ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 105

ลูน่าไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาที่บลูเบย์วิลล่าได้ยังไง หัวใจของเธอแตกสลาย จมูกของเธอระคายเคืองเพราะน้ำตาและสมองของเธอก็ว่างเปล่า

ตอนกลางคืนนีลบอกเธออย่างสรุปเรื่องแผนการเปิดโปงออร่าในวันพรุ่งนี้เมื่อโจชัวประกาศตัวตนของเนลลี่

“คุณแม่ครับ” จากอีกฝั่งของการวิดีโอคอลนีลขมวดคิ้ว “คิดอะไรอยู่เหรอครับ?”

ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึก “ไม่มีอะไรจ้ะ”

“วันนี้เจอคุณยายใช่ไหมครับ?”

เนลลี่ซึ่งกอดตุ๊กตาหมีอยู่ข้าง ๆ เธอพูดว่า “แม่ร้องไห้ด้วย”

จากนั้นเนลลี่ก็โกรธเล็กน้อย “ถึงคุณยายจะใจดีกับหนู แต่สิ่งที่คุณยายพูดทำให้แม่เสียใจ ตอนแรกหนูก็ชอบคุณยายนะ แต่หลังจากนั้นหนูก็ไม่ชอบแล้ว เหมือนกับที่หนูไม่ชอบคุณย่าทวด หนูว่า...”

“เนลลี่!” ลูน่าขมวดคิ้วและพูดแทรกเนลลี่ “ลูกควรไปนอน”

ถึงนาตาชาจะไม่เชื่อในตัวเธอ แต่นาตาชาก็ยังเป็นแม่ของเธอ เธอจึงไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นพูดจาแย่ ๆ ได้ แม้แต่เนลลี่ก็ตาม

“ฮือ” เนลลี่หน้าเสีย “คุณแม่ หนูขอโทษ หนูไม่ได้ต้องการพูดจาว่าร้ายคุณยายนะคะ”

เธอแค่พูดจากใจจริง แต่ถ้าลูน่าโกรธ นั่นก็แสดงว่าเธอทำผิด “หนูจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว”

เมื่อเห็นลูกสาวขอโทษ ลูน่าก็ปวดใจเล็กน้อย

เธอเอื้อมมือออกไปกอดเนลลี่ไว้ในอ้อมแขน “แม่ไม่ได้โทษลูก แม่แค่...อารมณ์ไม่ดี”

“หนูรู้ค่ะ” เนลลี่ลูบหลังลูน่าอย่างแผ่วเบา “หนูจะเป็นผ้าห่มตัวน้อยที่ปลอบใจคุณแม่เอง คุณแม่จะอารมณ์ดีขึ้นใช่ไหมคะ!”

“ถ้าเธอเป็นผ้าห่มน้อยแล้วฉันเป็นอะไร? ผ้าห่มใหญ่เหรอ?” นีลอิจฉาที่เนลลี่กำลังกอดลูน่ามาจากอีกฝั่งของวิดีโอคอล “ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องใหญ่กว่า!”

“งั้นฉันจะเป็นผ้านวมของคุณแม่เอง” ในตอนนั้นเองที่สร้อยคอของเนลลี่มีแสงไฟออกมา ไนเจลพูดติดตลก

เมื่อได้ยินลูกทั้งสามคุยกัน ลูน่าก็รู้สึกอ่อนไหวขึ้นมา แต่ก็พบว่านี่เป็นเรื่องสนุกอย่างหนึ่ง

ลูน่าก้มลงมองเนลลี่ที่กำลังทะเลาะกับพี่ ๆ ผ่านวิดีโอคอล

เธอได้รับไนเจลที่เป็นผู้ใหญ่ นีลที่แสนฉลาดและเนลลี่ผู้ซึ่งน่ารักและเข้าอกเข้าใจผู้อื่น

เมื่อคิดอย่างนั้น ลูน่าก็เดินเข้าไปกอดเนลลี่เอาไว้แน่น

“ต่อไปลูกต้องดูแลตัวเองให้ดีนะรู้ไหม? ถ้ามีปัญหาอะไรให้รีบติดต่อพี่ ๆ และแม่ทันทีเลยนะ”

ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป เธอจะลาออกจากงานที่บลูเบย์วิลล่า และแผนของเธอก็จะกลับเข้ารูปเข้ารอยเช่นเดิม

“ตกลงค่ะ!” เนลลี่เอื้อมมือออกมาจับใบหน้าของลูน่าไว้ “คุณแม่ก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีด้วยนะคะ คุณแม่ต้องกินอาหารดี ๆ และดูแลไนเจลกับนีลด้วย หนูหกขวบแล้ว หนูรู้ว่าอะไรเป็นอะไร!”

เสียงของนีลดังมาจากวิดีโอคอล “เด็กหกขวบอย่างเธอกล้าพูดว่ารู้ว่าอะไรเป็นอะไรกับเขาด้วยเหรอ?”

ไนเจลหัวเราะออกมาจากสร้อยคออย่างช่วยไม่ได้ “นายก็หกขวบไม่ใช่เหรอ? อย่าลืมสิ ว่าเราเป็นแฝดสามนะ”