คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 612

หลังจากที่ฮาร์วีย์กลับไปได้ไม่นาน แคทเธอรีนจึงวิดีโอคอลคุยกับลูก ๆ ทั้งสองคนของเธอที่อยู่ที่ประเทศอเมริกา

“คุณแม่ หนูคิดถึงคุณแม่” ซูซี่เผยให้เห็นใบหน้าน่ารักที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นแคทเธอรีนก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อเธอสังเกตเห็นช็อกโกแลตอยู่บนปากของซูซี่

“ซูซาน โจนส์ ลูกไปอ้อนให้แม่ทูนหัวซื้อช็อกโกแลตให้อีกแล้วใช่ไหมคะ?”

ซูซี่กะพริบดวงตาไร้เดียงสา “เปล่านะคะ คุณแม่กล่าวหาหนู แบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะคะ!”

ลูคัสชำเลืองมองไปที่นักแสดงเจ้าบทบาทตัวน้อยอย่างพูดไม่ออก “นี่ เธอไม่ได้เช็ดช็อกโกแลตออกจากขอบปาก”

ด้วยความตกใจ ซูซี่จึงรีบเลียช็อกโกแลตที่ติดอยู่ที่ขอบปากของเธอ “หนูไม่ได้กินค่ะ คุณแม่ทูนหัวกินช็อกโกแลตแล้วก็มาจุ๊บหนูทีหลัง”

“...”

แคทเธอรีนลูบหน้าผาก กำลังนึกสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้คลอดนักกินตัวน้อยที่โกหกเก่งขนาดนี้ออกมา

ลูคัสพูดขึ้น “เธอคิดว่าคุณแม่จะเชื่อคำอธิบายโง่ ๆ ของเธอเหรอ?”

“ใครโง่? หนูไม่เล่นกับลูคัสแล้ว” ซูซี่พ่นลมหายใจออกมา เธอหันหลังแล้วเมินลูคัส

ลูคัสถอนหายใจออกมาพลางถามขึ้น “คุณแม่ครับ ที่นั่นเป็นยังไงบ้างครับ? ผู้หญิงไม่ดีคนนั้นสร้างปัญหาให้คุณแม่หรือเปล่า? คุณแม่จัดการทุกอย่างได้ใช่ไหมครับ? คุณแม่อยากให้ผมกลับไปช่วยคุณแม่ไหมครับ?”

“...”

แคทเธอรีนพูดไม่ออก ลูกชายของเธอพูดจาเหมือนคนแก่ เธอสงสัยว่าเขาเหมือนใครกัน

ในตอนนี้เอง มีคนเตะประตู

“ฉันก็แค่เรียกไปตามความจริง ดูสิคะ นี่ไง ทะเบียนสมรสของเรา” แคทเธอรีนหยิบทะเบียนสมรสออกมาแล้วแกว่งมัน

“เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอแคทเธอรีน? ทำไมเธอถึงเอาของแบบนี้มาด้วย?” ฌอนต่อว่าเธอด้วยความโมโห

รอยยิ้มที่ยากจะอธิบายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแคทเธอรีน

คำพูดนี้ทำให้เธอนึกถึงตัวเอง เธอเคยต่อว่าเขาที่นำทะเบียนสมรสพกติดตัวไปกับเขาด้วย

น่าเสียดาย ที่ทุกอย่างนับตั้งแต่ตอนนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว

“ตอนแรกฉันก็ไม่อยากเอาออกมาหรอกค่ะ แต่อารมณ์ของฉันก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน”

แคทเธอรีนเยาะเย้ยขึ้นทันที “ฌอน ถึงการแต่งงานของเราจะเป็นแค่ข้อตกลง ฉันเคยขอคุณสักเพนนีไหม? ฮัดสันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่แม่ของฉันทิ้งไว้ให้ แล้วมันก็เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับฉัน แต่คุณกลับยกให้ซาร่า คุณเติมเชื้อไฟลงในกองเพลิง ถ้าคุณอยากให้อะไรเธอ คุณก็ควรให้ของที่เป็นของคุณไปสิ ทำไมต้องเอาของที่เป็นของฉันไปให้เธอด้วย?”