“ฉันขอเวลาคุณแค่ไม่กี่นาที”
ลูน่าขมวดคิ้ว “ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อพูดให้เธอดูดีอะไร ฉันมาที่นี่เพื่ออธิบายเรื่องเข้าใจผิดที่เกิดจากฉัน”
“คุณ...”
ตอนที่พวกเขาคุยกันกลุ่มคนก็เคลื่อนจากทางเข้าไปยังลิฟต์แล้ว
จอห์นหัวเราะเยาะแล้วเข้าไปในลิฟต์ทันที
ลูน่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตามเขาไปชั้นบนด้วย
ในลิฟต์เธอกลัวว่าจอห์นจะหนีไป ดังนั้นเธอจึงจับแขนเสื้อเขาไว้โดยไม่รู้ตัว เธอลดเสียงและพูดว่า “ฟังนะ ฉันอธิบายได้...”
ในตอนที่เสียงของเธอออกจากปาก เสียงของมนุษย์เพศชายที่วางท่าทีเป็นผู้ใหญ่กว่าก็ดังขึ้นข้าง ๆ เธอ “จอห์น ทำไมคุณพาผู้หญิงมาร่วมรับประทานอาหารเพื่อการคุยธุรกิจของเราอย่างนี้ล่ะ?พี่”
ชายอีกคนหัวเราะ “ฉันได้ยินมาว่านายเพิ่งมีแฟนใหม่เมื่อไม่กี่วันก่อน คนที่ยังเด็ก สวย ๆ แล้วก็ไม่เคยคบใครมาก่อนนี่ คนนี้เหรอ?”
“นายนี่โชคดีนะ แฟนของนายนอกจากจะสวยแล้วยังดูไม่แพงด้วย”
จอห์นเปิดปากเพื่ออธิบายแต่ไม่รู้จะพูดอย่างไร
สุดท้ายเขาเลยทำได้เพียงดึงมือของลูน่าออกอย่างแรง
ลูน่ายิ้มจาง ๆ และยกมือขึ้นเพื่อดึงแขนเสื้อเขาอีกครั้ง
เขาไม่ได้มีความตั้งใจจะฟังคำอธิบายจากเธอตั้งแต่แรก แล้วยังมีคำอธิบายอะไรจากเธอที่เขาต้องฟังอีก
เพราะฉะนั้นตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะเข้าถึงตัวจอห์น เธอจะไปยอมแพ้ง่าย ๆ อย่างนั้นได้อย่างไร
อีกอย่าง ถ้าเธอทำตัวราวกับคนไม่แพงและเป็นคนง่าย ๆ ก็จะอธิบายเรื่องที่ตรวจครรภ์ว่าเป็นของเธอได้ง่ายกว่า และจะทำให้แอนน์ดูบริสุทธิ์และเป็นสาวพรหมจรรย์ได้มากกว่าด้วยใช่ไหม?
เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็ยิ้มแล้วมองเพื่อนร่วมงานของจอห์น “เราไม่ควรคุยเรื่องนี้กันนะคะ ดูสิเขาอายแล้ว”
แม้ว่าไม่มีความสองแง่สองง่ามในคำพูดของเธอ แต่พวกเขาก็ทึกทักแล้วเดาไปเองว่าลูน่าเป็นแฟนของจอห์น
กลุ่มชายพวกนั้นหัวเราะ
ลูน่ายิ้มและดึงแขนของจอห์น เธอพูดเสียงเบาใส่หูเขา “ถ้าคุณไม่อยากยุ่งกับฉันก็ฟังที่ฉันอธิบายหลังจากนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้คุณเป็นตัวตลกต่อหน้าคนทั้งบริษัทในคืนนี้เอง!”
จอห์นสำลักด้วยความตกใจ
เมื่อคิดอย่างนั้นเธอก็ฉีกยิ้มให้เพื่อนของจอห์น “ทุกคนคะ จอห์นกับฉันมีเรื่องต้องคุยกันนิดหน่อย ให้เขาตามพวกคุณไปทีหลังได้ไหม?”
“ได้ ได้เลย!”
ชายคนนั้นที่ทำตัวเหมือนเป็นผู้จัดการยิ้มเป็นมิตรให้เธอ “แต่เรามีนัดกินข้าวที่สำคัญมาก ๆ อย่ารั้งเขาไว้นานล่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ลูน่ายิ้มมีเสน่ห์ก่อนจะหมุนตัวแล้วพาตัวจอห์นไป
โจชัวที่ยืนอยู่ตรงสุดทางเดินมองลูน่าและชายแปลกหน้าหายไปทางบันได “พวกเขาทำงานในสายงานอะไรที่เกี่ยวข้องกับเราเหรอ?”
“อ๋อ พวกเขาเป็นพนักงานจากบริษัทเล็ก ๆ น่ะ พวกเขามาที่นี่เพื่อเจอพนักงานของฉันแล้วคุยเรื่องความร่วมมือกันอะไรพวกนั้น”
จูด สมิธ เพื่อสนิทของโจชัวฉีกยิ้มบาง ๆ “ทำไม...สนใจเหรอ?”
โจชัวขมวดคิ้วแล้วดับบุหรี่ในมือ “ไม่เลย”
เขารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนง่าย ๆ เหมือนที่เธอแสดง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...