กุ่ยเอ้อมองไปทางหลงหานกวง หานเถี่ยโถวและคนอื่น ๆ แล้วเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “ยอดฝีมือในสำนักของฉันกำลังจะมาถึงในไม่ช้า ฉันจะให้พวกเขาไปเจอกันที่เขตอนุรักษ์ป่าไม้ พวกนายไม่มีอะไรต้องกลัว”
“เอาเลย!”
หลงหานกวงเอ่ยนำ เพื่อกู้หน้าตัวเองคืนมา เขาคือคนที่จำเป็นต้องต่อสู้กับหลี่โม่ให้ถึงที่สุด
หานเถี่ยโถวและคนอื่น ๆ ลังเลเล็กน้อย พวกเขาก็รู้สึกว่า แผนการของกุ่ยเอ้อนั้นก็น่าเชื่อถืออยู่ โดยเฉพาะเมื่อมียอดฝีมือจากสำนักของกุ่ยเอ้อด้วยแล้ว มันไม่ยิ่งไม่มีอะไรน่ากังวลมากนัก ถ้าหากเอาชนะหลี่โม่ไม่ได้จริงๆ ก็ยังมียอดฝีมือจากสำนักของกุ่ยเอ้อคอยช่วยอยู่
“ฉันเองก็เอาด้วย”
“ก็แค่จัดการพวกปลายแถวคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ ฉันเอาด้วย”
เหล่ายอดฝีมือทยอยแสดงความคิดเห็นออกมา ไม่นานทั้งหมดต่างก็ตกลงร่วมปฏิบัติการ
กุ่ยเอ้อเริ่มทำการมอบหมายหน้าที่ หลังจากที่แบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบให้แต่ละคนเรียบร้อยแล้ว เขาก็ตะโกนเสียงดัง “เริ่มปฏิบัติการ!”
คนทั้งหมดออกจากห้องไปด้วยกัน พาเหล่าลูกน้องที่ได้รับมอบหมายขับรถมุ่งหน้าไปยังเขตอนุรักษ์ป่าไม้
......
หลี่โม่ไม่รู้เลยว่าปฏิบัติการใหญ่ที่มุ่งจู่โจมมาที่เขาได้เริ่มขึ้นแล้ว และกำลังนั่งปวดหัวอยู่ที่เบาะข้างคนขับ
เฉินเสี่ยวถงและกู้ชิงหลินที่อยู่เบาะหลัง ทะเลาะจิกกัดอย่างไม่มีใครยอมใครมาตลอดทาง โดยทั้งสองนั้นไม่ได้ลงไม้ลงมือแต่สู้กันด้วยฝีปาก
หลี่โม่พยายามเกลี้ยกล่อมอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล ได้แต่หลับตาทำสมาธิ แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
คังเหวินซินแอบลอบยิ้ม แล้วเอ่ยกับหลี่โม่เสียงเบา “อาจารย์ นี่คือที่เขาเรียกกันว่าความกลัดกลุ้มอันผาสุกในตำนานสินะครับ”
หลี่โม่พูดพลางเอามือไพล่หลัง เหมือนกับกำลังตรวจแถวทหารอย่างนั้น
พวกคังเหวินซินทั้งสามคนต่างตกตะลึงกับสถานการณ์นี้ กู้ชิงหลินมองด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ ความคิดที่จะยั่วยวนกับหลี่โม่ยิ่งแน่วแน่ขึ้นไปอีก
เมื่อเทียบกับพวกคุณชายเศรษฐีที่เคยรู้จักก่อนหน้านี้แล้ว กู้ชิงหลินรู้สึกว่าพวกเขาล้วนอ่อนปวกเปียก เทียบกับหลี่โม่ไม่ได้แม้แต่หนึ่งในสิบด้วยซ้ำ
“คุณหลี่ พวกมันทั้งหมดถูกขังอยู่ข้างในครับ ผมหาตัวหัวหน้าของพวกมันได้แล้ว เจ้านั่นชื่อว่าซ่างเปียว แต่มันปากแข็งมาก ไม่ยอมพูดออกมาซะทีว่าใครเป็นคนบงการเบื้องหลัง”
อากวงอธิบายสถานการณ์ไปพลางพาพวกหลี่โม่ไปยังบ้านที่อยู่ไม่ไกลออกไป
อากวงเปิดประตูบ้านเข้าไป แล้วเอ่ยเสียงเย็นชา “ซ่างเปียว คุณหลี่มาสอบสวนแกแล้ว ถ้ารู้จักอ่านสถานการณ์ก็รีบบอกมาซะ เลื่อยตัดไม้ข้างนอกเตรียมไว้พร้อมแล้ว ถ้าแกบอกมาตามความจริง ฉันจะเลื่อยแกเป็นชิ้น ๆ ให้หมากิน!”
“เหอะ ๆ เอาเลย พวกแกก็เลื่อยฉันเป็นชิ้น ๆ ซะเลยสิ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...