คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 828

แคทเธอรีนก้มลงมอง เธอก็อดยิ้มไม่ได้ แม้ว่าเธอควรจะเขินอายแต่ยังไงซะเธอก็เคยใช้อุบายนี้มาก่อนตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในเมลเบิร์น

เฮ้อ เขาทําราวกับว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อน

"ก็ได้ค่ะ"

เธอเม้มริมฝีปากสีชมพูของเธอ แล้วกลับห้องนอนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็ออกมา

ฌอนนั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมอาหารเช้าที่เขาซื้อจากร้านอาหารเช้าชื่อดัง

“ผมขอให้สุดยอดเชฟในฟอร์คฟูลปรุงมื้อเช้านี้ให้คุณเลยนะ มีวาฟเฟิล อะโวคาโดโทสต์ เบรคฟาสต์แร้ป

เฟรนช์โทสต์...” ฌอนระบุทีละรายการ

เพียงได้กลิ่นของอาหาร แคทเธอรีนบอกได้เลยว่าเมนูเหล่านี้อร่อยเพียงใด

ดังนั้นเธอจึงหยิบส้อมขึ้นมาเริ่มกิน กินไปสักพักเธอพบว่าฌอนยังไม่เริ่มขยับเลย "อ้าว คุณไม่กินเหรอ?"

"ผมไม่ค่อยอยากอาหารน่ะ" ฌอนพูดความจริง เขาไม่ค่อยอยากกินอะไรนักนอกจากอาหารฝีมือของเธอ

“อย่าทำงั้นสิคะ คุณต้องกินอาหารเช้านะ มาฉันจะป้อนคุณเอง”

แคทเธอรีนเลิกคิ้ว แล้วเธอก็หยิบขนมปังปิ้งชิ้นหนึ่งใส่ปากเธอแล้วเอนตัวเข้าไปหาเขา

ฌอนกลั้นหายใจ เธออยู่ใกล้เขามากจนเขาเห็นขนตางอนยาวของเธอ เธอ...ใช้ปากเธอป้อนอาหารเขา

เดิมทีฌอนไม่อยากทานอาหารเช้าประเภทนี้ แต่เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนก้มศีรษะลงเพื่อกัดขนมปังครึ่งหนึ่ง

"อร่อยหรือยังคะตอนนี้?" หญิงสาวผมยาวมองเขาด้วยรอยยิ้ม ราวกับมีแสงแดดยามเช้าสาดส่องอยู่ในดวงตาเธอ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน