คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 773

“ไม่ใช่ของเราทั้งคู่ แค่ของผม” ฌอนถูหน้าผากตัวเอง ร่องรอยของความสิ้นหวังไร้หนทางแว่บขึ้นมาในดวงตาที่หรี่เล็กของเขา “ผมขอโทษซาร่า ผมคิดว่าเราทั้งคู่ต้องการเวลาให้ใจเย็นลงสักพัก”

ซาร่าห์ตกตะลึงงงงัน เธอไม่อยากจะเชื่อเลย

ฌอนยังไม่คิดหยุดตามเรื่องนั้นเหรอ? ทําไมจู่ ๆ เขาถึงจะต้องจากไปทันที?!

ไม่ เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาจากไปได้

ซาร่าคว้ามือของฌอน “ฌอนนิคได้โปรดอย่าไป ฉันขอร้อง ต้องทำยังไงคุณถึงจะยกโทษให้ฉันคะ? อะไรก็ตามที่คุณบอกมา ฉันยินดีที่จะทําทุกอย่าง”

“ซาร่า อย่าทําแบบนี้...” ฌอนพยายามสะบัดมือของเธอออก

แต่ราวกับว่าซาร่าเป็นบ้าไปแล้ว ใบหน้าของเธอนองไปด้วยน้ำตา “ถ้าคุณต้องการความสงบ คุณก็ทําได้ที่นี่ ฉันจะไม่รบกวนคุณ ฌอนนิคทุกคนในแคนเบอร์ราเห็นฉันเป็นตัวตลกแล้วตอนนี้ ถ้าคุณย้ายออกกะทันหัน ผคนเหล่านั้นจะคิดอย่างไรกับฉัน? พวกเขาจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแพศยา ฉันจะไม่สามารถเดินเชิดหน้าได้อีกทั้งชีวิต หากคุณไม่ต้องการฉัน ฉันตายซะดีกว่า!”

“ซาร่า คุณกําลังขู่ผมเหรอ?”

น้ำเสียงหมดหวังสิ้นของฌอนเย็นชา ร่างสูงตระหง่านของเขาแผ่กระจายรังสีที่ทําให้คนหัวใจสั่นสะท้านได้โดยไม่รู้ตัว

ซาร่าห์ตกใจกลัวมาก เธอส่ายหน้า

“ไม่ค่ะ ฌอนนิค เรานั่งลงพูดคุยกันดี ๆ ไม่ได้เหรอคะ? เรารู้จักกันมา 20 ปีแล้ว เรามีความรู้สึกต่อกันมากว่าสิบปีแถมผ่านความยากลําบากมากมายมาด้วยกัน มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ ที่เราจะมาถึงจุดนี้”

ฌอนจ้องมองเธอด้วยความสับสน “ซาร่า ผมคิดมามากแล้วช่วงสองวันนี้ อันที่จริงผมไม่เคยคิดเลยว่าคุณสกปรก แต่ความจริงที่ว่าผมไม่สามารถสัมผัสคุณนั้นกลายเป็นอุปสรรคในหัวใจที่เราไม่สามารถเอาชนะได้ ผู้หญิงทุกคนล้วนมีความต้องการขั้นพื้นฐานของพวกเธอ และผมไม่สามารถตอบสนองความต้องการนั้นให้คุณได้ ผมให้อภัยคุณแล้วแต่ผมไม่สามารถทําราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นได้ คุณเข้าใจไหม?”

แค่คิดถึงผู้หญิงนับไม่ถ้วนที่ลูซิเฟอร์เคยหลับนอนด้วย และเวลาที่เขามีเซ็กส์กับซาร่าทำเอาฌอนรู้สึกขยะแขยงเมื่อคิดว่าจะกอดเธอ

ฌอนเห็นเธอยึดกระเป๋าเดินทางของเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เขารู้สึกรําคาญกับเสียงร้องไห้ของเธอด้วย เขาจึงไม่เอาข้าวของอะไรไปและตรงจากไปทันที

เขาไม่รู้ว่าทําไมเขากับซาร่าถึงกลายเป็นแบบนี้

ในความทรงจําของเขา เมื่อใดก็ตามที่เขารู้สึกเหนื่อยหรือโดดเดี่ยว พอเห็นซาร่าเขาจะรู้สึกถึงการมีอยู่ของกันและกันเสมอ

แต่บัดนี้ซาร่าเป็นเหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่กดทับหัวใจของเขา เมื่อใดก็ตามที่เขาเผชิญหน้ากับเธอ เขาจะรู้สึกอ่อนล้าเกินบรรยาย

เมื่อฌอนเดินออกจากวิลล่าริมทะเล เขารู้สึกผิดในใจ ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกผ่อนคลาย

เฮดลีย์ขับรถเข้ามา ฌอนขึ้นรถและจุดบุหรี่ เขาถามขึ้นลอย ๆ ว่า “เฮดลีย์ ฉันเป็นคนเฮงซวยหรือเปล่า?”