คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1071

“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”

ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างใน

ซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”

"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถ

เมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลัง

เขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธ

ซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"

ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"

“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่

“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึม

ซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเธอแต่งงานกับลุงเวสลีย์ แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อเธอจินตนาการว่าแม่ของเธอใช้ชีวิตอยู่กับลุงเวสลีย์ในอนาคต เธอก็รู้สึกเหมือนตัวเธอจะกลายเป็นเด็กไร้บ้าน

"หนูถอนหายใจทําไมเอ่ย?" ฌอนมองไปที่หนูน้อยตัวกะเปี๊ยกวัยสามขวบที่ทําตัวเป็นผู้ใหญ่

“หนูได้ยินป้าแคธี่บอกลุงเวสลีย์ว่าพรุ่งนี้เธอจะย้ายไปที่วิลล่าของเขา” จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดอย่างเศร้าหมองว่า “หนูไม่สะดวกเลยหากต้องไปที่นั่นในอนาคต”

ฌอนเกิดเผชิญเข้ากับโค้งหักศอกตรงหน้า

ช่วงจังหวะที่เขาเหม่อลอย รถโรลส์-รอยซ์สีดําก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา เขาเหยียบเบรกใส่โครมโดยไม่รู้ตัว แต่ทว่ามันก็สายเกินไป

รถทั้งสองคันปะทะชนกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน