คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 429

“...”

ท่ามกลางการสนทนาอันเผ็ดร้อน นักข่าวจากจอยโฟล์ค ไฟแนนเชี่ยล ไทมส์ ก็รีบตอบขึ้นว่า “ตระกูลแคมโปสอย่างนั้นเหรอ? ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”

“ไม่เป็นไรค่ะ หลังจากนี้ไม่นานคุณจะเข้าใจเอง ในฐานะตัวแทนของสื่อมวลชน คุณเผยภาพส่วนตัวของฌอนในพื้นที่ออนไลน์โดยไม่ตรวจสอบข้อเท็จจริงก่อน และทำให้เขาได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจ ฉันได้ทำการแจ้งความกับตำรวจแล้ว ดังนั้นคุณต้องเข้าคุก”

แคทเธอรีนพูดด้วยท่าทางสบาย ๆ “เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ช่วยพาเขาออกไปที ตำรวจรออยู่ข้างนอกแล้ว”

คำพูดของเธอทำให้นักข่าวตื่นตระหนก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาพาตัวเขาออกไปโดยไม่ให้โอกาสเขาได้อธิบาย

ด้วยวิธีการแก้ไขปัญหาที่เด็ดขาดของแคทเธอรีน พวกนักข่าวที่อยู่ในที่จัดงานไม่กล้าพูดอะไรสุมสี่สุ่มห้าอีกต่อไป ทุกคนต่างจ้องมองหญิงสาวในชุดดำที่อยู่บนเวที เธอมีใบหน้าที่เรียบเฉย และแผ่รังสีความเย่อหยิ่งออกมา ซึ่งทำให้ทุกคนตกอยู่ในความหวาดกลัว

ถึงอย่างไรก็ตาม แคทเธอรีนก็ยังคงยิ้มบาง ๆ ให้กับพวกเขา “เรื่องส่วนตัวได้รับการสะสางแล้วนะคะ เรากลับมาว่ากันต่อเรื่องไมโครชิปเถอะค่ะ บางคนคงจะสงสัยว่าไมโครชิปถูกคิดค้นโดยฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นหรือเปล่า ความจริงแล้วไม่ใช่นะคะ เป็นทีมคลิฟตันที่คิดค้นไมโครชิปขึ้นมา และฌอนเป็นผู้ถือครองลิขสิทธิ์ของไมโครชิป ซึ่งในตอนนี้ฌอนได้ออกจากฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นแล้ว เขาถึงเรียกคืนลิขสิทธิ์ของไมโครชิปที่ทีมคลิฟตันได้คิดค้นขึ้นกลับมาที่บริษัทค่ะ”

นี่เป็นอีกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง คงไม่มีบริษัทไหนจะกล้าร่วมงานกับฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น เมื่อพิจารณาว่าบริษัทมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องขัดแย้ง

นักข่าวถามขึ้นด้วยความตกใจ “นี่หมายความว่าคุณชายฮิลล์คนโตกำลังจะเริ่มแข่งขันกับฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

“จะไม่มีการแข่งขันแบบนั้นเกิดขึ้นค่ะ ฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่นเพียงต้องการนำสิ่งที่เป็นของเรากลับคืนมา”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแคทเธอรีน “ให้ดิฉันแนะนำข้อมูลเกี่ยวกับโอเชี่ยนนิก ไมโครชิปให้กับพวกคุณทุกคนนะคะ”

...

ในวิลล่าริมทะเล ฌอนกำลังนั่งดูหญิงสาวสวยและมั่นใจในตัวเองพูดผ่านการถ่ายทอดสด เขาอดไม่ได้ที่จะเหยียดริมฝีปากบางยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจ

แน่นอนว่า นี่คือผู้หญิงที่เขาหลงรัก

ฌอนมองเฮดลีย์ “ภรรยาของฉันทำเกือบทุกอย่าง มีประโยชน์อะไรกับฉันที่จะมีพวกนั่นอยู่ในบริษัท แล้วฉันจะจ่ายเงินจ้างนายตั้งมากตั้งมายไปเพื่ออะไรกัน?”

เมื่อได้ยินคำบ่น ใบหน้าของเฮดลีย์ก็ซีดลง เชสเตอร์ช่วยอะไรเขาไม่ได้นอกจากพูดขึ้น “เมื่อคืนเฮดลีย์ยุ่งกับการค้นหาวิดีโอคำรับสารภาพของพี่เลี้ยงหลังจากที่เธอโดนจับกุมในตอนนั้น”

“เรื่องวิดีโอนั่นเป็นความคิดของนายหรือเปล่า?” ฌอนถามพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น

เฮดลีย์ตอบกลับ “... เป็นความคิดของคุณผู้หญิงครับ”

“หึ ฉันรู้แล้ว” ฌอนไม่ได้แสร้งซ่อนน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการเสียดสีและความไม่พอใจเอาไว้ เฮดลีย์ไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าการเสียดสีนั้นพุ่งเป้ามาที่เขา

เชสเตอร์ทำอะไรไม่ถูก “จริง ๆ แล้ว วิดีโอนี้มีการบันทึกไว้นานแล้ว ก็ไม่ไช่เรื่องง่ายสำหรับเฮดลีย์นะที่จะหามันเจอ”