“ฉันพูดเรื่องจริง ไม่งั้นทำไมจึงมีผู้หญิงที่นอกใจสามีล่ะ ไม่เพียงแต่ในทางจิตใจแต่เป็นทางความรู้สึกอีกด้วยนะ? มันเป็นเพราะพวกเธอทนต่อความโดดเดี่ยวอ้างว้างไม่ได้ใช่ไหม?” เชสเตอร์พ่นควันบุหรี่เป็นทางยาว “ส่วนเงิน 200 ล้านดอลลาร์ที่ซาร่าให้แก่ลูซิเฟอร์ ฉันเดาว่าเธอคงถูกข่มขู่คุกคาม”
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเชสเตอร์เป็นคนที่สงบนิ่งมากที่สุดในบรรดาชายสามคนในขณะนี้
ฌอนเองก็ตระหนักอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ถ้าซาร่าแค่อยากมีเซ็กส์กับผู้ชายคนนั้น เธอคงไม่ให้เงินเขาถึง 200 ล้านดอลลาร์
“ไว้เราค่อยคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้กันอีกทีหลังจากที่เธอออกมาแล้วเถอะ”
ครู่ต่อมา ฌอนเปิดประตูรถและเข้าไปข้างใน
วันนี้มีเรื่องต่าง ๆ มากมายเกิดขึ้น เขาแค่อยากสงบสติอารมณ์ให้เย็นลงสักพักและคิดถึงอนาคตของเขากับซาร่า
ไม่กี่นาทีต่อมา เขาโทรหาแฮดลีย์ “ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับคดีของซาร่า”
...
ซาร่าใช้เวลาเพียงวันครึ่งที่สถานีตํารวจ
แต่กระนั้นแค่วันครึ่งก็รู้สึกเหมือนเป็นปี เธอถูกตํารวจสอบปากคําทุกนาที
“คุณรู้ไหมว่าลูซิเฟอร์เสพยา?”
“ลูซิเฟอร์ใช้เงินของคุณเพื่อซื้อยาหรือเปล่า? ทําไมคุณถึงต้องให้เงินเขา 200 ล้านดอลลาร์?”
“คุณไปที่อพาร์ตเมนต์สัปดาห์ละสองสามครั้งและใช้เวลาที่นั่นสองสามชั่วโมง ตอนคุณออกมาเสื้อผ้าของคุณก็ต่างไปไม่เหมือนเดิม และวิธีเดินของคุณนั้นก็ราวกับว่าคุณกําลังซ่อนอะไรบางอย่างอยู่ คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับลูซิเฟอร์หรือครับ?
“ทําไมคุณไม่แจ้งความกับตํารวจเมื่อเขาหายตัวไปล่ะครับ?
“คุณรู้ไหมว่าเขาพาพวกผู้หญิงกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ด้วย?
“คุณรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าเขาตายแล้ว?”
...
19:00 น. ของวันถัดไป
ซาร่าได้รับการประกันตัว เธอยังคงสวมชุดแต่งงานที่ใส่ตั้งแต่เมื่อวาน แต่หลังจากใช้เวลาส่วนใหญ่ในสถานีตํารวจ ชุดสีขาวก็เริ่มสกปรก ใบหน้าที่แต่งไว้ของเธอก็เลอะเป็นด่างดวงเช่นกัน เธอจึงดูเหมือนผีผู้หญิง
ฌอนกําลังรออยู่ด้านนอก พอได้เห็นเธอแววตาเหมือนคนไม่รู้จักกันมาก่อนก็แว่บขึ้นมาในดวงตาของเขา
ซาร่าในความทรงจําของเขานั้นสวยงาม แต่เขาไม่รู้ว่าเธอกลายเป็นคนที่เขาจำแทบไม่ได้ตั้งแต่เมื่อไร
“ฌอนนิคคะ ฌอนนิค” เมื่อซาร่าเห็นเขา น้ำตาก็พรั่งพรูจากดวงตา เธอยกชุดกระโปรงขึ้นและวิ่งไปหาเขาอย่างโซซัดโซเซ เธออยากโผเข้าสู่อ้อมกอดของเขา
แต่ฌอนเบี่ยงหลบเธออย่างว่องไว
ซาร่ามองเขาด้วยสีหน้ามึนงง ความเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าเสียใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...