คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 451

หลังจากที่ตำรวจมาจับตัว ลู เฉินซี ไปแล้ว ลู ชินจิน ก็พา ทัง โรลชูว กลับบ้าน

เมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้าน ทัง โรลชูว ก็เข้าห้องไปอาบน้ำทันที

หลังจากทำความสะอาดร่างกายเสร็จแล้ว เธอก็นั่งพิงอยู่ที่เตียง เธอรู้สึกเหมือนเพิ่งรอดชีวิตมาจากภัยพิบัติครั้งใหญ่

แต่...ลู เฉินซี เป็นน้องชายของชินจินรึเปล่า? หรือว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องน้อง?

ระหว่างทางกลับบ้าน ใบหน้าอันหล่อเหลาของชินจินแสดงถึงความตึงเครียดมาตลอดทาง แต่เธอไม่กล้าถามเขา เพราะเขาดูเย็นชาและเคร่งขรึม

ดูเหมือนว่า...ก่อนที่ ลู เฉินซี จะถูกตำรวจจับตัวไป เขากระซิบบอกอะไรบางอย่างกับชินจิน และหลังจากที่เขาบอกชินจินแล้ว สีหน้าของชินจินก็เปลี่ยนไปทันที

ตอนนั้นเขาพูดอะไร?

ลู ชินจิน ผลักประตูเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นใบหน้าหม่นหมองของเธอ เขาเลิกคิ้วและเดินไปหาเธอช้า ๆ

"คุณกำลังคิดอะไรอยู่?" เขาถามเบา ๆ

ทัง โรลชูว ตกใจ แต่หลังจากนั้นเธอก็ยิ้มกว้าง "ไม่ได้คิดอะไร"

เธอขยับตัวไปอีกฝั่งของเตียงเพื่อให้เขามีที่นั่ง

ลู ชินจิน ยกมือขึ้นจับไหล่ของเธอ แล้วดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เธอเอนหัวพิงหน้าอกของเขาเบา ๆ เมื่อทำแบบนั้นเธอจึงสามารถได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นสม่ำเสมอของเขา และนั่นมันก็ทำให้เธอรู้สึกสบายใจมาก

“ชูวชูว” เขาส่งเสียงเรียกเธอเบา ๆ

"มีอะไรคะ?"

"ขอโทษที่ทำให้คุณต้องตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายแบบนั้น"

เมื่อเธอได้ยินเขาตำหนิตัวเอง ทัง โรลชูว ก็เงยหน้าขึ้นและมองไปเขา เธอยิ้มจาง ๆ "ชินจิน นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณนี่...เอิ่ม...เป็นแค่อุบัติเหตุ"

ลู ชินจิน ยิ้ม แต่ในไม่ช้ามันก็จางหายไป เขาพูดเสียงเบา “เขาคือ...ลูกของภรรยาคนที่สองของพ่อผม”

ทัง โรลชูว เลิกคิ้วของเธอ ดังนั้นชายคนนี้จึงเป็นลูกชายของแม่เลี้ยงชินจิน และเป็นน้องชายของเขา คำอธิบายของเขาดูเงอะงะเล็กน้อย

นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาพูดถึงครอบครัวของเขา

“เพราะเขาชอบแย่งของรักของคุณไปยังไงล่ะ”

ลู เฉินซี ไม่ได้เป็นภัยสำหรับเขา แต่ชินจินต้องระวังพี่ชายของเขาไว้

เมื่อเธอไม่ได้ยินเขาพูดเป็นเวลานาน ทัง โรลชูว ก็เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสับสน และเธอก็พบว่าเขากำลังขมวดคิ้วดูเป็นกังวล

คิ้วของเธอจึงขมวดขึ้นตามเขา “ชินจิน?”

"ห๊ะ?" ลู ชินจิน กลับมาจากความคิดของตัวเอง เขาก้มลงมองใบหน้าที่กำลังสับสนของเธอ ริมฝีปากบางของเขายกขึ้นเล็กน้อย "ว่าไง?"

"คุณกำลังคิดอะไร?" ทัง โรลชูว ถาม

"ไม่มีอะไร"

ลู ชินจิน ปล่อยเธอและเธอก็ถือโอกาสนั่งตัวตรง

ทั้งสองมองหน้ากันและลู ชินจิน ก็ยิ้มเล็กน้อย ดวงตาสีดำลึกของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “ชูวชูว เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะบอกทุกเรื่องให้คุณรู้”