หลังจากวางสายแล้ว ซาร่าจึงแต่งตัวแล้วเดินลงบันไดไป ฌอนยืนอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส นิ้วเรียวสวยของเขากำรวบแก้วไวน์แดง หน้าต่างสะท้อนใบหน้าหล่อเหลาอย่างชัดเจน ชายหนุ่มที่มีหน้าตาไร้ที่ติอย่างเขาจะทำให้ผู้หญิงคนใดอยากทำเรื่องไม่ดีกับเขาในค่ำคืนแบบนี้
ความไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซาร่า
ฌอนเป็นผู้ชายที่เจ้าเสน่ห์ที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น แต่เขามีปัญหาที่ส่วนนั้น
“คุณจะออกไปข้างนอกเหรอ?” เขามองที่กระเป๋าของเธอ
“ค่ะ ฉันจะออกไปเจอเพื่อนน่ะค่ะ ฉันเหนื่อยกับเรื่องพวกนี้แล้ว” เธอทัดผมไว้ที่หลังหูเผยให้เห็นสีหน้าเศร้าใจ
ใบหน้าของฌอนเผยให้เห็นถึงความอับอาย “ขอโทษ ผมสัญญาว่า… ผมจะไปหาหมอ”
“อืม… ค่ะ” เธอมัวแต่ครุ่นคิดถึงวิธีจัดการกับลูซิเฟอร์จนเธอแค่พึมพำตอบและรีบออกจากวิลล่า
ภายในห้องเงียบสงัด
ฌอนก้มลงดื่มไว้จนหมดภายในอึกเดียว เจ้าแมวอ้วนเข้ามาใกล้เท้าของเขาและเริ่มร้องเหมียว ๆขึ้น
เขาก้มลงลูบหัวของเจ้าฟัดจ์ “ฉันควรจะทำยังไงต่อไปล่ะ ถ้าฉันยังคว้าน้ำเหลวอีก?” ฌอนพูดเบา ๆ
...
วิลล่าของตระกูลยูล
โทรศัพท์ของแคทเธอรีนดังขึ้น เธอเดินไปที่สวนก่อนจะรับโทรศัพท์ เสียงของอีกคนดังขึ้นที่ปลายสาย “คุณผู้หญิง ซาร่า นีสัน ไปที่อพาร์ทเมนต์ส่วนตัวเธอ เธอแอบซื้อเป็นชื่อของตัวเอง ลูซิเฟอร์ก็อยู่ที่นั่นด้วย ตอนนี้กล้องวงจรปิดที่เราพยายามติดตั้งเอาไว้ทั้งหมดอาจจะไม่มีประโยชน์”
เธอรู้สึกผิดหวังมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ฉันนึกว่าเธอจะไปเจอลูซิเฟอร์ที่โรงแรม ปรากฏว่าเธอรอบคอบกว่าที่ฉันคิดเอาไว้”
“ไม่เป็นไร พวกเขาคงไม่หยุดหลังจากที่ได้พบกันครั้งแรกแน่ อะไรก็ไม่สำคัญไปกว่าการที่เธอกินเหยื่อ”
แคทเธอรีนจับเขาเอาไว้ได้ทัน “คุณพ่อเป็นอะไรคะ?”
“เฮ้อ พ่อคงจะแก่แล้ว เมื่อไม่นานมานี้พ่อรู้สึกเวียนหัว พ่อคิดว่าอุบัติเหตุส่งผลกระทบกับสุขภาพของพ่อจริง ๆ พ่อเริ่มเหนื่อยหอบหลังจากเดินได้เพียงไม่กี่ก้าว” เขายิ้มอย่างเศร้าใจ “นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมพ่อถึงอยากโอนบริษัทให้เมลานี่ในไม่ช้าก็เร็วนี้ แต่น่าเสียดาย...”
หญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากัน “คุณพ่อคะ พรุ่งนี้หนูจะพาคุณพ่อไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลนะคะ”
“ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอกลูก พ่อตรวจร่างกายทุกปี”
“คุณพ่อต้องเชื่อฟังหนูนะคะ ไม่อย่างนั้นหนูคงจะไม่สบายใจ” เธอตัดสินใจแน่วแน่
น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาของผู้เป็นพ่อเมื่อเขามองเธอ “เคธี่ พ่อติดค้างลูกและแม่ของลูกมากเหลือเกิน พ่อมันใช้ไม่ได้!”
“คุณพ่อคะ พูดตรง ๆ นะ บางทีหนูก็เกลียดคุณพ่อ แต่ก็ดีนะคะ พอลองคิดดูแล้ว ยังไงหนูก็ยังเป็นลูกสาวของคุณพ่ออยู่ดี” เธอยิ้มอย่างขื่นขม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...