ความรักสีคราม นิยาย บท 885

วิเวียนมองไปรอบบ้านขณะขึ้นบันไดและเดินไปตามทางเดิน

เธอรู้ว่าฟินนิคมีเหตุผลบางอย่างที่กลับมาหาเธอไม่ได้ ต่อให้เขาอยากกลับ ก็ไม่น่าจะทำได้ในอนาคตอันใกล้

วิเวียนผลักประตูห้องนอนของเธอกับฟินนิค มันเป็นสถานที่หนึ่งในบ้านที่เธอกับเขาสร้างความทรงจำอันติดตรึงมิอาจลืมไว้ด้วยกัน

เธอไม่อยากปล่อยใจไปกับความคิดคำนึง ตอนนี้ต้องทำตัวให้คุ้นชินกับชีวิตที่ปราศจากฟินนิคให้ได้

มีแต่การทำแบบนั้นที่เธอจะแข็งแกร่งและสามารถเดินหน้าต่อไปขณะเฝ้ารอให้เขากลับมา

ระหว่างนั้น ร่างหนึ่งที่ดูลุกลี้ลุกลนเดินอยู่บนถนนในคืนที่มืดสนิท ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครและกำลังจะไปไหน

เช้าวันรุ่งขึ้น วิเวียนกับแลร์รี่ไปดูโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ใกล้กับบริษัทเดอะแม็กกาซีน

ด้วยหลายเหตุผล เธอไม่อยากให้ลูกชายต้องเรียนที่เดียวกับโจอี้

“แม่ฮะ ทำไมผมถึงต้องย้ายโรงเรียนด้วย?”

แลร์รี่ไม่ได้ไปโรงเรียนอนุบาลมาสักพักหนึ่งแล้ว แม่ของเขาเป็นคนยื่นใบลาให้ เด็กชายอดสับสนไม่ได้เมื่อรู้ว่าวิเวียนกำลังจะย้ายเขาไปเรียนที่ใหม่

“อ๋อ โรงเรียนใหม่น่ะอยู่ใกล้ที่ทำงานของแม่มากกว่า ลูกไม่อยากอยู่ใกล้แม่หรือจ๊ะ?”

แม้ในใจของวิเวียนจะทุกข์ทรมานเพราะความเจ็บปวดอันสุดจะทานทนได้จากการสูญเสียฟินนิค เธอก็ยังพยายามตีหน้าระรื่นและซ่อนความเศร้าตรมไว้ไม่ให้ลูกชายรู้

แต่รอยยิ้มฝืนๆ ของเธอก็ทำให้นัยน์ตาของแลร์รี่มีแววขมขื่น

“อยากสิฮะ!” แลร์รี่รู้ว่าพ่อจากไปแล้ว และแม่ของเขาก็ถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว

เขาเต็มใจทำทุกอย่างที่จะทำให้เธอมีความสุข และจะพยายามปกป้องแม่อย่างเต็มที่ตอนที่พ่อไม่อยู่

วิเวียนมองเด็กชายที่แสนจะช่างคิด แล้วพลันนึกถึงเรื่องที่ฟินนิคเคยทำให้เธออารมณ์เสีย

พ่อกับลูกช่างแตกต่างกันเสียจริง แต่ก็มีความสำคัญเท่าๆ กันสำหรับเธอ

วิเวียนดีใจที่เห็นแลร์รี่เริ่มคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมใหม่

ขณะที่เธอกำลังจะออกจากโรงเรียนอนุบาล ก็ได้รับโทรศัพท์จากเบเนดิกต์

บ้านตระกูลมอร์ริสันดูไม่ต่างจากตอนที่เธอมาครั้งล่าสุด

วิเวียนสูดหายใจลึกเพื่อรวบรวมความกล้าก่อนจะเดินเข้าไป

“เบ็น” เธอยิ้มให้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น กำลังรอการมาของเธอ

“อ้าว วิเวียน พี่อยากเห็นเธอร้องไห้มากกว่าฝืนยิ้มนะ” เบเนดิกต์เดินเข้ามากอดเธออย่างอบอุ่น “เป็นไงบ้าง? ยังไม่เจอเขาอีกเหรอ?”

เบเนดิกต์รู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับวิเวียน เขาคิดจะขอให้เธอมาหาตั้งแต่รู้เรื่องใหม่ๆ แต่ก็รอจนถึงตอนนี้เพราะคิดว่าเธอคงต้องการเวลาอยู่คนเดียวสักพัก

วิเวียนมองหน้าพี่ชาย “ใช่” จากนั้นโยนกระเป๋าไปอีกทางแล้วโถมตัวใส่โซฟา

เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวหลังจากวันอันแสนเหน็ดเหนื่อย ถ้าฟินนิคอยู่ที่นี่ เขาคงให้เธอหนุนตักและนวดให้

เบเนดิกต์ไม่ใส่ใจกิริยาที่ไม่เหมือนกุลสตรีของวิเวียน เขายื่นน้ำให้เธอแก้วหนึ่ง “ทำไมเธอไม่กลับมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”

เขาหวังว่าวิเวียนจะกลับมาอยู่ด้วย เพราะหญิงสาวที่อยู่ตัวคนเดียวในโลกภายนอกนั้นไม่ปลอดภัย