คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 615

ฌอนกัดฟันแน่นพลางเดินไปหาแคทเธอรีน จากนั้นเขาจึงพูดขึ้นเสียงเรียบ “เธอพยายามยั่วฉัน”

“คะ?” แคทเธอรีนประหลาดใจ ดวงตาสีเข้มที่มีเสน่ห์ของเธอเผยให้เห็นถึงความไร้เดียงสาและความสับสน เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าในตอนนั้นเธอดูเย้ายวนมากแค่ไหน “ฉันทำอะไร?”

“เธอรู้ดีกว่าใครทั้งนั้น” ฌอนจ้องไปที่ดวงตาเป็นประกายของเธอและรู้สึกเยาะเย้ยเธออยู่ลึก ๆ นี่คือวิธีที่เธอใช้ยั่วยวนเขาจริง ๆ

แคทเธอรีนพูดไม่ออก พลางมองต่ำลงไปโดยไม่รู้ตัว “เสร็จแล้วเหรอคะ?”

ฌอนจ้องเขม็งไปที่เธอ ใบหูของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยที่เขาไม่รู้ตัว “แคทเธอรีน โจนส์ เธอคิดอะไรของเธอ? ไม่อายบ้างหรือไง?”

แคทเธอรีนเลิกคิ้วขึ้น ปกติเขาก็เป็นคนเลวอยู่แล้ว ทว่าทำไมเขาถึงหูแดง? หรือเขาแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์อย่างนั้นเหรอ? “ฉันแค่คิดว่าคุณไม่เห็นต้องไปที่แผนกบุรุษเวชศาสตร์เลย ซาร่าน่าจะเป็นคนไปหาหมอมากกว่า ในฐานะผู้หญิง พวกเธอไม่จำเป็นต้องมีความต้องการมากก็ได้ จากสภาพของคุณ เธอน่าจะพอใจนะ”

“ซาร่าไม่เหมือนเธอ” ฌอนเยาะเย้ยเธอด้วยความไม่พอใจแม้จะจับใจความที่เธอพูดได้

ถึงจะพูดอย่างนั้น เขาก็ให้ซาร่ารอมาสามปี เธอ… จริง ๆ แล้ว เธอเหงาหรือเปล่า?

ความรู้สึกที่ยากจะอธิบายฉายชัดในดวงตาของเขา ทันใดนั้นเอง เขาก็สงสัยเรื่องนี้ขึ้นมา

“คุณรู้ความต้องการของฉันหรือเปล่า? เรามีลูกด้วยกันแล้วนะ” แคทเธอรีนตอบด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“...”

ฌอนหายใจติดขัดเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เขาสงสัยว่าเธอกำลังพยายามจะชวนเขาขึ้นเตียง แต่เขาไม่มีหลักฐาน

“คุณตัดสินใจได้หรือยัง?” แคทเธอรีนถามขึ้นทันที

ฌอนอึ้งไปชั่วขณะ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน “เธอพูดถึงเรื่องฮัดสันใช่ไหม?”

“ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะคืนให้ฉันไหม แต่ที่ให้ฉันขอโทษซาร่า เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้” แคทเธอรีนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “พูดไปแล้ว ความอดทนของฉันก็มีขีดจำกัด คุณต้องตัดสินใจภายในวันพรุ่งนี้ ไม่อย่างนั้น ฉันเกรงว่าฉันจะมือลั่นแล้วลงเอยด้วยการเปิดโปงเรื่องชั่ว ๆ ที่พวกคุณสองคนทำลงไป”

“แคทเธอรีน โจนส์ เธอยังไม่รู้สถานะของเธออีกเหรอ? กล้าดียังไงมาขู่ฉัน?!” ฌอนโกรธมาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความน่ากลัว

“ขอบคุณค่ะ” แคทเธอรีนค้อมศีรษะลงแล้วหั่นไส้กรอก “ก่อนหน้า คุณยกเรื่องคุณพ่อกับเฟรยาขึ้นมาข่มขู่ฉันได้ แต่ตอนนี้คุณพ่อหายดีแล้ว อีกทั้งเฟรยาก็ไม่ได้อยู่ใกล้ตัวฉัน ฉันตัวคนเดียว ฉันไม่มีอะไรจะเสีย”

ฌอนจ้องมองเธอตอบกลับตาไม่กะพริบ เขาไม่ได้หลอกตัวเองเพราะสิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง

ความจริงแล้ว ไม่มีอะไรที่เขาใช้มาขู่ผู้หญิงคนนี้ได้

เขาและเธอยังคงเงียบไปครึ่งนาทีก่อนเขาจะพูดขึ้น “ฉันสัญญาว่าจะคืนฮัดสันให้เธอ แต่เราต้องหย่ากัน”

“ไม่มีทางค่ะ” แคทเธอรีนปฏิเสธเขาเสียงเรียบโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้น

ฌอนระเบิดความโกรธออกมา “ยังไม่สำนึกบุญคุณอีกเหรอ ฉันก็ยอมให้แล้วไง”

แคทเธอรีนหันหน้ามาพลางเลิกคิ้วขึ้น “ถ้าคุณไม่ได้แต่งตั้งซาร่าเป็นประธานของฮัดสัน ฉันคงจะตกลงหย่า แต่คุณกวนประสาทฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันนี้ ตอนที่ฉันรู้ว่าคุณแต่งตั้งยัยซินดี้เป็นตัวแทนของฮัดสัน คุณนี่เก่งขนาดที่รวบรวมเอาคนที่ฉันเกลียดมาไว้ในบริษัทได้ยังไง? ทำไมคุณไม่ไปขอให้รีเบคก้ามาร่วมด้วยไปเลยล่ะ? รวมพวกตีสองหน้าสามคนนั้นเอาไว้ด้วยกัน คุณก็เติมเต็มทุกความต้องการของคุณได้หมดทุกอย่างแล้ว”

ฌอนอึ้งกับคำต่อว่าของเธอ เขาจึงเยาะเย้ยขึ้น “เหอะ เธอก็แค่เกลียดทุกคนใช่ไหม? ฉันคิดว่าเธอต้องมีบางอย่างผิดปกติไปแล้วแน่ ๆ”