คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 759

“ซาร่า ซาร่า ผมเสียใจที่คุณจะแต่งงานพรุ่งนี้”

“ซาร่า ผมชอบคุณ คุณรู้ไหม?”

"..."

ร็อดนีย์ ยังคงพึมพําในขณะที่กอดต้นขาของเฟรยาไม่ปล่อย

เฟรยาไม่ซาบซึ้งสักนิดกับการทำตัวเป็นพ่อโรมิโอของเขา ตรงกันข้ามเธอยิ่งรู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แถมเธอรู้สึกว่าเขาดูดีไปก็เสียของเปล่า เขามีใบหน้าหล่อเหลาชวนมองก็จริงแต่สมองของเขาคงมีบางอย่างผิดปกติขั้นร้ายแรง

ทําไมเขาถึงหลงรักซาร่าหัวปักหัวปำแบบนี้ได้? ทั้งที่หล่อนเป็นผู้หญิงเหี้ยมโหดที่สุดในแคนเบอร์รา

ความคิดนี้กระตุ้นเฟรยาให้อยากมอบบทเรียนแก่ชายเสียสติผู้นี้ ถ้าไม่ทำเธอก็คงไม่ใช่คนตระกูลลินช์

“โอเคเอาละ ฉันรู้ ลุกขึ้นได้แล้ว” เฟรยาปลอบเขาเหมือนเวลาเธอปลอบซูซี่และพยุงเขาขึ้นมา

เข่าของร็อดนีย์ทรุด ทันใดนั้นเองเขาก็เสียหลักและล้มทับบนตัวเฟรยา “ซาร่า ตัวคุณนุ่มจัง…บอบบางเหลือเกิน…และหอมจัง ผมชอบ”

“...”

เฟรยาผู้ถูกฉวยโอกาสในที่สาธารณะหน้าแดงด้วยความอับอาย เธอหายใจเข้าลึก ๆ ตอนนี้ไหน ๆ ก็เปลืองตัวไปแล้ว เธอจะคิดบัญชีเขาทีหลังแน่

“อืม ฉันตัวหอมเสมอแหละ” เธอเดินทุลักทุเลและพาเขาไปที่โรงแรมฝั่งตรงข้าม

โรงแรมแห่งนี้ล้อมรอบไปด้วยผับ

พนักงานต้อนรับของโรงแรมซึ่งเผชิญหน้ากับสถานการณ์ทำนองนี้อยู่บ่อยครั้ง จึงยื่นการ์ดให้พวกเขาเข้าไปตามสบาย

เมื่อเฟรยาพาร็อดนีย์เข้าไปในห้องแล้ว ขณะเธอจะวางเขาลงบนเตียง ร็อดนีย์ก็จับมือเธอแน่นพร้อมดึงเธอเข้ามาหาเขา

"อย่าไปนะ..."

“ก็ได้ ฉันจะไม่ไป แล้วคุณอยากนอนด้วยกันไหม?"

เสียงเย้ายวนราวแม่จิ้งจอกสาวของเฟรยากระซิบข้างหูร็อดนีย์

เธอลูบไล้มือของเธอไปตามแผงอกของร็อดนีย์ช้า ๆ เพื่อให้เขาไม่อาจห้ามใจได้

สิบนาทีต่อมา สาวสายห้าคนก็ปรากฏตัวที่หน้าประตู

เฟรยายื่นเงินให้พวกเธอ ก่อนออกไปอย่างมีความสุข

ทันทีที่กลับไปถึงสถาบันเฮคเกตต์ เธอก็โทรหานักข่าว “สวัสดีค่ะ ใช่กอสซีป ไฮฟ์หรือเปล่าคะ? ฉันมีข่าวด่วนร้อนจี๋จะบอก...”

…

6:00 น. วันต่อมา

ร็อดนีย์สร่างเมาเมื่อได้กลิ่นน้ําหอมฉุนกึกจนทำเอาท้องไส้เขาปั่นป่วน

เขาลืมตาขึ้นอย่างงุนงงและจ้องมองเพดานว่างเปล่าอยู่สองสามวินาที จากนั้นผู้หญิงคนหนึ่งก็วางมือบนหน้าอกเขาและพูดอย่างเอียงอายข้างหูว่า “ตื่นแล้วเหรอคะ พ่อรูปหล่อ”

ร็อดนีย์หันศีรษะมึนงงหนักอึ้งมองไปรอบ ๆ ก็พบผู้หญิงคนหนึ่งที่มีปากใหญ่ ดวงตาเล็กหยีและฟันเหยินกำลังโปรยยิ้มเชิญชวนมาให้

...