คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 647

“ค่ะ พ่อแม่ของแกไม่ได้สั่งสอนเรื่องพวกนี้ให้แกจริง ๆ” แคทเธอรีนแสร้งยิ้มออกมาพลางพูดขึ้น “โดยเฉพาะพ่อของแก เขาไปมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ข้างนอกและไม่ค่อยกลับบ้านอยู่บ่อย ๆ”

“พ่อของแกขาดความรับผิดชอบเกินไปแล้ว” ฌอนรู้สึกสงสารเด็กผู้หญิงตัวน้อยคนนั้นขึ้นมาแปลก ๆ

“ค่ะ ก็เหมือนคุณ” แคทเธอรีนเอ่ยขึ้น “ตอนที่ฉันอยู่ที่ต่างประเทศ ฉันอดที่จะคิดถึงลูกที่เราสูญเสียไปไม่ได้ทุกครั้งที่ฉันเห็นลูกของเพื่อนบ้าน”

“...”

ฌอนรู้สึกอัดอั้นอยู่ในอก เขาเยาะเย้ยขึ้น “เธอเป็นคนหน้าด้านจะแต่งงานกับฉันเอง ถ้าไม่ใช่เธอที่ยอมขึ้นเตียงกับฉัน ฉันจะทำมีโอกาสทำให้เธอท้องได้ยังไง?”

แคทเธอรีนยิ้มบาง ๆ ขณะที่เธอมองเขา “งั้นบอกฉันทีสิคะ ว่าฉันยอมขึ้นเตียงกับคุณยังไง?”

“เธอกล้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ยังไง? เธอทำไม่สำเร็จเพราะเธอใส่อะไรบางอย่างลงในเครื่องดื่มของฉันที่เมลเบิร์นใช่ไหม?” ฌอนกล่าวหาเธออย่างเย็นชา

แคทเธอรีนเข้าใจได้ทันที การสะกดจิตของซาร่ามีพลังอำนาจมากจนแม้แต่ความทรงจำของฌอนก็ถูกเขียนขึ้นใหม่ทั้งหมดโดยที่เขาไม่รู้ตัว

“ทำไม? เธอคิดว่าฉันจะลืมเรื่องนี้หลังจากที่ผ่านไปสามปีหรือไง?” ฌอนเยาะเย้ย

“ค่ะ ความจำคุณดีมากจริง ๆ ดึกแล้วนะคะ ฉันอยากกลับแล้ว คุณอยากตามฉันกลับไปไหมคะ? ใครจะไปรู้ล่ะ ฉันอาจจะให้คุณดื่มไวน์อีกก็ได้?” แคทเธอรีนเขย่าถุงพลาสติกที่เธอถืออยู่ “ฉันเพิ่งซื้อไวน์แดงมาดื่ม คุณอยากดื่มกับฉันสักแก้วไหมคะ?”

“ทะลึ่ง” ฌอนมองเธออย่างโหดร้าย จากนั้นเขาจึงหันหลังกลับ

แคทเธอรีนส่ายหน้าโดยไม่พูดอะไร เขามาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ ๆ เธอทุกวัน ซาร่าคงไม่พอใจ

ทว่าเป็นแบบนั้นก็ดีแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น แผนการของเธอจะดำเนินต่อไปได้อย่างไร?

หลังจากที่ฌอนขึ้นมาบนรถแล้ว เขาไม่ได้รีบสตาร์ทรถ

เขาคิดถึงเสียงเด็กผู้หญิงที่อยู่ในโทรศัพท์ จู่ ๆ เขาก็รู้สึกบีบหัวใจขึ้นมา

ถ้าลูกทั้งสองคนยังมีชีวิตอยู่ พวกเด็ก ๆ จะดูเป็นอย่างไรกันบ้างนะ? พวกเขาจะต้องน่ารักแน่นอน

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ฌอนขับรถมาถึงบ้าน

เมื่อเขากำลังจะไปอาบน้ำ ซาร่าก็ถือแก้วนมขึ้นมา “ฌอนนิคคะ ฉันเอานมมาให้ค่ะ”

“ขอบคุณครับ” ฌอนดื่มนมโดยไม่ทันได้ฉุกคิด

ทว่าเมื่อเขากำลังอาบน้ำ เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มรู้สึกอึดอัดมากยิ่งขึ้น แม้กระทั่งอาบน้ำเย็นก็ยังไม่มีประโยชน์

ในตอนนั้นเอง เขาก็รู้ได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นถึงเขาจะโง่ก็ตาม

เขารีบแต่งตัวและพรวดพราดออกไป ซาร่าโถมเข้าในอ้อมแขนของเขา “ฌอนนิคฉันรักคุณค่ะ”

“มีอะไรผิดปกติกับนมที่คุณเอามาให้ผมหรือเปล่า?” ฌอนคว้าแขนของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและผิดหวัง

“ฉันขอโทษค่ะฌอนนิค ฉันไม่ได้อยากทำแบบนั้น” ซาร่าส่ายหน้าแล้วเริ่มร่ำไห้ “แต่ฉันทนเสียคุณไปไม่ได้จริง ๆ ตั้งแต่แคทเธอรีนกลับมา คุณก็เอาแต่กลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ ฉันแค่อยากอยู่กับคุณเท่านั้น ฉันกลัวจริง ๆ ว่าเธอจะแย่งคุณไปจากฉัน ฌอนนิคคะ อย่าทิ้งฉันนะคะ ฉันขอร้อง”