ความรักสีคราม นิยาย บท 888

ลูกจ้างทุกคนกลั้นหายใจ ขณะที่เจ้าภาพเอื้อมมือของเขาเข้าไปในกล่องเพื่อจับฉลากผู้โชคดี

ทุกคนตื่นเต้นยกเว้นวิเวียนและปารีส

วิเวียนไม่ตื่นเต้นอะไร เพราะเธอไม่เชื่อว่าจะเป็นผู้ชนะอีกทั้งไม่ได้สนใจในรางวัลนั้นเลย

พิธีกรหยิบป้ายที่มีหมายเลขระบุอยู่ออกจากกล่อง แล้วประกาศรหัสพนักงาน “1220”

จากนั้นก็มีเสียงผู้คนถอนหายใจตามมา

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครออกมา พิธีกรจึงถามว่า “ท่านใดมีรหัสพนักงานหมายเลข 1220 ครับ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น วิเวียนยกริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม ฉันโชคดี

เธอเดินขึ้นไปบนเวทีท่ามกลางความอิจฉาของฝูงชน

ถึงแม้ว่าเธอไม่เชื่อว่าบริษัทจะสามารถทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริงได้ แต่กระนั้นเธอก็ยังยิ้มแย้มอย่างดีใจ

ท่าทางที่เธอแสดงออกบนเวทีต่อหน้าเพื่อนร่วมงานและหัวหน้าแสดงให้เห็นถึงทัศนคติที่มีต่อบริษัท

“ทุกคนโปรดอยู่ในความสงบก่อนครับ” พิธีกรยกมือขึ้นเพื่อขอให้ห้องโถงสงบลง “ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณวิเวียนผู้โชคที่ชนะรางวัลของเราจะขอพรแล้วครับ”

ครู่ต่อมาฝูงชนส่งเสียงเชียร์วิเวียนกึกก้อง

คืนนั้นวิเวียนเธอโดดเด่นเป็นอย่างมากด้วยการเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่ในชุดกระโปรงที่สวยงาม และกลายเป็นผู้ชนะของการจับฉลากผู้โชคดี

ขณะที่ฝูงชนเริ่มเอะอะ พิธีกรก็ตะโกนอีกครั้งว่า “ทุกคนเงียบๆ ก่อนครับ”

งานเลี้ยงเพิ่งเริ่มต้นและยังมีกิจกรรมมากมายที่จะเกิดขึ้น ถ้าแขกกระตือรือร้นเกินไปในตอนนี้ พวกเขาจเหนื่อยเสียก่อนที่จะได้เข้าร่วมกิจกรรมอื่นๆ ที่กำลังจะตามมา

อย่างไรก็ตามเจ้าภาพก็แค่กังวลกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

พิธีกรก็ให้สัญญานวิเวียนแล้วบอกว่า

“มาครับ เชิญขอพรได้เลย”

วิเวียนพยักหน้ายืนอยู่หน้าเทียนที่จุดไว้ เธอพึมพำสองสามคำใต้ลมหายใจด้วยดวงตาที่ปิดสนิทและมือประสานกัน

หลังจากนั้นเธอก็ได้ลงจากบนเวที

ไม่ว่าคำอธิษฐานนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ วิเวียนก็ยังมีความหวังเสมอ

เธอตอบกลับปารีสที่เข้ามาคุยด้วยเป็นบางครั้งบางคราว

หลังจากนั้นไม่นานโทรศัพท์วิเวียนก็ดังขึ้น เธอจึงออกจากห้องคาราโอเกะเพื่อรับสายนั้น

“ว่าไงจ๊ะฟักทองน้อย?” เธออยากรู้ว่าทำไมแลร์รี่ถึงได้โทรมาหาเธอ

“แม่ตอนนี้มันดึกแล้วนะฮะ ทำไมแม่ยังไม่กลับบ้าน? พรุ่งนี้แม่ยังต้องไปทำงานอีก!” แลร์รี่พูดด้วยน้ำเสียงขัดอกขัดใจเหมือนผู้ใหญ่ตัวน้อยกำลังคุยโทรศัพท์

วิเวียนพ่ายแพ้ต่อคำพูดของเด็กน้อย ในที่สุดเธอก็รัลบปากลูกชายว่าจะกลับบ้านในทันที

เมื่อกลับไปที่ห้องคาราโอเกะ เธอก็บอกลาปารีส ก่อนจะหาข้อแก้ตัวให้กับตัวเองต่อผู้อำนวยการอาวุธโส “คุณเจนสัน ฉันมีความจำเป็นต้องกลับบ้านในตอนนี้เลยค่ะ ลูกชายของฉันยังนั่งรออยู่เลย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเลสลีย์พยักหน้าเห็นด้วยกับเธอ

หลังออกจากห้องคาราโอเกะวิเวียนก็รีบขับรถกลับบ้าน

เธอต้องกลับบ้านให้เร็วที่สุด ไม่งั้นลูกชายของเธอต้องหาเรื่องบ่นใส่เธอแน่ๆ

ไม่นานหลังจากการโทรครั้งแรก เมื่อเธอได้รับโทรศัพท์สายที่สองจากแลร์รี่