คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 450

“ชินจิน รีบ ๆ มาช่วยฉันที!”

“คุณอยู่ที่ไหน?” น้ำเสียงของชินจินตื่นตระหนก

ทัง โรลชูว บอกที่อยู่แก่เขาไปก่อนจะวางสายเธอยังคงวิ่งต่อไปเรื่อย ๆ ไม่หยุด

สายลมพัดผ่านเข้ามาในหูของเธอ ทัง โรลชูว ไม่ได้ยินเสียงอะไรนอกจากเสียงหายใจหอบหายใจของตัวเอง

ขาของเธอราวกับถูกเติมเต็มไปด้วยตะกั่ว มันหนักอึ้งเสียจนเธอต้องผ่อนฝีเท้าลง เธอหันหลังกลับไปดูด้วยสัญชาตญาณ และก็เห็นร่างอันดุดันของชายคนนั้นกำลังวิ่งตามมา

เธอตกใจกลัว เธอกัดริมฝีปากก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าของเธอขึ้นไปอีก

“ยัยตัวแสบ! อย่าให้ฉันจับตัวได้นะ ฉันจะทำให้เธอต้องร้องขอชีวิตเลยคอยดู”

เสียงตะโกนของชายหนุ่มไล่ตามหลังมา ทัง โรลชูว รู้ดีว่าเขาพูดจริงแน่ ๆ ถ้าเธอถูกเขาจับได้อีกครั้งเธอจะต้องตายแน่ ๆ

แต่ขาของเธอมันกลับหนักมากยิ่งขึ้นทุกที เธอวิ่งช้าลง และชายคนนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

มันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวังอยู่ภายในใจ

เธอวิ่งต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว!

เธอก้มตัวลงจับที่เข่าหายใจหอบหนัก ลำคอของเธอแห้งเผือด จนเธอคิดว่ามันคงโดนเผาไม่ไปหมดแล้ว เธอรู้สึกแย่เอามากๆ

“วิ่งสิ ทำไมเธอไม่วิ่งหนีไปอีกล่ะ?” ชายหนุ่มเข้ามาใกล้เธอ น้ำเสียงของเย็นยะเยือกและมุ่งร้าย

ในที่สุดเธอก็ถูกจับได้!

หัวใจของเธอราวกับดิ่งลงไปในเหว รู้สึกเข้าตาจนและสิ้นหวัง!

ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะเอื้อมมือออกมาจับเธอ ก็มีแสงไฟหน้ารถสาดส่องเข้ามาที่พวกเขา ด้วยสัญชาตญาณชายหนุ่มยกมือขึ้นบังดวงตาของเขา ไม่นานก็มีรถคันหนึ่งเข้ามาจอดใกล้ ๆ พวกเขา

ร่างสูงลงมาจากรถ แล้ววิ่งตรงมาที่พวกเขา

ที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนั่นด้วยซ้ำ ไม่ว่าใครก็คงได้กลิ่นแอลกอฮอล์ออกมาจากตัวของฉินซี

“ใช่” เค้าตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

ลู ชินจิน จ้องเขาอย่างเย็นชาก่อนที่จะหยิบมือถือออกมากด เมื่อต่อสายติดเขารีบรายงาน “มีคนเมาและขับอยู่ที่ถนนหนานซิง”

ก่อนจะวางสายไปและพูดขึ้นอย่างเย็นชากับ ลู เฉินซี “ไปตามทางของนายซะ แล้วก็สำนึกในสิ่งที่นายทำผิดด้วย”

“พี่ใหญ่” ลู เฉินซี เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เขา สีหน้าเว้าวอนปรากฎบนใบหน้าเขา “ผมโดนจับไม่ได้ พ่อต้องไม่ไว้ชีวิตผมแน่”

“นั่นเป็นเรื่องของนาย” ลู ชินจิน ตอบอย่างไม่แยแส ราวกับว่านี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องสนใจ

เขาก้มหน้าลงมามอง ทัง โรลชูว ที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาก่อนจะพูดต่อ “และอีกอย่าง…” เขาหยุดพูดไปสักพัก สายตาราวกับจะฆ่าคนได้ฉายอยู่ในแววตาเย็นชาของเขา “เมื่อนายพ้นโทษออกมา ฉันจะคิดบัญชีเรื่องนี้กับนายทีหลัง”

ลู เฉินซี โค้งหัวลงอีกครั้ง เมื่อเขาก้มลงความไม่สบายใจปรากฎขึ้นในแววตาของเขา