ความรักสีคราม นิยาย บท 1409

"คุณยังสั่งให้ฉันโอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของเธอให้กับคุณค่ะ ถ้าคุณว่างคุณช่วยแวะมาที่สำนักงานเพื่อรับมอบกุญแจได้ไหมคะ?”

"คะ? คุณยังน่ะเหรอคะ? คุณหมายถึงฮันน่าหรือเปล่าคะ?” นาตาชารีบถามด้วยความอยากรู้ว่าตอนนี้ฮันน่าอยู่ที่ไหน

ทางด้านฟาเบียนที่ได้ยินอย่างนั้น แววตาของเขาเริ่มเป็นประกายเมื่อได้ยินนาตาชาเอ่ยชื่อฮันน่า

อีกฝ่ายตอบว่า “ใช่ค่ะ!”

“คุณยังสามารถติดต่อกับเธอได้อยู่หรือเปล่าคะ?” นาตาชารีบถาม

“เกรงว่าจะติดต่อเธอไม่ได้แล้วค่ะเพราะเธอเพิ่งติดต่อมาหาฉันเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้วแต่พอฉันติดต่อเธอกลับไปอีกที เธอก็ปิดโทรศัพท์ไปแล้วน่ะค่ะ”

นาตาชารู้สึกผิดหวังกับคำตอบนั้น เธอนิ่วหน้านิดหน่อยแล้วเอ่ยขอบคุณ “โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ"

เมื่อเธอเห็นฟาเบียนมองมาด้วยความอยากรู้ข้อมูล เธอจึงรีบเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง

นาตาชาตกใจกับข้อเท็จจริงที่ว่าฮันน่าได้ตระเตรียมจัดที่พักให้เธอแล้วแม้ว่าเธอจะตัดสินใจที่จะไม่อยู่ที่นี่แล้วก็ตาม

ฟาเบียนเดินส่ายหัวพึมพำออกมา “คุณน่ะเป็นคนใจดีตลอดเลยนะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เยี่ยมมาก! ช่างเป็นข่าวที่เยี่ยมมากจริงๆ!”

เมื่อลีน่าและอีเวตต์ได้ยินว่าฮันน่าได้หนีไปแล้ว พวกเขาก็หายใจเข้าลึกๆ อย่างโล่งใจที่ในที่สุดความพยายามของพวกหล่อนก็สัมฤทธิ์ผล

ลีน่าพูดอย่างเย้ยหยัน “เธอน่าจะได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนะเพื่อจะได้อ้างชื่อคุณนายนอร์ตันได้ทั้งๆ ที่เธอเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง!”

"เธอหมายความว่าอย่างไร?"

อีเวตต์ใจคอไม่ดีเมื่อได้ยินลีน่าพูดอย่างนั้น ในตอนนั้นเธอรู้สึกอยากหนีออกจากประเทศด้วยเงินที่เธอเก็บหอมรอมริบมา เธอเป็นนักโทษหลบหนี ถ้าเธอถูกจับ เธอต้องพบจุดจบแน่นอน

"เธอกลัวอะไรล่ะ? เธอคงไม่คิดว่าเธอเป็นคนเดียวที่เอาชีวิตมาเสี่ยงที่นี่ใช่มั้ย? หลังจากทำให้ฮันน่าแท้งลูกไปแล้ว เธอคิดว่าฟาเบียนจะเอาฉันไว้ไหมล่ะ?” ลีน่าพูดกับอีเวตต์อย่างมีวาทศิลป์

นี่เธอก้าวขึ้นมาเป็นดาราได้ยังไงกันนะ? ฉันเดาว่าคงต้องเอาร่างกายไปแลกกับผู้ชายมาแล้วนับไม่ถ้วนล่ะสิ!

อีเวตต์รู้ดีว่าคำพูดโน้มน้าวของลีน่านั้นเป็นเพียงคำพูดเสียดสีที่ใช้มาตำหนิเธอซ้ำต่างหากดังนั้นเธอจึงพูดกลับไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ฉันจะสงบสติอารมณ์ได้ยังไงล่ะ? ก็เธอไม่อธิบายทุกอย่างให้ชัดเจนเอง”

ทำไมฉันถึงได้มีผู้ช่วยที่ซื่อบื้ออย่างนี้นะ? เธอช่างเป็นคนที่ไร้สมอง! ฉันยังไม่ชัดเจนพออีกเหรอ? ทำไมเธอถึงได้เข้าใจอะไรยากนักนะ?