คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 91

เสียงนี้ทำให้หลี่โม่ตื่นตระหนก เขารีบวางโทรศัพท์แล้วยิ้ม "ไม่มีอะไร เรื่องไปงานเลี้ยงอาหารค่ำที่ร้าน ผมคิดว่าไว้แล้วว่าจะไม่ไป"

เมื่อกู้หยุนหลานได้ยินแบบนั้น เธอถามทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจ "ทำไมถึงไม่ยอมไป? กลัวโดนหัวเราะเยาะเหรอ? หรือคุณไม่มีเงินจ่าย บอกมาว่าต้องใช้เท่าไหร่"

เมื่อวานนี้หลี่โม่โกหกอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาครุ่นคิดแล้วก็พูดว่า "ห้าพันบาท"

จากนั้น เขาก็เห็นกู้หยุนหลานเดินกลับไปหยิบกระเป๋าที่โซฟา เธอหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา แล้วหยิบธนบัตรออกมาหลายใบ

เธอก็เดินมาหาหลี่โม่ มือเล็ก ๆ ของเธอที่ถือธนบัตรอยู่นั้นยื่นให้หลี่โม่ แล้วพูดว่า "นี่เงินหนึ่งหมื่นบาทค่ะ คุณเอาไปจ่ายค่างานเลี้ยงอาหารค่ำแล้วกันนะ"

หลี่โม่ตกตะลึง เขาไม่ได้หวังว่ากู้หยุนหลานจะให้เงินเขามากมายขนาดนี้ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และถามว่า "ทำไมคุณถึงให้เงินผมมากขนาดนี้ล่ะ?"

กู้หยุนหลานขมวดคิ้วทำหน้ามุ่ย แสร้งทำเป็นโกรธ และพูดว่า "ฉันไม่อยากให้คุณทำให้ฉันขายหน้า สามีของกู้หยุนหลานสู้คนอื่นไม่ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะมีไม่มาก แต่ฉันก็ยังพอมี"

หมับ

หลังพูดจบ กู้หยุนหลานก็เอาเงินยัดใส่ในมือของหลี่โม่

แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงตำหนิดังขึ้นอย่างกะทันหัน

“กู้หยุนหลาน แกทำอะไร? ทำไมแกถึงยอมเสียเงินมากมายขนาดนี้!”

ในครั้งนี้หวังฟางวิ่งออกจากห้องนั่งเล่น และคว้าเงินในมือของหลี่โม่ เธอจ้องไปที่เขาด้วยความไม่พอใจอย่างแรง และตะโกนว่า “แกมันคนไร้ประโยชน์ แกขู่ลูกสาวของฉันทุกวันเพื่อจะเอาเงินใช่ไหม? แกนี่มันดีจริง ๆ ลูกเขยของครอบครัวคนอื่นมีแต่จะส่งเงินมาให้ที่บ้าน แต่แกกลับเอาแต่ใช้เงิน! บอกมาหน่อยซิว่า แกจะเอาเงินนี่ไปทำอะไร?"

“แม่คะ แม่จะทำอะไร นี่เป็นเงินที่หนูให้หลี่โม่เอาไปจ่ายค่างานเลี้ยงอาหารค่ำที่ร้านเขา แม่คืนเงินให้เขาเถอะ” กู้หยุนหลานพูดด้วยความกังวล

แต่หวังฟางไม่สนใจเรื่องนั้น เธอใช้นิ้วจิ้มกู้หยุนหลาน แล้วพูดว่า "ยัยลูกสาว นี่แกบ้าไปแล้วเหรอ? มันก็แค่ขยะ จะต้องไปกินอะไรเยอะแยะ? ถ้าไม่ไป ก็คงไม่ต้องเสียเงินตั้งหมื่นนึง"

“คุณปู่ครับ กู้หยุนหลานนี่อวดดีเกินไปแล้ว เราปล่อยเธอไปแบบนี้ไม่ได้นะครับ เธอต้องการฮุบเอาบริษัทหยุนเชิงเภสัชกรรมมาจากคุณปู่นะครับ” กู้ซิ่งเหว่ยพูดอย่างร้อนใจ

เขาโกรธมากที่กู้หยุนหลานกล้าทำอย่างนั้น เธอไม่เคารพตระกูลกู้ หรือคุณปู่เลย

คุณท่านกู้นั่งบนเก้าอี้ด้วยใบหน้าที่เย็นชา เขาเอาไม้เท้ากระแทกพื้นอย่างแรง และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “หึ! บริษัทหยุนเชิงเภสัชกรรมเป็นของตระกูลกู้เท่านั้น กู้หยุนหลานไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น! ถ้าฉันไม่ได้ให้เธอ เธอก็เอามันไปไม่ได้ และถ้าฉันให้เธอ เธอก็ปฏิเสธไม่ได้!"

เมื่อได้ยินแบบนี้ กู้ซิ่งเหว่ยก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น สายตาของเขาจ้องไปที่พ่อของเขา

กู้เจี้ยนกั๋วรีบพูดว่า "พ่อครับ แม้ว่าตระกูลกู้จะอยู่ในความดูแลของพ่อ แต่ถ้ากู้หยุนหลานใช้โอกาสนี้เพื่อแย่งชิงตระกูลกู้ของเราไป เราควรทำยังไงดีครับ? เราต้องระวัง ยิ่งไปกว่านั้นก็ยิ่งต้องระวังกู้หยุนหลานให้มาก ความคิดในครั้งนี้อาจจะมีคนชั่วที่คอยยุยงอยู่เบื้องหลังเธอครับ!"

เมื่อได้ยินแบบนี้ คุณท่านกู้ก็ขมวดคิ้ว และถามว่า “เจี้ยนกั๋ว แกหมายความว่ายังไง? แกกำลังจะบอกว่า เรื่องนี้มีคนคอยยุยงอยู่เบื้องหลังกู้หยุนหลานงั้นเหรอ?”