“โอ้โห นี่หมาจรจัดที่ไหนมันเห่าหอนกันเนี่ย ถ้ายังกล้าเห่าอีกคำเดียว ฉันจะสับแกเป็นชิ้น ๆ แล้วเอาไปเป็นอาหารแมว”
คุณชายเล็กหลินพูดอย่างไม่พอใจ
กู้ชิงหลินเหลือบมองหลี่โม่อย่างร้ายกาจทีหนึ่งก่อนจะถลึงตาใส่ฉินจี้เย่
“คุณชายสาม เมื่อกี้นี้เจ้าหมาจรจัดนั่นมันตบฉัน ดูหน้าฉันสิคะ ยังมีรอยที่ถูกเขาตบอยู่เลย คุณต้องแก้แค้นให้ฉันนะคะ!”
“วางใจได้ ฉันจะจัดการเจ้าหมาจรจัดนั่นแน่นอน ไอ้สกุลฉิน อย่านึกว่าตัวเองเก่งกาจอะไรนักเลย ตระกูลฉินของพวกแกไม่อยู่ในสายตาฉันเลยสักนิด ถ้ารู้จักดูสถานการณ์ก็คุกเข่าขอความเมตตาซะ เผื่อฉันใจดี อาจจะไว้ชีวิตสุนัขของแกก็ได้”
คุณชายเล็กหลินมองฉินจี้เย่ด้วยสายตาเหยียดหยาม วางแผนจะใช้ฉินจี้เย่มาสร้างชื่อเสียงบารมี
ฉินจี้เย่ยกมือขึ้นมาตั้งท่า พวกบอดี้การ์ดที่อารักขาอยู่ไม่ไกลออกไปพากันพุ่งเข้ามา
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
คุณชายสามหลินหัวเราะลั่นอย่างบ้าระห่ำ ก่อนจะหันไปชักปืนอย่างองอาจแล้วเหนี่ยวไกใส่บอดี้การ์ดที่พุ่งเข้ามา
ปัง ปัง ปัง!
ทุกนัดที่คุณชายสามหลินยิงออกไป ก็จะมีบอดี้การ์ดหนึ่งคนถูกยิงล้มลงกับพื้น ในเวลาเพียงพริบตาเหล่าบอดี้การ์ดใต้บังคับบัญชาของฉินจี้เย่ก็ไม่กล้าก้าวมาข้างหน้าอีกและพากันหาที่ซ่อน
คุณชายสามหลินชูนิ้วขึ้นและโยกแขนไปมา ควงปืนหมุนวนที่ปลายนิ้วของเขา กู้ชิงหลินเขย่งปลายเท้าอย่างตื่นเต้น มือทั้งสองข้างโอบรอบคอคุณชายสามหลิน แล้วจูบเขาอย่างหนักหน่วง
“ที่รัก คุณช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ แมนสุด ๆ ไปเลยค่ะ คุณเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวในใจของฉันเลย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ดีสิ ปากหวานขนาดนี้ คืนนี้ฉันคงต้องเอ็นดูเธอให้เต็มที่ซะแล้ว”
คุณชายสามหลินโอบเอวเพรียวบางของกู้ชิงหลินอย่างเริงร่า รู้สึกว่าการแสดงฝีมือของตนครั้งนี้จะต้องได้คะแนนเต็มแน่นอน
เฉินเสี่ยวถงแสร้งแสดงท่าทีหวั่นกลัวออกมาเล็กน้อย แล้วเลื่อนเก้าอี้นั่งลงด้านหลังหลี่โม่ เอ่ยกับคุณชายสามหลินเสียงเบา “ฉันไม่ชอบคุณ อย่ามามองฉัน”
กู้หยุนหลานหันไปมองเฉินเสี่ยวถงที่นั่งอยู่ด้านหลังหลี่โม่ ในใจเกิดความไม่สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย จึงกอดแขนของหลี่โม่เอาไว้ด้วยสองแขนอย่างอดไม่ได้ ราวกับกำลังแสดงความเป็นเจ้าของ
หลี่โม่ยิ้มแหย ๆ ไม่เข้าใจว่าเฉินเสี่ยวถงกำลังทำอะไร พ่อบ้านชราอยู่ข้าง ๆ เธอคนนั้นดูไปแล้วก็เป็นยอดฝีมือ ไม่มีเหตุผลที่จะมาหลบข้างหลังตนเลย
ลุงฝูขยับเท้ามายืนอยู่หลังหลี่โม่ แล้วโค้งตัวลงเอ่ยว่า “คุณครับ อีกสักครู่ผมขอรบกวนให้คุณดูแลคุณหนูของเราสักหน่อย คุณหนูของเราขี้กลัว เดี๋ยวผมจะจัดการพวกเขาเอง แต่เกรงว่าคุณหนูจะขวัญเสียเอา ขอร้องล่ะครับ”
“เอ่อ อย่างนั้นให้ภรรยาของผมช่วยดูแลเธอก็แล้วกันครับ คุณไปอย่างสบายใจเถอะ” หลี่โม่เลิกคิ้วพลางเอ่ย
ลุงฝูได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกตงิดใจขึ้นมา 'ไปอย่างสบายใจมันอะไรกันล่ะ พูดเหมือนกับว่าฉันกำลังจะไปตายอย่างนั้นแหละ ช่างน่าโมโหจริง ๆ'
***ล้างไพ่ หมายถึงการล้มล้างเกมที่เล่นอยู่ ตั้งต้นใหม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...