คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 622

แคทเธอรีนชำเลืองมองคนที่แสดงความคิดเห็นแบบนั้นด้วยสายตาอันคมกริบ ที่ตลกมากกว่านั้นก็คือ เธอเป็นผู้ถือหุ้นหญิงที่ชื่อวูฟ

“ผู้อำนวยการวูฟ คุณนี่เห่าสมชื่อคุณจริง ๆ เลยนะคะ” เธอพูดประชดประชัน

ผู้อำนวยการวูฟรู้สึกโกรธเมื่อเธอเข้าใจการตีความนั้น “ประธานโจนส์ คุณหมายความว่ายังไง? ฉันพูดผิดเหรอที่ผู้ชายรักผู้หญิงที่สวยอ่อนโยน”

“ฉันหายไปแค่สามปี แต่ทุกคนคิดว่าตอนนี้พวกเขาจะหยาบคายกับฉันแค่ไหนก็ได้ใช่ไหม? อย่าลืมว่าใครเป็นคนสั่งให้พวกคุณมาประชุมคณะกรรมการบริหารที่นี่” แคทเธอรีนกล่าวเตือนผู้คนที่อยู่เต็มห้อง

นั่นคือฌอน

ทุกคนต่างเงียบไป

“ซาร่า ฉันขอแนะนำให้เธอออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้ฮาร์วีย์ลากเธอออกไป” เธอเตือนอย่างเย็นชา “นอกจากนั้น ฌอนยังไม่ได้บอกเธอเหรอ? หรือฉันควรจะเตือนเธออีกครั้งถึงสถานะของฉัน?”

ใบหน้าสวยงามของซาร่าซีดลงทันที

เธอรู้ว่าพวกเขาสองคนยังไม่หย่ากัน ดังนั้นเธอจึงกลายเป็นมือที่สามไปโดนปริยายถ้าแคทธอรีนบอกความจริงกับทุกคน

“ได้ ฉันจะออกไป”

เธอลุกขึ้นยืนขณะที่ดูโศกเศร้า

แคทเธอรีนไม่สนใจสายตาของพวกคณะกรรมการบริหารที่จ้องมองมายังเธอด้วยความเกลียดชัง “โอ้ ใช่แล้ว ในฐานะประธานของฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น ฉันไล่เธอออกจากตำแหน่ง เธออกไปจากที่นี่ได้เลยหลังจากจัดการทุกอย่าเรียบร้อยแล้ว”

“คุณชักจะทำเกินไปแล้วนะ” ผู้อำนวยการเออร์ไวน์พูดขึ้นด้วยความร้อนใจ “เราขอคัดค้านการตัดสินใจนั้น”

“ใช่แล้ว ผู้ถือหุ้นมีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงเรื่องประธาน” คนอื่น ๆ พูดขึ้น

“ดูเหมือนทุกคนกำลังคิดว่าจะได้รับการยกโทษให้ในเรื่องนี้ด้วยการสนับสนุนของฌอนใช่ไหม?” แคทเธอรีนกวาดสายตามองไปทั่วห้อง

พวกเขาทุกคนเงียบไป

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะโทรหาเขา”

ใบรับรองอะไร? ทะเบียนสมรสของพวกเขาอย่างนั้นหรือ? ผู้หญิงคนนี้ขู่เขาอีกแล้ว

ให้ตายเถอะ!

เขาขบฟันแน่นและฝืนตัวเองให้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ทำตามที่อยากทำเลย เธอควรจะจัดการกับบริษัทในแบบที่เธอต้องการในตอนที่เธอกลับมาแล้ว”

คงจะดีถ้าบริษัทถูกทำลายลงภายใต้การนำของเธอ

แคทเธอรีนเล่นกับปากกาลูกลื่นในมือของเธอพลางถอนหายใจก่อนจะพูดเหมือนเด็กเอาแต่ใจ “แต่ตอนนี้พวกเขาเอาแต่สนใจซาร่ากันหมด ฉันผิดหวังมากและเสียใจนิดหน่อย พูดตรง ๆ แบบนี้มันยากเกินไป”

ฌอนรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น “ฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นเป็นของเธอตั้งแต่แรก ดังนั้นเธอมีอำนาจเต็มที่ ฉันจะส่งคนไปคุยกับคนที่ไม่เชื่อฟังเธอเอง”

“ขอบคุณนะคะ ลาก่อน”

เธอวางสายโทรศัพท์