คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 637

ฌอนหันกลับมา แคทเธอรีนเดินออกมาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดี ผู้ชายคนนั้นสวมกางเกงยีนส์และเสื้อเชิ้ตลายตาราง ผมสั้นของเขาหยิกเล็กน้อย อีกทั้งเขายังดูคล้ายกับคนมีชื่อเสียงที่ดูภูมิฐานด้วยรสนิยมทางแฟชั่นที่ดี

บนแขนของผู้ชายคนนั้นมีเสื้อกันลมสีเบจของผู้หญิง และเห็นได้ชัดว่านั่นเป็นของแคทเธอรีน

ผู้หญิงคนนั้น... พวกเขายังไม่ทันได้หย่ากัน แต่เธอก็ไปคบหากับผู้ชายคนอื่นเสียแล้ว

ความเย็นชาฉายแววผ่านดวงตาสีเข้มของฌอน

ในตอนนั้นเอง แคทเธอรีนก็สังเกตเห็นคนกลุ่มนั้นเช่นกัน

เธอกะพริบตาพลางมองไปที่เชสอย่างพูดไม่ออก

เชสเกาจมูกอย่างตะขิดตะขวงใจ

ซาร่าพูดขึ้นมาทันที “เชส เพื่อนที่คุณพูดถึงเมื่อสักครู่นี้คือ… พวกเขาเหรอ?”

“อืม” เชสแค่พยักหน้ารับ “รีนกลับมาทั้งที แน่นอนว่าเราก็ต้องนัดเจอและทานอาหารร่วมกัน ฉันรู้ว่าพวกนายไม่ถูกกัน งั้นเราไปก่อนนะ”

เขาโบกมือแล้วเดินข้าง ๆ แคทเธอรีน

ซินดี้ฝืนใจพูดออกมา “ในเมื่อพวกเราทุกคนก็รู้จักกัน ทำไมเราถึงไม่ไปคลับเฮาส์ด้วยกันล่ะ? ไปกันเยอะ ๆ สนุกดีนะคะ”

สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เธอทันที เชสเตอร์ขมวดคิ้วขณะที่ฌอนยิ้มเยาะเย้ย “คงจะไม่ได้หรอก บังเอิญว่าฉันมีเรื่องบางอย่างอยากจะเรียนรู้จากท่านประธานโจนส์สักหน่อย เธอเริ่มเจ้าเล่ห์เพทุบายจนวางแผนพลิกฟื้นบริษัทแม้ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤตได้ตั้งแต่เมื่อไร? เธอหลอกฉัน อย่างน้อยเธอก็ควรเลี้ยงอาหารฉันบ้างสิ”

แคทเธอรีนเงยหน้ามองอย่างอ้อยอิ่ง ขณะที่เธอกำลังจะพูด จู่ ๆ เธอก็เรอออกมา “ขอโทษค่ะ ฉันอิ่มเกินไปน่ะค่ะ อ๋อใช่ คุณว่าไงนะคะ?”

“...”

บริเวณโดยรอบเงียบลงจนน่าขนลุก

แม้กระทั่งเชสเองก็ยังมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม

ทว่า สีหน้าเย็นชาและวางอำนาจของฌอนถูกแทนที่ด้วยความโกรธเคืองที่แผ่ออกมา

“แคทเธอรีนเป็นรุ่นน้องของฉัน เพื่อช่วยเธอ ฉันไม่หวั่นเกรงต่อการข่มขู่ใด ๆ ทั้งนั้น” โจเซฟยิ้มให้แคทเธอรีนที่อึ้งไป “ไปกันเถอะ”

“ค่ะ” แคทเธอรีนออกไปพร้อมกันเขาโดยที่พวกเขาเดินเคียงข้างกันไป

ที่ลานกว้าง แสงจันทร์สาดส่องมาที่พวกเขาราวกับคู่รักที่เหมาะสมกัน

ภายในอกของฌอนรู้สึกเหมือนกับถูกใครจุดไฟสุม เขารู้สึกโมโหขึ้นมา

ซาร่ามองเขาพลางลอบกำมือแน่น

“อืม… ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน เรารับปากกันเอาไว้แล้วว่าจะไปทานหอยนางรมด้วยกัน” เชสออกไปทันทีหลังจากที่เขาพูดจบ

“เชสชักจะมากเกินไปแล้วนะ” ร็อดนีย์พูดขึ้นด้วยความโกรธ “เรายังจะไปต่อกันที่คลับเฮาส์อยู่อีกไหม?”

“ไปแต่คลับเฮาส์ตลอดน่าเบื่อจะตาย กลับเถอะ” ฌอนเดินออกไป