ฌอนกำลังทำมันจริง ๆ แม้ว่าเขาจะบอกว่าไม่ แต่ถึงอย่างไรแคทเธอรีนก็ไม่ได้ไร้ยางอายเหมือนเขาในตอนนั้น
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะทำมันเอง” เธอเดินเข้าไปหาและผลักเขาออกไป
“ไม่มีทาง ผมอยากรู้ถึงความลำบากของภรรยาของผมที่เมื่อก่อนเธอต้องเผชิญ” ฌอนตอบด้วยความหยอกล้อเมื่อสังเกตเห็นใบหน้าแดงก่ำของเธอ
“คุณไม่รู้วิธีซักมัน” แคทเธอรีนกำลังเจอกับความอายและความรำคาญ “คุณไม่สามารถขัดแบบนี้ได้ อย่าทำมันพัง”
“งั้นก็สอนผมสิ” ฌอนเลิกคิ้วและทำราวกับว่าเขาเป็นเด็กดีที่พร้อมจะเรียนรู้
เป็นครั้งแรกที่แคทเธอรีนรู้ว่าอะไรคือการหาเรื่องใส่ตัว
“เร็วสิครับ” ฌอนเร่งเธอ
แคทเธอรีนนั่งลงข้างเขาและสอนเขาอย่างช่วยไม่ได้ “ขัดด้านที่กลับออกมา...”
หลังจากที่แคทเธอรีนมองดูชายหนุ่มซักชุดชั้นในของเธออย่างระมัดระวังด้วยการบอกของเธอ อารมณ์ทุกรูปแบบก็ท่วมท้นเข้ามาในจิตใจของเธอ
หลังจากตากเสื้อผ้าแล้ว ฌอนก็หันกลับมา และจับกับสายตาของหญิงสาวที่แสดงถึงความรู้สึกซับซ้อนและอ่อนไหวได้ เขาพบว่ามันน่าขำและน่ารำคาญในเวลาเดียวกัน “จริงจังเหรอเนี่ย?”
“จริงสิค่ะ มันเป็นเพราะว่ามีคนซักเสื้อผ้าให้ฉันเป็นครั้งแรก” ปากของแคทเธอรีนกระตุก แม้ว่าเธอจะเคยคบกับอีธานมาหลายปีในตอนนั้น แต่พวกเขาทั้งคู่ก็ไม่ได้ลึกซึ้งกันขนาดนี้
ก่อนหน้านี้ แคทเธอรีนเคยแต่ได้ยินบนอินเทอร์เน็ตคุยอวดว่าแฟนหนุ่มของพวกเธอซักชุดชั้นในให้
ตอนที่เธออยู่ด้วยกันกับฌอน เธอไม่เคยคาดคิดจริง ๆ ว่าผู้ชายที่หยิ่งยโสอย่างเขาจะซักชุดชั้นในของเธอให้
“มีผู้ชายอีกกี่คนที่คุณกำลังวางแผนให้พวกเขาซักกางเกงในให้คุณ?” ฌอนอุ้มเธอในแนวนอนและวางเธอลงบนเตียง จากนั้นเขาก็เตือนว่า “คุณควรจะรู้สึกโชคดีที่ไม่ให้อีธานและเวสลีย์ซักชุดชั้นในของคุณ ไม่อย่างนั้นผมจะตัดมือพวกเขาทิ้ง”
“ได้ ผมเตรียมใจไว้แล้ว” ฌอนดูไม่ใส่ใจ
“อาจจะเป็น... ที่คุณช่วยฉันตอนที่ฉันเกือบได้รับบาดเจ็บที่ไซต์งานก่อสร้าง...”
“ดังนั้นทั้งหมดที่คุณบอกผมก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกเหรอ?” ฌอนรู้สึกโกรธ ที่จริงแล้วเธอโกหกเขามานานและทำเหมือนเขาเป็นคนโง่
“เอ่อ... เปล่านะคะ ขอฉันคิดแป๊ปนึง มันน่าจะเป็นตอนที่คุณช่วยฉันออกมาจากบ้านเก่า...” แคทเธอรีนใจหายเมื่อเห็นใบหน้าซีดของเขา “โอ้ ไม่ใช่สิ บางทีมันอาจจะเป็นตอนที่คุณบุกเข้าไปในโรงแรมเพื่อช่วยฉันหลังจากที่ฉันถูกวางยา...”
“จริง ๆ แล้ว มันคือเมื่อไหร่กันแน่?” ฌอนแทบจะทนเธอไม่ไหวแล้วตอนนี้ เขาเริ่มทำเสียงโกรธ “คุณอย่ากระตุ้นความบ้าคลั่งของผมจะดีกว่า”
แคทเธอรีนโอบแขนของเธอไปรอบตัวเขาทันที “ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ บางทีความรักของฉันที่มีต่อคุณก็คงเหมือนกับคำพูดจากหนังที่บอกว่า ‘เมื่อคุณตระหนักได้ว่าคุณต้องการใช้เวลาที่เหลือในชีวิตของคุณกับใครสักคน คุณก็จะต้องการให้ชีวิตที่เหลือของคุณเริ่มขึ้นโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้’ มั้งคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...