“คุณ คุณพูดเหลวไหล!”
บริกรรูปหล่อลนลานเล็กน้อย
“ผมยังพูดไม่จบ เมื่อครู่คุณบอกว่าให้ใช้เมล็ดกาแฟคั่วสดใหม่ในการชง นี่เป็นอีกปัญหาหนึ่ง เมล็ดกาแฟคั่วใหม่จะต้องรอ Degas ก่อน ระยะเวลาห้าถึงสิบวันตามระดับการคั่ว กาแฟที่ชงด้วยเมล็ดกาแฟคั่วใหม่ ๆ มันไม่อร่อยหรอกครับ"
“ส่วนที่คุณบรรยายถึงกลิ่นของกาแฟบลูเมาท์เทนเมื่อครู่นั้นผิดไปไกลเลยล่ะ เรื่องรายละเอียดผมไม่ขอแก้นะ ผมแค่อยากจะบอกว่า ถึงคุณอยากจะแกล้งอวดรู้ต่อหน้าสาว อย่างน้อยก็ต้องเรียนรู้ไว้บ้าง ไม่อย่างนั้นถ้าถูกคนแหย่เข้าหน่อยจะหน้าแตกเอาได้ง่าย ๆ นะครับ”
บริกรรูปหล่อหน้าแดงก่ำ ก่อนหันหลังจากไปด้วยความโกรธ ส่วนสวีอวิ๋นอวิ๋นนั้นยิ่งรู้สึกกระอักกระอ่วนยิ่งกว่า
เพียงแค่เห็นท่าทีโมโหเพราะความอับอายของบริกรรูปหล่อ สวีอวิ๋นอวิ๋นก็สามารถเข้าใจได้ว่าสิ่งที่หลี่โม่พูดนั้นเป็นความจริง แต่เมื่อนึกถึงการแสดงออกของตนเองเมื่อครู่นี้ สวีอวิ๋นอวิ๋นรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา
"หยุนหลาน เอาเป็นว่าตกลงกันแล้วนะ วันมะรืนต้องไปงานเลี้ยงที่โรงกลั่นไวน์องุ่นด้วยกันนะ ฉันขอตัวก่อนล่ะ"
สวีอวิ๋นอวิ๋นกำชับด้วยรอยยิ้มแห้ง หลังจากลุกเดินจากไปสีหน้าก็กลายเป็นบูดบึ้งอย่างยิ่ง
น่าอับอายจริง ๆ !
ทั้งหมดเป็นเพราะหลี่โม่ถึงต้องอับอายขายขี้หน้าแบบนี้!
ถ้าถึงงานเลี้ยงโรงกลั่นไวน์องุ่นจะต้องหาใครสักคนมาสั่งสอนเขาให้ได้ ทำให้เขาอวดดีไม่ได้อีก! ก็แค่รู้เรื่องกาแฟนิด ๆ หน่อย ๆ แต่กล้ามาทำอวดเก่งต่อหน้าตนแบบนี้เสียได้!
เมื่อมองไปยังแผ่นหลังของสวีอวิ๋นอวิ๋นที่เดินจากไป กู้หยุนหลานก็ส่ายหัวอย่างจนใจ เธอจับมือของหลี่โม่แล้วพูดว่า "ถึงรู้ก็อย่าไปพูดเลยเข้าใจไหม แบบนี้รังแต่จะทำให้คนอื่นไม่พอใจนะคะ"
"ไม่พอใจก็ไม่พอใจไปสิ ใช่ว่าจะทำให้ไม่พอใจไม่ได้เสียหน่อย" หลี่โม่พูดอย่างไม่ยี่หระ
“ถ้ายั่วโมโหคนอื่นน้อยลงได้ปัญหายุ่งยากก็น้อยลงด้วยไม่ใช่เหรอคะ เอาเถอะ กลับไปทำงานที่บริษัทต่อกันดีกว่า”
พี่หลงหนีออกมาจากดินแดนที่มีธรรมชาติสุดเลวร้าย ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาได้สร้างชื่อให้ตัวเองในพระราชวังด้วยกำลังอันล้นเหลือ แต่ทว่าพี่หลงยังไม่พอใจกับสภาพที่เป็นอยู่แม้แต่น้อยและวางแผนที่จะพัฒนาขึ้นไปอีก
เมื่อได้ยินว่าคุณชายสามหลินกำลังจะมาที่โซล พี่หลงซึ่งกำลังเตรียมจะทำธุรกิจขนาดใหญ่จึงพาลูกน้องมาที่โซลและเตรียมพร้อมที่จะสร้างความสัมพันธ์กับคุณชายสามหลิน ถ้าเขาสามารถเป็นตัวแทนของคุณชายสามหลินที่ฉู่โจวได้สำเร็จ ก็ถือว่าบรรลุความปรารถนาในใจของพี่หลงได้แล้ว
แต่ถ้าหากต้องการสร้างความสัมพันธ์กับคุณชายสามหลินย่อมไม่มีทางไปมือเปล่าได้ การมอบเงินหรือสิ่งของให้นั้นพี่หลังคิดว่ามันไม่จำเป็น ถึงอย่างไรตระกูลของคุณชายสามหลินก็มีธุรกิจยิ่งใหญ่ ทั้งเงินและสิ่งของไม่มีขาดมือ
หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว พี่หลงก็รู้สึกว่ามีเพียงการส่งสาวงามไปให้เท่านั้นจึงเหมาะสม ดังนั้นพี่หลงจึงระดมพวกลูกน้องและติดต่อเพื่อนพ้องน้องพี่จากบ้านเกิดที่ออกมาทำงานที่กรุงโซล เพื่อให้พวกเขาเสนอข้อมูลของสาวสวยมา ขอเพียงแค่ข้อมูลเป็นความจริงก็จะมีรางวัลให้
ในช่วงสองวันที่มานี้พี่หลงได้รับข่าวมากมาย แต่คนที่เรียกได้ว่าเป็นสาวสวยพวกนั้น แม้แต่พี่หลงเองก็ยังมองไม่เข้าตาเท่าไรนัก
***รอ Degas คือ การบ่มกาแฟเอาไว้เพื่อให้กาแฟได้เผยตัวตนรสชาติที่ดียิ่งกว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...