“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ ไม่ต้องเป็นห่วง “เขาจะไม่สร้างปัญหาให้ผมอีก” เลียมฝืนยิ้มออกมา “คุณแม่ไปเถอะครับ”
หลังจากที่ลีอาออกไป เขาจึงก้มหน้าลงมองพื้นและแทบจะหักปากกาที่อยู่ในมือ
เขาคิดถึงสีหน้ามั่นใจและอวดดีของฌอนตอนที่บุกเข้ามาต่อยเขาวันนี้ ความจริงแล้ว เขารู้สึกรำคาญจริง ๆ ที่ฌอนได้เปรียบเหนือเขาทุกครั้งไป
ช่วงเวลาเลิกงาน
จู่ ๆ ชาร์ลีก็โทรมาหาเขา “เลียม ฉันได้ยินมาว่านายโดนต่อย”
“นายไปได้ยินจากใครมาล่ะ?” เลียมหรี่ดวงตาลง
คนที่ปลายสายถอนหายใจ “ไม่ใช่แค่ฉันหรอก ผู้คนจำนวนมากในวงสังคมผู้มีอิทธิพลของแคนเบอร์ราต่างก็ได้ยินว่าฌอนบุกเข้ามาต่อยนายในห้องทำงาน ที่นี่ไม่มีอะไรเป็นความลับหรอก”
เลียมกำโทรศัพท์แน่น ในแคนเบอร์ราทุกคนต่างมองคุณชายฮิลล์คนรองเป็นเรื่องตลก
“นี่ อย่างน้อยที่สุด นายก็เป็นคุณชายฮิลล์คนรองของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น เขาทำล้ำเส้นเมื่อเขาต่อยนาย ทำไมเขาถึงคุยกับนายดี ๆ ไม่ได้? เขาไม่ให้เกียรตินายเลย”
“...”
“เลียม นายตั้งใจจะอยู่รองมือรองเท้าเขาไปตลอดชีวิตของนายเลยหรือไง? ความจริงแล้ว… นายจะเป็นคนต่อไปของตระกูลฮิลล์ถ้าฌอนล้มเหลว”
“จริง ๆ แล้วนายพยายามจะสื่ออะไร?” เลียมถามอย่างเย็นชา
“เราเป็นพี่น้องกัน! แล้วเราทำงานด้วยกันได้” ชาร์ลีตอบ “ดูสิ เมื่อก่อนฉันได้รับความช่วยเหลือจากนายตั้งมากมาย และตระกูลแคมโปสได้กลายเป็นตระกูลที่ร่ำรวยเป็นอันดับสองของออสเตรเลียเพียงในเวลาไม่กี่ปี สถานภาพทางสังคมของฉันเปลี่ยนไปแล้ว นายไม่อยากเป็นเหมือนฉันเหรอ?”
“ถูกของนาย เมื่อก่อนฉันประเมินนายต่ำไป” เลียมพูดขึ้นอย่างประชดประชัน “บอกความจริงฉันมาเถอะ นายต้องการอะไรจากฉัน?”
ทว่า ชายหนุ่มกลับคิดถึงแคทเธอรีนที่ทำอาหารอยู่ในห้องครัวก่อนหน้านี้ ผมทรงหางม้าที่มัดเอาไว้เรียบร้อย ชุดลำลองสีเบจที่เธอสวม และท่าทางที่เหมือนแม่บ้านที่กำลังยุ่งอยู่กับการทำอาหาร...
“คิดอะไรอยู่เหรอคะ? คุณดูใจลอยจัง” ซาร่าเดินมาหาเขาแล้วแกล้งชกแผงอกเขา
“ผมกำลังนึกสงสัยว่าทำไมคืนนี้คุณถึงทำอาหาร” เขารู้สึกแปลกใจที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเขาใจลอย
“ไม่ได้เหรอคะ? นานแล้วนะคะที่เราได้ดินเนอร์ใต้แสงเทียนกัน คืนนี้ฉันทำสเต็ก แล้วหลังจากนี้ก็ดื่มไวน์แดงด้วยดีไหมคะ?” เธอพูดพร้อมกับยิ้มออกมา
“ครับ”
คำพูดของเลียมผุดขึ้นภายในใจของเขาเมื่อเขามองใบหน้าไร้เดียงสานี้ แคทเธอรีนไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า เธอแค่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เพราะยาทางจิตเวชที่เธอถูกบังคับให้กินเข้าไป
ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...