คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 912

แคทเธอรีนจ้องอย่างเย็นชาไปยังท่าทางที่ระมัดระวังของฌอน

เธอพบว่ามันน่าหัวเราะมาก

มุมปากของเธอโค้งลงจนริมฝีปากของเธอเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ย

"คุณคิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อเยี่ยมคุณเหรอ?" แคทเธอรีนดึงมือจากการจับยึดของเขา "เราไม่เกี่ยวอะไรกันอีกต่อไปแล้ว"

จากนั้นเธอก็หมุนตัวเพื่อจากไป แต่ฌอนก็เร็วพอที่จะมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ถึงแม้ว่าเขาป่วยแต่น้ำเสียงของเขาก็เย่อหยิ่งตามปกติ “ผมเลิกกับคุณเมื่อไร? แคทเธอรีน คุณยังเป็นแฟนผมอยู่นะ”

“คุณฮิลล์ คุณมีความทรงจําที่แย่มากเลย ให้ฉันเตือนคุณนะว่าคุณกําลังจับแขนของซาร่าไว้อย่างใกล้ชิดสนิทสนมเมื่อคุณปรากฏตัวที่ศาลเมื่อวานนี้”

แคทเธอรีนรู้สึกทึ่งจริง ๆ กับพฤติกรรมที่ไร้ยางอายของเขา “คนที่มีความละอายใจจะไม่มีทางยอมให้ตัวเองพูดแบบนั้น”

“ถ้าอย่างนั้นคุณถือว่าผมเป็นคนไร้ยางอายก็ได้”

ฌอนลังเลที่จะปล่อยมือเธอไป เขารู้ว่าเขาทําผิดกับเธอมาก ดังนั้นบางทีเขาไม่ควรรบกวนเธออย่างที่เฮดลีย์พูด แต่เขาไม่สามารถหยุดคิดถึงเธอได้เลยตั้งแต่เมื่อคืนนี้

เขาเคยได้ยินคําพูดที่ว่าคน ๆ หนึ่งจะนึกถึงคนที่พวกเขารักเมื่อยามป่วยไข้

น่าเสียดายที่เขารู้ซึ้งถึงมันเมื่อสายเกินไป

“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ เป็นเพราะผมเห็นกับตาว่าโลแกนกำลังฉีกเสื้อผ้าของซาร่าออก ตอนผมช่วยเธอไว้เมื่อวันก่อน...”

“หยุดบอกฉันว่าคุณโกรธแทนซาร่ามากแค่ไหน ฉันคิดว่ามันน่าขยะแขยง” แคทเธอรีนขัดจังหวะเขา “อันที่จริงคุณเดาถูกแล้วค่ะฌอน ที่ฉันตกลงกลับมาคบหากับคุณก็ด้วยความตั้งใจที่จะแก้แค้นคุณเท่านั้นเอง ฉันต้องการให้ซาร่าได้สัมผัสกับความรู้สึกที่คนรักของเธอถูกฉกตัวไป”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน