ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 113

เนลลี่พาลิลลี่กลับไปที่ห้องของตัวเอง ลูน่าเดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อโทรหามัลคอล์ม

เมื่อโทรติดแล้ว มัลคอล์มที่อยู่ปลายสายก็หัวเราะเบา ๆ “เจอลิลลี่แล้วเหรอ?”

ลูน่าถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะส่งพวกเธอมาที่นี่ด้วยตัวเอง”

“ผมมีธุระที่ต้องทำที่ประเทศนี้พอดีผมก็เลยพาพวกเธอมาด้วย ผมไม่ได้ตั้งใจมาส่งพวกเธอหรอก”

“มีเรื่องบังเอญแบบนั้นด้วยเหรอคะ?”

มัลคอล์มเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หัวเราะ “ไม่ครับ ไม่จริง ผมแค่คิดถึงนีลกับเนลลี่ แล้วก็คิดถึงคุณด้วยนิดหน่อย”

ลูน่าหัวใจเต้นรัว

หลังจากเงียบอยู่นาน เธอก็ถอนหายใจออกมา “คืนนี้คุณจะไปงานเลี้ยงวันเกิดคุณย่าลินช์ด้วยไหม?”

“อืม” มัลคอล์มยิ้มจาง ๆ อยู่อีกฝั่งของปลายสาย “ผมอยากเห็นคนที่เคยรังแกคุณน่ะ”

ลูน่าหลับตาลง เธอมีหลายอย่างที่อยากจะบอกเขา แต่เมื่อเขารับสาย เธอก็พูดไม่ออก

หลังจากนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างจนปัญญา “งั้นเจอกันคืนนี้นะคะ”

“ตกลงครับ”

ในตอนที่ที่ลูน่ากำลังจะวางสาย มัลคอล์มก็ถอนหายใจและพูดบางอย่างกับเธอ

เธอหลับตาลงและทำเหมือนไม่ได้ยินก่อนจะกดวางสาย

ลูน่าหันหลังและกำลังจะกลับเข้าวิลล่า แต่เธอบังเอิญเหลือบไปเห็นว่ามีใครบางคนกำลังมองเธออยู่

ในตอนนั้นโจชัวกำลังกอดอกพิงเสาด้วยท่าทางเหินห่างและมองเธออย่างเย็นชา

“แฟนเธอเหรอ?”

ลูน่ายิ้ม “ค่ะ”

ราวกับมีพายุโหมกระหน่ำในดวงตาของเขา “เธอมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ลูน่ายิ้ม “ก็มีมาตลอดนะคะ”

จากนั้นโจชัวก็เข้ามาและตรึงลูน่าไว้กับเสา

ดวงตาแสนอันตรายของเขามองเธออย่างเย็นชา “ถ้าเธอมีแฟนมาตลอด แล้วทำไมถึงยังมาเป็นคนรับใช้ในบ้านของฉัน แล้วยังมาอ่อยฉันตั้งหลายครั้งด้วย”

เขาไม่เคยรุกจูบเธอแบบนี้มาก่อน

ในตอนนั้นเธอเป็นคนที่ยอมจำนนต่อเขามาตลอด เธอเคยพยายามทำให้เขาพอใจ แต่ยิ่งเธอพยายามทำให้เขาพอใจ เขาก็ยิ่งรำคาญเธอมากเท่านั้น

ก่อนที่เธอจะจากเขามาเมื่อหกปีก่อน เขาไม่สนใจอยากจะจูบเธอเลย

แม้แต่ตอนที่พวกเขามีอะไรกัน เขาก็ไม่จูบเธอ

แต่ตอนนี้....

ลูน่าถูกโอบล้อมไปด้วยอำนาจ ความครอบงำและความอวดดีของเขา

หลังจากนั้นเธอก็รู้สึกตัว เธอพยายามดิ้นรนแต่ก็ช้าไปแล้ว

ขณะที่โจชัวจูบเธอด้วยความโกรธเคือง เขาก็ใช้มือจับไปทั่วเอวบางของเธอ

สุดท้ายเขาก็อุ้มเธอตรงไปยังวิลล่า

“ปล่อยฉัน! โจชัว ลินช์!”