“ใช่เลย ท่านประธานตัวสูงใหญ่ทรงพลังมาก มองปราดเดียวก็รู้ว่าเขาอึดมาก เธอยังไม่สุขสมอีกเหรอ?”
“บางทีท่านประธานอาจดูแข็งแกร่งแค่ภายนอกหรือเปล่า?”
“...”
เฮดลีย์ได้แต่มองอย่างหัวเสีย ขณะที่พวกเขายังคงนินทากันไปเรื่อย ๆ
หากพวกเขายังนินทาเช่นนี้ต่อไป ความเป็นส่วนตัวของคุณชายใหญ่ฮิลล์จะเหลือที่ไหนกัน
“หุบปากซะ คุณกําลังนินทาท่านประธานอยู่ในบริษัทเหรอ? คุณไม่อยากทำงานที่นี่อีกต่อไปแล้วใช่ไหม?”
เฮดลีย์เตือน
บรรดาพนักงานถึงค่อยรู้ตัวว่าตอนนี้พวกเขากำลังตื่นเต้นตกใจกลัวจนเหงื่อแตก
ในขณะนั้น ลีอาเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา "ฌอนอยู่ไหน?"
"ในออฟฟิศครับท่าน" เฮดลีย์รีบตรงเข้าไปหาเธอและพูดว่า “คุณผู้หญิง ท่านต้องเกลี้ยกล่อมท่านประธาน
ฮิลล์นะครับ เขาทํางานหามรุ่งหามค่ำมาสองวันไม่ได้พักเลยครับ”
ลีอาเปิดประตูเข้าไป จากนั้นปิดประตูตามหลัง
ฌอนที่ถูกขัดจังหวะเงยหน้ามองด้วยตาแดงก่ำพร้อมเอ่ยว่า "ทําไมแม่ถึงมาที่นี่ครับ?”
“ถึงลูกไม่อยากจะกลับบ้าน แต่แผนกเลขานุการของลูกก็ไม่สามารถทํางานล่วงเวลาได้ทั้งกลางวันและกลางคืนนะ พวกเขาเป็นคนที่มีครอบครัว”
ซาร่ากลับมาโดยไม่แสดงอาการรู้สึกผิดหลังจากนอนกับลูซิเฟอร์หลายครั้งหลายหนได้อย่างไรกัน? เธอยังมาแสดงความรักอย่างลึกซึ้งต่อฌอนได้อีก
หรือว่าเป็นเพราะซาร่าปกปิดและแสดงได้เก่งมากเหลือเกินใช่ไหม?
ถ้าลูซิเฟอร์ไม่ตาย เขาคงข่มขู่ซาร่าต่อไป บางทีหลังจากที่พวกเขาแต่งงานกัน ซาร่าอาจยังคงนอนกับเขาต่อ ถ้าเป็นก่อนแต่งงานฌอนสามารถทนได้เพราะแคทเธอรีน แต่ถ้าหลังจากแต่งกันไปแล้วล่ะ? ผู้ชายคนไหนจะยอมรับสิ่งนั้นได้? แถมถ้าซาร่าเกิดตั้งท้องลูกของผู้ชายคนนั้นล่ะ?
ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไร ผลลัพธ์ที่ตามมาก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น
ลีอาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยความขมขื่นว่า “แม่จะยกตัวอย่างให้ฟัง แม่เคยพูดว่าแม่เข้าใจเมสันและทะเลาะกับลูกเพราะเขา แต่หลายปีที่ผ่านมาเขาห่วงใยแม่น้อยลงเรื่อย ๆ เขาเปลี่ยนไปงั้นหรือ? ก็อาจจะไม่ บางทีเขาอาจจะซ่อนด้านนั้นของเขาไว้ ครอบครัวแคมโปสต้องการการสนับสนุนและคุ้มครองจากตระกูลฮิลล์ ดังนั้นเขาจึงอดทนกับแม่โดยแม่ไม่เคยรู้ตัวเลย แม่อยู่กับเขามากว่า 20 ปี เราพบกันในมหาวิทยาลัยแต่ตอนนี้แม่เริ่มค่อยๆ เข้าใจผู้ชายคนนี้ตอนอายุ 50”
หลังจากหยุดชั่วขณะ น้ำเสียงของเธอก็อ่อนลง “อย่าคิดว่าลูกเข้าใจซาร่าอย่างถ่องแท้แค่เพราะลูกรู้จักเธอมานานแล้ว ลูกต้องเข้าใจว่าเธอเข้าไปพัวพันกับผู้ชายอีกคนข้างนอก นอกจากนี้เธอหายตัวไปอยู่ต่างประเทศตั้งสองสามปี ผู้คนเปลี่ยนแปลงได้ ยิ่งพวกเขาผ่านเรื่องราวมามากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งเปลี่ยนไปมากเท่านั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...