“ใครมันมาเอะอะโวยวายวะ กล้าทำให้พวกเราเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้งั้นเหรอ? ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเสียใจโว้ย! ใครกล้ามาทำให้ฉันนึกเสียใจ ฉันจะทำให้มันนึกเสียใจที่พูดออกมาก่อนเอง”
“หัวจื่อ มีคนอยากจะทำตัวเป็นฮีโร่ช่วยสาวงามว่ะ พวกเรามาทำให้มันรู้ซึ้งสักหน่อย ว่าการช่วยสาวงามน่ะเป็นเรื่องที่เสี่ยงอันตรายสุด ๆ ไปเลย”
พวกหัวจื่อนวดข้อมือ ใบหน้าเผยรอยยิ้มเหยียดหยามดูแคลนแล้วหมุนตัวมองไปทางหลี่โม่ที่อยู่ตรงประตูพร้อมกัน
หลี่โม่กระดิกนิ้วเรียกพวกหัวจื่อแล้วเอ่ยอย่างดูถูก “เข้ามาพร้อมกันเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”
“คิดว่าตัวเองเก่งนักรึไงวะ ถึงได้ให้พวกข้าเข้าไปพร้อมกัน แค่ข้าคนเดียวก็สามารถอัดแกให้ร้องหาพ่อได้แล้ว เอาหมัดฉันไปกินซะ ไอ้เด็กเวร!”
หัวจื่อตะโกนดังลั่นพร้อมเหวี่ยงกำปั้นอันใหญ่อันโตนั้นใส่หลี่โม่ หัวจื่อที่เคยคว้าแชมป์คิกบ็อกซิ่งระดับจังหวัดมาได้มีความมั่นใจในหมัดของตนอย่างเต็มเปี่ยม
อย่าว่าแต่คนธรรมดาเลย แม้แต่คนที่ฝึกฝนมาแล้วก็ยังไม่สามารถรับมือกับหมัดของหัวจื่อได้เลย หากไม่ใช่เพราะหลายปีมานี้ติดตามพี่เทาแล้วอยู่สุขสบาย หัวจื่อก็คงคิดอยากเป็นคนดังบนอินเทอร์เน็ตแล้วไปท้าประลองกับยอดฝีมือกังฟูที่ร่ำลือกันพวกนั้นแล้ว
ช่วงนี้เรื่องนักมวยสู้กับนักสู้ปลอมกำลังได้รับความนิยมมาก จนอดีตเพื่อนร่วมทีมของหัวจื่อยังได้รับเชิญให้ไปเข้าร่วม ว่ากันว่าขอแค่ไปสู้สักยกก็สามารถทำเงินสองสามแสนบาทได้อย่างง่ายดาย
เมื่อเห็นหมัดอันทรงพลังของหัวจื่อชกใส่หลี่โม่ ชายร่างกำยำคนอื่น ๆ ต่างก็ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น
“หัวจื่อเจ๋งจริง ๆ หมัดนี้สุดยอดมาก บางทีเขาอาจจะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของกำลังภายนอกแล้ว”
“หัวจื่อก็แค่ขาดการชี้แนะจากอาจารย์ชื่อดังเท่านั้นแหละ หากมีอาจารย์คอยสอนเขาคงจะสามารถเข้าถึงโลกของกำลังภายในได้แน่นอน”
“เลิกคุยไร้สาระได้แล้ว กำลังภายในบ้าบออะไร ของพวกนั้นก็แค่เรื่องเล่าหลอกลวงทั้งนั้น ไม่เห็นหรือไงว่าปรมาจารย์แต่ละคนก็ถูกต่อยจนฉี่ราดกันหมด”
ในขณะที่พวกชายฉกรรจ์กำลังถกเถียงกันอย่างออกรส หลี่โม่ก็ยื่นมือออกมาหวดใส่หมัดที่เหวี่ยงมาของหัวจื่อ
เพียะ!
เหล่าชายฉกรรจ์ตะลึงเล็กน้อยก่อนจะตระหนักได้ถึงความหมายของหัวจื่อแล้วทั้งหมดจึงพลันเหวี่ยงหมัดเข้าใส่หลี่โม่
หวังจงฉวนเห็นพวกชายร่างกำยำรุมโจมตีหลี่โม่ก็พูดอย่างตื่นตระหนกเล็กน้อย “รีบโทรเรียกคนมาช่วยเร็วเข้า โทรเรียกตำรวจมาเร็ว!”
“พี่คะ พี่นอนให้สบายก็พอแล้ว มีหลี่โม่อยู่ก็ไม่ต้องกังวลค่ะ” กู้หยุนหลานเอ่ยอย่างเชื่อมั่นเต็มที่
หวังจงฉวนพูดอะไรไม่ออกไปครู่หนึ่ง ไม่เข้าใจว่าทำไมกู้หยุนหลานถึงเชื่อมั่นขนาดนี้ คำโบราณว่าไว้ว่าสองหมัดยากจะสู้สี่มือ ถึงหลี่โม่จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็คงสู้คนมากขนาดนี้ไม่......
ไม่ทันที่หวังจงฉวนจะคิดเสร็จ เขาก็เห็นเหล่าชายร่างกำยำที่รุมโจมตีใส่หลี่โม่ทยอยล้มลงทีละคนจนสุดท้ายก็เหลือเพียงหัวจื่อเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ในห้อง
“พระเจ้าช่วย นี่ นี่ไม่ใช่ภาพหลอนใช่ไหม?”
หวังจงฉวนเอ่ยด้วยความตกตะลึง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...