถึงจุดขีดสุด และไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นคนโง่หรือไง?

อยู่ ๆ มาทำตัวนอบน้อมแบบนี้กับหลี่โม่ที่เป็นพวกขยะ ตลกสิ้นดี!

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่คำพูดของเธอออกไป สายตาของผู้คนรอบ ๆ ตัวต่างพากันตื่นตระหนกและยังมองมาที่เธออย่างหวาดกลัว

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

กู้ชิงหลินเองก็งุนงงเช่นกันว่า ตนเองดูน่าหวาดกลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?

ในตอนนั้นเอง หญิงสาวทายาทเศรษฐีคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังเธอ รีบกระโจนเข้ามาดึงแขนของกู้ชิงหลินเอาไว้ แล้วกล่าวเสียงเบา “ชิงหลิน เธอบ้าไปแล้วรึไง? เขาเป็นผู้จัดการใหญ่ของภัตตาคารอาหารนี้นะ หวูเต้าเหวิน!”

หวูเต้าเหวิน?

ประโยคนี้ ก็นำมาซึ่งความหมายถึงการข่มขู่แล้ว

ผู้คนรอบ ๆ ข้าง เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็พากันใจสั่นไปหมด

แต่พวกคุณหนูกู้ชิงหลิน ช่างกล้า ทั้งอารมณ์ร้าย ทั้งยังเป็นพวกคุณหนูที่อยู่กินสุขสบาย แถมยังเป็นโรคเจ้าหญิงอีกด้วย เธอตอกกลับเขาไปในทันที “แล้วไง แกก็แค่ผู้จัดการตัวเล็ก ๆ ในร้านอาหาร จะมีอะไรดีนักหนา? ช่างขี้ขลาดตาขาวจริง ๆ เลย ขี้แพ้ที่อยู่ด้านหลังแก ก็นับว่าเป็นแขกวีไอพีด้วยเหรอ? อย่าตลกไปเลยน่า มันก็เป็นแค่หมาตัวหนึ่งที่ตระกูลของฉันเลี้ยงเอาไว้ หมาตัวที่กระดิกหางเรียกร้องความเห็นใจ พวกเราต่างหากที่เป็นแขกวีไอพีของแก พวกเราลงมาจากสวนลอยฟ้าชั้นบนกัน แกจะยอมมีปัญหาเพราะคนต่ำช้าแบบนั้นเหรอ?”

กู้ชิงหลินดวงตาฉายแววอวดดี สองมือกอดอกแน่น พร้อมด้วยท่าทางที่วางอำนาจ

แต่พวกเพื่อน ๆ ด้านหลังของเธอ กลับทำตัวราวกับมะเขือม่วงถูกแช่แข็ง ค่อย ๆ ถอยหลังไปทีละคนสองคน

“ชิงหลิน ไม่ต้องพูดแล้ว รีบมาเร็ว”

หนึ่งในชายหนุ่มที่ค่อนข้างดูดีในพวกนั้น ได้แต่ขยิบตาเป็นนัยให้กู้ชิงหลิน

เขารู้จักหวูเต้าเหวินดี รู้จักอย่างลึกซึ้งถึงตัวตนที่แท้จริงอีกด้านหนึ่งของเขาเลยล่ะ แต่ก็ไม่กล้าพูดออกไปตอนนี้ เนื่องจากหวูเต้าเหวินกำลังจ้องมาที่เขาด้วยสายตาอันเยือกเย็นอยู่

นั่นก็หมายความว่า ไม่ควรปากมาก!

กู้ชิงหลินยิ้มเยาะพลางกล่าว “พวกเธอเป็นอะไร? จะไปกลัวทำไม ฉันจะไม่เชื่อหรอกว่า ผู้จัดการตัวเล็ก ๆ ในภัตตาคารอาหารจะกล้าทำอะไรฉันเพราะเศษขยะนั่นน่ะเหรอ?”