ความรักสีคราม นิยาย บท 672

ฟินนิคหลับตาและเอามือกุมหน้าผากพร้อมกับขมวดคิ้ว เขารอให้อาการเวียนศีรษะหาย ตอนที่เขาลืมตาขึ้นมาวิเวียนก็หายไปจากสายตาแล้ว

เขามองประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่รู้สึกขมับเต้นตุบๆ ดูเหมือนฉันคงจะอธิบายให้เธอฟังได้ก็ตอนที่เธอออกมาแล้ว

ในขณะเดียวกัน วิเวียนรู้สึกได้ว่าหน้าของเธอร้อนผ่าวขณะที่เธอนั่งลงบนฝารองชักโครก หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง

เธอเอามือจับใบหน้าสงสัยว่าตัวเธอกำลังมีไข้ ไม่อย่างนั้นทำไมร่างกายของเธอถึงได้ร้อนเมื่อสัมผัสแบบนี้?

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกป่วยหรือว่าไม่สบายแต่อย่างใด

วิเวียนเอามือแตะที่หน้าอกและสัมผัสได้ถึงจังหวะหัวใจของเธอที่เต้นแรง ความรู้สึกแบบนี้เธอช่างคุ้นเคยมันอย่างแปลกประหลาด

เธอจำได้ว่ามันเหมือนความรู้สึกตอนที่ฟินนิคขยับเข้าใกล้เธอตอนที่พวกเขายังคงเป็นเพื่อนกัน หรือว่าฉันจะตกหลุมรักเขาอีกครั้งนะ?

วิเวียนตกใจเมื่อความคิดนั้นพุ่งเข้าใส่เธอ เธอส่ายหน้าพยายามสลัดความคิดนั้นออกไป ฉันจะตกหลุมรักเขาอีกไม่ได้ เราจบกันไปแล้ว!

“จำเอาไว้ว่าเธอไม่ใช่วิเวียน วิลเลี่ยม อีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เธอคือวิเวียน มอร์ริสัน! เธอควรจะเรียนรู้บทเรียนของเธอเมื่อห้าปีก่อน เธอไม่สามารถตกหลุมรักเขาอีกครั้งไม่มีวัน!”

วิเวียนกำลังล้างสมองตัวเองเมื่อจู่ๆ เธอก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์ของเธอเอง รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอ เมื่อมองเห็นว่าแลร์รี่โทรมาเธอจึงรีบรับสาย

“แม่ฮะนี่ผมเอง!” น้ำเสียงของแลร์รี่ฟังดูตื่นเต้นผ่านทางโทรศัพท์

“แม่รู้ว่านี่เป็นเจ้าเด็กน้อยของแม่ ลูกอยู่บ้านสบายดีไหม?” วิเวียนลดเสียงของเธอลงเพื่อที่ฟินนิคจะได้ไม่ได้ยินการสนทนาของเธอ

แลร์รี่ตอบเสียงดัง “ฮะ! แม่ วันนี้ผมเล่นสกีกับลุงเบ็นด้วย มันสนุกมากๆ เลยฮะ!”

วิเวียนหัวเราะเบาๆ “งั้นเหรอ? ลูกล้มหรือเปล่า?”

“ผมจะวางสายแล้ว เที่ยวให้สนุกนะฮะแม่!” แลร์รี่พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง หลังจากที่หยุดไปครู่หนึ่งเขาก็เสริมว่า “ผมโทรหาแม่เพื่อจะบอกแม่ว่าผมกับลุงเบ็นสบายดี แม่ไม่ต้องห่วงพวกเรานะฮะ”

“แม่เข้าใจแล้วเจ้าเด็กน้อย ลูกน่ารักที่สุดเลย” วิเวียนเริ่มน้ำตาคลอ

“ผมจะวางสายจริงๆ แล้วนะฮะ สวัสดีฮะแม่!”

“บายจ้ะ!”

วิเวียนอดไม่ได้ที่จะที่จะยิ้มออกมาอย่างจริงใจ เธอรู้สึกว่าการเสียสละและความทุกข์ทั้งหมดของเธอได้รับผลตอยแทนแล้วด้วยการที่เธอมีแลร์รี่เป็นลูกชาย แลร์รี่เป็นคนสำคัญที่สุดสำหรับเธอจนไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไงถ้าสูญเสียเขาไป

ในขณะนั้นเองความทรงจำที่ฟินนิคบังคับเธอให้ไปทำแท้งก็หวนกลับมา มันเป็นฝันร้ายที่สุดของเธอและนั่นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงให้อภัยผู้ชายคนนั้นไม่ได้

โอ้ วิเวียนเธอยังไม่จำบทเรียนของเธออีกเหรอ? เธอลืมไปแล้วเหรอว่าผู้ชายคนนั้นโหดเหี้ยมแค่ไหน? เธอตกหลุมรักเขาอีกได้ยังไงหลังจากที่เกิดเรื่องนั้นเมื่อห้าปีก่อน?