คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 910

ในโรงพยาบาล

หน้าห้องฉุกเฉิน หลังจากที่เมลานีวางสายโทรศัพท์ เธอก็เอาแต่จ้องไปยังแคทเธอรีน

“ดูสิ่งที่เธอทําลงไปสิ เมื่อกี้ประธานคาวาดะกล่าวว่าจะมีการประชุมคณะกรรมการในสัปดาห์หน้า จากน้ำเสียงของเขาดูเหมือนว่าเขาต้องการนั่งในตําแหน่งประธาน”

แคทเธอรีนฟังเธออย่างเฉยเมยและเหลือบมองเธอ “ไม่เข้าใจอีกเหรอ? เธอคิดว่าคนอย่างประธานคาวาดะต้องการรับแค่ส่วนแบ่งเงินปันผลหลังจากเข้ามาร่วมในยูลคอร์ปอเรชั่นเท่านั้นหรือไง?”

“เธอ...” เมลานีโกรธมาก “แคทเธอรีน โจนส์ เธอตั้งใจทําเรื่องนี้ใช่ไหม? แน่ละ ท้ายที่สุดนามสกุลของเธอไม่ใช่ยูล เธอไม่สนใจว่ายูลคอร์ปอเรชั่นเป็นของใคร คนอย่างเธอสนใจแต่เงิน”

“เธออย่ามาทำพูด! ยังไงก็ตามแม้ว่าฉันเป็นผู้สืบทอดของพ่อ แต่พวกเธอทุกคนชอบทำเป็นเพิกเฉยต่อฉันและไม่ยอมรับฉันเลยในบริษัท ฉันแนะนำผู้ถือหุ้นว่าอย่าเปิดบริษัทร่วมทุนกับแคมโปสคอร์ปอเรชั่น แต่พวกเธอทุกคนไม่ยอมรับฟัง”

“ดังนั้นฉันจึงเกลี้ยกล่อมให้พ่อขายหุ้นของเขา นอกจากนี้เธอกับพ่อของเธอไม่ได้ตะบี้ตะบันยุคุณปู่ยอมให้เธอทั้งคู่กลับมาที่ยูลคอร์ปอเรชั่นหรือไง? เธอสมคบคิดกับผู้ถือหุ้นของบริษัทมานานแล้ว”

แคทเธอรีนพูดทั้งรอยยิ้มเสแสร้งบนใบหน้าของเธอว่า “ตอนนี้พ่อกับฉันก้าวจากไปแล้ว เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับยูลคอร์ปอเรชั่นอีกต่อไป เธอน่าจะมีความสุขนะ”

เมลานีอยากกระอักเลือด เธอจะมีความสุขได้ยังไง?

โจเอลมีสุขภาพไม่ดี ตราบใดที่นายท่านยูลอยู่ใกล้ ๆ เขาก็สามารถรั้งโจเอลไว้แน่นไม่ให้ไปไหน

แต่หากประธานคาวาดะเข้ามาร่วม คุณปู่จะกดดันเขาเพียงใดก็ไม่มีผล นอกจากนี้ประธานคาวาดะอาจไม่สนใจคุณท่านยูลเลยแม้แต่น้อย

“ลุงคะ ลุงไม่เห็นเหรอ? เมื่อกี้คุณปู่โกรธจนเป็นลม” เมลานีต้องหันความสนใจไปที่โจเอล “ถ้าคาวาดะเป็นประธานบริษัท คุณปู่อาจจะตายด้วยความโกรธก็ได้ เขาเป็นพ่อของลุงนะคะ”

“ฉันขายหุ้นไปแล้วและฉันไม่สามารถปล่อยให้แคทเธอรีนติดคุกได้” โจเอลตอบอย่างพอเป็นพิธีตามอารมณ์

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน