คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 827

พวกคนรวยพอจะมีประสบการณ์อยู่บ้าง แค่เห็นทักษะของลุงฝูเมื่อกี้ ก็รู้แล้วว่านี่แหละคือลูกน้องที่ตระกูลร่ำรวยมีอิทธิพลถึงจะมีได้อย่างแท้จริง

ปกติแล้วยอดฝีมือที่สามารถมีทักษะนี้ได้ ไม่มีทางอยู่ในครอบครัวคนรวยทั่วไปแน่นอน

ตอนที่พวกบ้านคนรวยกำลังกังวลกันอยู่นั้น คนจำนวนมากกำลังครุ่นคิดถึงตัวตนของหลี่โม่ เพราะว่าแม้ว่าหลี่โม่จะไม่ได้แสดงตัว เป็นเหมือนมนุษย์ล่องหน แต่เฉินเสี่ยวถงที่สามารถมีคนรับใช้อย่างลุงฝูได้ ทำไมถึงหลบหลังหลี่โม่ได้ล่ะ?

คำถามเกิดขึ้นในใจของทุกคน แต่ไม่มีใครรู้คำตอบที่แท้จริง

เมื่อเห็นพลังกระทืบเท้าของลุงเป้า ลุงฝูก็ตะคอกอย่างเย็นชา “หึ! คิดว่าทำแบบนี้ก็ทำให้ผู้คนหวาดกลัวได้แล้วเหรอ ให้ฉันดูหน่อยสิว่าพลังคงต้งเจ็ดทำลายล้างของแกมันเป็นยังไง!”

“เอ๊ะ คิดไม่ถึงว่าจะมองทิศทางของฉันออก อายุของคนแก่ ๆ อย่างแกนี่ยังถือว่าไม่ได้แก่กะโหลกกะลานะ!”

“อวดดี!”

ลุงฝูโมโหมาก เหวี่ยงหมัดทั้งสองข้างเข้าใส่ลุงเป้า

ลุงเป้าไม่แสดงความอ่อนแอใด ๆ เขาก้าวไปข้างหน้าสู้กับลุงฝู

ความเร็วของทั้งสองเร็วมาก ๆ ไม่นานก็กลายเป็นแสงเส้นสีขาวกับสีดำอย่างละเส้น ระหว่างที่แสงทั้งสองเส้นเกี่ยวพันกันนั้นก็มีเสียงหมัดและเท้าปะทะกันดังมาด้วย

คนที่อยู่ด้านข้างมองไม่เห็นความเคลื่อนไหวของหมัดและเท้าของลุงเป้ากับลุงฝูชัด ๆ เลย คนที่อยู่ที่นั่นมีเพียงหลี่โม่เท่านั้นที่มองเห็นการต่อสู้ของทั้งสองคนได้อย่างสบาย ๆ

หลังจากที่ทั้งสองสู้กับไปกว่าสามสิบกระบวนท่า หลี่โม่ก็ส่ายหัวช้า ๆ มองออกเลยว่าลุงฝูไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลุงเป้า

หน้าผากของลุงฝูมีเหงื่อออก ภายใต้ความอ่อนเพลียรุนแรงนั้น ร่างกายของลุงฝูทนไม่ไหวแล้ว ส่วนลุงเป้ายังอยู่ในช่วงแห่งการต่อสู้ ยังมีกำลังเหลืออยู่ เห็นได้ชัดว่าเขามีฝีมือยอดเยี่ยม

พอจับจุดอ่อนของลุงฝูได้ ลุงเป้าก็เตะเข้าที่ท้องน้อยของลุงฝูอย่างรุนแรง

ตอนที่ลุงฝูตอบสนองแล้วจะถอยมันก็สายไปแล้ว เพิ่งจะถอยไปได้ครึ่งก้าว ก็ถูกขาของลุงเป้าเตะเข้าอย่างจัง

“ลุงเป้าทำดีมาก ต่อไปก็คอยติดตามผมนะ ฉันไม่เอาเปรียบลุงแน่นอน”

คุณชายสามหลินภูมิใจขึ้นมาอีกครั้ง

“ขอบคุณครับคุณชายสาม ผมเหล่าเป้าจะขยันต่อไป อยากให้ผมจับไอ้ขยะนั่นมาให้คุณชายสามจัดการไหมครับ?”

ลุงเป้าเอียงคอมองไปทางหลี่โม่ ใช้หลี่โม่มาเป็นของที่ใช้เอาใจคุณชายสามหลิน

“เหอะ ๆ เอาสิ ครั้งนี้ลูกน้องฉันเสียเปรียบไปมากแล้ว ต้องคิดบัญชีกับไอ้ขยะนี่ จับตัวมันมา ฉันจะหักกระดูกของมันทุกท่อนให้แตกละเอียดเลย”

กู้ชิงหลินวางใจ มองที่หลี่โม่ด้วยสายตาดูถูกแล้วพูด “คุณชายสาม ฉันอยากเหยียบย่ำไอ้ขยะหลี่โม่แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไร ต่อไปให้มันเป็นขันทีเลย ให้มันเป็นเต่าขนเขียวที่อยู่กับคนไม่ได้! ให้ต่อไปมันมองคุณชุบเลี้ยงกู้หยุนหลานทุก ๆ วันไปเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เธอนี่ช่างเล่นจริง ๆ นะชิงหลิน ไม่มีปัญหา วันนี้จะต้องได้เติมเต็มความคิดของเธอแน่นอน รอเดี๋ยวเธอจัดการไอ้ขยะนี้ได้ตามสบายเลย อยากจะเหยียบย่ำยังไงก็เชิญเลย”