ความรักสีคราม นิยาย บท 946

วิเวียนสงสัยว่าเธอควรจะเอาอาหารเสริมเพื่อสุขภาพไปเป็นของขวัญหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ราเชลป่วยและต้องการความช่วยเหลือเพื่อให้เธอฟื้นตัว

หลังจากที่ใช้ความคิด เธอรู้สึกว่าเหมาะสมแล้วที่จะทำเช่นนั้น ดังนั้น วิเวียนและแลร์รี่จึงไปที่ร้านขายอาหารเสริมเพื่อสุขภาพเพื่อซื้อบางอย่างก่อนจะไปบ้านพักคนชรา ขณะที่วิเวียนกำลังขับรถในครั้งนี้ ไม่มีอะไรต้องกังวลมากนัก

“แม่ฮะ ยายคนไหนที่เราจะไปเยี่ยม?” ในใจของแลร์รี่ดูเหมือนจะมีแต่คุณปู่เท่านั้น คุณยายไม่เคยปรากฏแก่เขามาก่อน

ความจริงแล้ว เขาเคยเห็นเธอที่โรงพยาบาลมาก่อนแต่ก็ไม่อยากพูดถึง

“คุณยายที่จะไปเจอในวันนี้สุขภาพไม่ค่อยดี แล้วเธอก็เพิ่งจะออกจากโรงพยาบาล” วิเวียนอธิบายอาการของราเชลให้เขาฟัง โดยหวังว่าเขาจะมีไหวพริบกว่านี้เมื่อเห็นเธอ

"เข้าใจแล้วครับ" แลร์รี่พยักหน้าขณะที่เขามองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อดูการจราจรที่ผ่านไปมา

แลร์รีชอบไปนั่งรถเล่น และเขาชอบความเงียบเป็นพิเศษเมื่ออยู่ในรถและความสั่นสะเทือนของการเดินทาง

นอกจากนี้ เนื่องจากพวกเขาขับรถส่วนตัว พวกเขาจึงสามารถเดินทางได้เร็วกว่าแท็กซี่เล็กน้อย

วิเวียนพาแลร์รี่ลงจากรถและเข้าไปในบ้านพักคนชราพร้อมกับอาหารเสริมเพื่อสุขภาพในมือ

เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้อง ราเชลที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ ในตอนนั้นเองเธอก็เห็นวิเวียน

“วิเวียน เป็นหนูนั่นเอง แล้วนี่ใครกันล่ะ?”

ราเชลไม่เห็นแลร์รี่ที่ยืนข้างวิเวียนในตอนแรก เนื่องจากความสูงของเขา เธอจึงถามเมื่อเห็นเด็กชายขณะที่เงยหน้าขึ้นมอง

แม้จะนึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร ราเชลจึงรู้สึกว่าถามคงจะดีกว่า

“แลร์รี่ นี่คือคุณยาย” เมื่อมองไปที่แลร์รี่ วิเวียนบอกเขาว่านี่คือคุณยายที่เธออยากให้เขาเห็น

“สวัสดีครับคุณยาย ผมคือแลร์รี่ นอร์ตัน” แลร์รี่แนะนำตัวเอง เขาสะกดชื่อเต็มของเขาด้วยซ้ำเพราะเขากังวลว่าราเชลอาจจะฟังไม่ชัด

"โอ้? เขาเป็นลูกชายของลูกกับฟินนิคงั้นเหรอ?” ราเชลตกใจที่เห็นเด็กตัวใหญ่มาก

ดูจากลักษณะแล้ว เด็กชายคนนี้น่าจะเป็นคนที่มีความสามารถ

เนื่องจากราเชลไม่เชื่อเรื่องผี เธอรู้ว่ามีใครบางคนเข้ามาจริงๆ ความคิดแรกของเธอคืออีฟเวลิน ตั้งแต่เธอจากไปวันนั้น อีฟเวลินก็ไม่กลับมาอีกเลย ด้วยความเป็นห่วงในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ราเชลรู้สึกโล่งใจที่ในที่สุดอีฟเวลินก็กลับมา

ทันทีที่อีฟเวลินเปิดไฟ เนื่องจากแสงจ้าที่ส่องเข้ามาทำให้ราเชลไม่สามารถลืมตาได้ แต่เธอได้ยินเสียงของอีฟเวลิน

“แม่ แม่”

หลังจากพยายามลืมตาและมองดู อีฟเวลินก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอจริงๆ

“อีฟเวลิน เป็นลูกจริงๆ ด้วย” ใบหน้าของราเชลสดใสขึ้นทันทีที่เห็นอีฟเวลิน

เธอคิดมาตลอดว่าลูกสาวของเธอออกไปก็เพราะไม่ชอบที่นี่ ดังนั้นเธอจึงไม่คาดหวังเลยว่าลูกจะกลับมา

“ใช่ หนูไม่ได้อยากจากไป วิเวียนต่างหากที่ทำให้มันเกิดขึ้นอีก” การสายตาที่จ้องมองของอีฟเวลินน่ากลัวจนทำให้ราเชลตกใจ เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเธอทำไมถึงทำให้อีฟเวลินเกลียดวิเวียนมากได้ขนาดนี้?

เมื่อราเชลถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น อีฟเวลินก็เล่าทุกอย่างหากแต่บิดเบือนความจริง